NIEDERHOF HEINRICH, burgrabia gdański
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''HEINRICH NIEDERHOF''' (28 IX 1524 Gdańsk – 16 X 1586 Gdańsk), kupiec, polityk. Syn | + | '''HEINRICH NIEDERHOF''' (28 IX 1524 Gdańsk – 16 X 1586 Gdańsk), kupiec, polityk. Syn burmistrza [[NIEDERHOF EDUARD, burmistrz Gdańska | Eduarda (Ewerta) Niederhofa]]. W 1554 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]], od 1558 [[RADA MIEJSKA | rajca]]. Jako rajca pełnił 1561 funkcję [[SĘDZIA | sędziego]] i w 1566 [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] królewskiego w Gdańsku. <br/><br/> |
| − | W 1571 udanie posłował do Kopenhagi, by w związku z trwającą wojną i blokadą narewską uzyskać od króla Fryderyka II zwrot zatrzymanych towarów i statków gdańskich, omówić sprawę wygórowanych opłat celnych w Sundzie i kwestię kaprów króla polskiego na Bałtyku. W październiku 1573 posłował do Królewca i Braniewa w sprawie opłat należnych kantorowi w Antwerpii. Tegoż roku wraz z burmistrzem [[FERBER CONSTANTIN (I) | Constantinem Ferberem]] reprezentował Gdańsk na ślubie księcia pruskiego Albrechta Fryderyka z księżną Marią Eleonorą z Jülich-Kleve, zawożąc w prezencie pawie i koguty kalkuckie. Latem 1577 | + | W 1571 udanie posłował do Kopenhagi, by w związku z trwającą wojną i blokadą narewską uzyskać od króla Fryderyka II zwrot zatrzymanych towarów i statków gdańskich, omówić sprawę wygórowanych opłat celnych w Sundzie i kwestię kaprów króla polskiego na Bałtyku. W październiku 1573 posłował do Królewca i Braniewa w sprawie opłat należnych kantorowi w Antwerpii. Tegoż roku wraz z burmistrzem [[FERBER CONSTANTIN (I), burmistrz Gdańska | Constantinem Ferberem]] reprezentował Gdańsk na ślubie księcia pruskiego Albrechta Fryderyka z księżną Marią Eleonorą z Jülich-Kleve, zawożąc w prezencie pawie i koguty kalkuckie. Latem 1577, w związku z reformą administracji miejskiej, wszedł do komisji razem z przedstawicielami trzech ordynków. Należał również do komisji, której zadaniem było poszukiwanie zabranych przez miasta pruskie obcych statków. W 1583 był delegatem gdańskim na zjeździe w Sztutowie, gdzie omawiano między innymi sporne sprawy z Elblągiem. <br/><br/> |
| − | Po ojcu był jedynym dziedzicem kamienicy przy Langer | + | Po ojcu był jedynym dziedzicem kamienicy przy Langer Markt 43 (Długi Targ), od 1709 tzw. [[DWÓR ARTUSA| Domu Ławników]]. Wspólnie z mężami swoich sióstr, burgrabią królewskim Johannem Schachmannem (mężem Cathariny) i rajcą oraz łowczym królewskim Albrechtem Giese (mężem Barbary) był właścicielem pozostających w dzierżawie rodziny Niederhofów od czasów jego pradziadka, burmistrza [[NIEDERHOF REINHOLD, burmistrz Gdańska | Reinholda]], królewszczyzn w Przyjaźni, Niestępowie i Dworu Sądowego w Sulminie (Rychtowo, obecnie część Niestępowa). W 1555 król Zygmunt II August polecił zwrócić im Dwór Sądowy i przekazać go szlachcicowi Janowi Lubockiemu, co spowodowało proces ciągnący się i w następnych pokoleniach. <br/><br/> |
| − | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy około 1550 pojął w Toruniu Reginę, córkę tamtejszego burmistrza Johanna Lisemanna, po jej śmierci 28 II 1557 poślubił Annę, córkę rajcy | + | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy około 1550 pojął w Toruniu Reginę, córkę tamtejszego burmistrza Johanna Lisemanna, po jej śmierci 28 II 1557 poślubił Annę, córkę rajcy Matthiasa Zimmermanna. Jedyny syn Georg poległ w 1580. Córka Anna (zm. 1628) została 26 II 1589 żoną kupca i ławnika Michaela Bartscha von Demuth (1533 Gdańsk – 1601 Gdańsk), któremu – po spłaceniu kwotą w wysokości 150 florenów ciotki Barbary, żony Albrechta Giesego – wniosła majątki Przyjaźń, Niestępowo i Dwór Sądowy w Sulminie, o który dalej procesował się jej syn Nathaniel Bartsch i jego spadkobiercy. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 18:15, 27 gru 2022
HEINRICH NIEDERHOF (28 IX 1524 Gdańsk – 16 X 1586 Gdańsk), kupiec, polityk. Syn burmistrza Eduarda (Ewerta) Niederhofa. W 1554 ławnik Głównego Miasta, od 1558 rajca. Jako rajca pełnił 1561 funkcję sędziego i w 1566 burgrabiego królewskiego w Gdańsku.
W 1571 udanie posłował do Kopenhagi, by w związku z trwającą wojną i blokadą narewską uzyskać od króla Fryderyka II zwrot zatrzymanych towarów i statków gdańskich, omówić sprawę wygórowanych opłat celnych w Sundzie i kwestię kaprów króla polskiego na Bałtyku. W październiku 1573 posłował do Królewca i Braniewa w sprawie opłat należnych kantorowi w Antwerpii. Tegoż roku wraz z burmistrzem Constantinem Ferberem reprezentował Gdańsk na ślubie księcia pruskiego Albrechta Fryderyka z księżną Marią Eleonorą z Jülich-Kleve, zawożąc w prezencie pawie i koguty kalkuckie. Latem 1577, w związku z reformą administracji miejskiej, wszedł do komisji razem z przedstawicielami trzech ordynków. Należał również do komisji, której zadaniem było poszukiwanie zabranych przez miasta pruskie obcych statków. W 1583 był delegatem gdańskim na zjeździe w Sztutowie, gdzie omawiano między innymi sporne sprawy z Elblągiem.
Po ojcu był jedynym dziedzicem kamienicy przy Langer Markt 43 (Długi Targ), od 1709 tzw. Domu Ławników. Wspólnie z mężami swoich sióstr, burgrabią królewskim Johannem Schachmannem (mężem Cathariny) i rajcą oraz łowczym królewskim Albrechtem Giese (mężem Barbary) był właścicielem pozostających w dzierżawie rodziny Niederhofów od czasów jego pradziadka, burmistrza Reinholda, królewszczyzn w Przyjaźni, Niestępowie i Dworu Sądowego w Sulminie (Rychtowo, obecnie część Niestępowa). W 1555 król Zygmunt II August polecił zwrócić im Dwór Sądowy i przekazać go szlachcicowi Janowi Lubockiemu, co spowodowało proces ciągnący się i w następnych pokoleniach.
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy około 1550 pojął w Toruniu Reginę, córkę tamtejszego burmistrza Johanna Lisemanna, po jej śmierci 28 II 1557 poślubił Annę, córkę rajcy Matthiasa Zimmermanna. Jedyny syn Georg poległ w 1580. Córka Anna (zm. 1628) została 26 II 1589 żoną kupca i ławnika Michaela Bartscha von Demuth (1533 Gdańsk – 1601 Gdańsk), któremu – po spłaceniu kwotą w wysokości 150 florenów ciotki Barbary, żony Albrechta Giesego – wniosła majątki Przyjaźń, Niestępowo i Dwór Sądowy w Sulminie, o który dalej procesował się jej syn Nathaniel Bartsch i jego spadkobiercy.
