LUTZE JOHANNES EDUARD KARL, pastor
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File:Johannes_Lutze.png|thumb|Wmurowanie przez Johannesa Oscara Kupferschmidta kamienia węgielnego pod kościół Lutra]] | + | [[File:Johannes_Lutze.png|thumb|Wmurowanie przez [[KUPFERSCHMIDT JOHANNES EUGEN OSCAR, przedsiębiorca, radny | Johannesa Oscara Kupferschmidta]] kamienia węgielnego pod kościół Lutra]] |
| − | '''JOHANNES EDUARD KARL LUTZE''' (25 III 1867 Berlin – 15 VIII 1940 Langenbrücken, Badenia-Wirtembergia), pastor kościoła pod wezwaniem Lutra (Lutherkirche) (zob.[[KOŚCIÓŁ GARNIZONOWY ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA | kościół Garnizonowy św. Apostołów Piotra i Pawła]] w Gdańsku–[[WRZESZCZ | Wrzeszczu]]. Syn murarza Johannesa Jacoba Lutze. Maturę uzyskał 12 III 1886 w gimnazjum w Berlinie. Tam też ukończył w 1889 studia teologiczne i w 1893 uzyskał licencję duszpasterską. Święcenia otrzymał 30 VIII 1895. <br/><br/> | + | '''JOHANNES EDUARD KARL LUTZE''' (25 III 1867 Berlin – 15 VIII 1940 Langenbrücken, Badenia-Wirtembergia), pastor kościoła pod wezwaniem Lutra (Lutherkirche) (zob. [[KOŚCIÓŁ GARNIZONOWY ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA | kościół Garnizonowy św. Apostołów Piotra i Pawła]] w Gdańsku–[[WRZESZCZ |Wrzeszczu]]). Syn murarza Johannesa Jacoba Lutze. Maturę uzyskał 12 III 1886 w gimnazjum w Berlinie. Tam też ukończył w 1889 studia teologiczne i w 1893 uzyskał licencję duszpasterską. Święcenia otrzymał 30 VIII 1895. <br/><br/> |
| − | Od 31 V 1896 w | + | Od 31 V 1896 w Gdańsku–Wrzeszczu był pierwszym pastorem nowej parafii, wydzielonej z parafii [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]]. Ze składek wiernych wybudował poświęcony 6 X 1899 kościół pod wezwaniem Lutra i plebanię, założył też przy Jachmannstraße (ul. Towarowa) [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarz parafialny]]. 1 XI 1929 przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska. <br/><br/> |
| − | 9 IV 1896 zawarł związek małżeński z Georgią Berthą Gertrudą, córką Roberta | + | 9 IV 1896 zawarł związek małżeński z Georgią Berthą Gertrudą, córką Roberta Koehlera, urzędnika państwowego w Gdańsku. Syn Heinrich (ur. 19 II 1897 Gdańsk) w 1920 uzyskał maturę w gdańskim [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | |||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 977/2593 i 2593a (akta personalne w zespole Konsystorza Ewangelickiego Prus Zachodnich).<br/> | ||
| + | Pfarr Almanach za lata 1902, 1913 i 1927.<br/> | ||
| + | Gliński Mirosław, ''Pastorzy gdańscy w okresie zaboru pruskiego (1793–1920)'', Gdański Rocznik Ewangelicki, 2, 2008, s. 108-109. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:47, 29 cze 2024
JOHANNES EDUARD KARL LUTZE (25 III 1867 Berlin – 15 VIII 1940 Langenbrücken, Badenia-Wirtembergia), pastor kościoła pod wezwaniem Lutra (Lutherkirche) (zob. kościół Garnizonowy św. Apostołów Piotra i Pawła w Gdańsku–Wrzeszczu). Syn murarza Johannesa Jacoba Lutze. Maturę uzyskał 12 III 1886 w gimnazjum w Berlinie. Tam też ukończył w 1889 studia teologiczne i w 1893 uzyskał licencję duszpasterską. Święcenia otrzymał 30 VIII 1895.
Od 31 V 1896 w Gdańsku–Wrzeszczu był pierwszym pastorem nowej parafii, wydzielonej z parafii kościoła Bożego Ciała. Ze składek wiernych wybudował poświęcony 6 X 1899 kościół pod wezwaniem Lutra i plebanię, założył też przy Jachmannstraße (ul. Towarowa) cmentarz parafialny. 1 XI 1929 przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska.
9 IV 1896 zawarł związek małżeński z Georgią Berthą Gertrudą, córką Roberta Koehlera, urzędnika państwowego w Gdańsku. Syn Heinrich (ur. 19 II 1897 Gdańsk) w 1920 uzyskał maturę w gdańskim Gimnazjum Miejskim.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 977/2593 i 2593a (akta personalne w zespole Konsystorza Ewangelickiego Prus Zachodnich).
Pfarr Almanach za lata 1902, 1913 i 1927.
Gliński Mirosław, Pastorzy gdańscy w okresie zaboru pruskiego (1793–1920), Gdański Rocznik Ewangelicki, 2, 2008, s. 108-109.
