BIERNACKI MAREK, polityk, poseł
| (Nie pokazano 43 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Marek_Biernacki. | + | [[File: Poseł_Marek_Biernacki.jpg |thumb| Marek Biernacki]] |
| + | [[File:Marek_Biernacki.png|thumb|Arcybiskup [[GOCŁOWSKI TADEUSZ| Tadeusz Gocłowski]] i Marek Biernacki, 2013]] | ||
| + | |||
| + | '''MAREK BIERNACKI''' (ur. 28 IV 1959 Sopot), polityk, poseł. Ukończył Szkołę Podstawową nr 50 w Gdańsku i liceum ogólnokształcące w Pruszczu Gdańskim. W 1985 absolwent Wydziału Prawa i Administracji [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Od 1980 w [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]]. W grudniu tego roku uczestnik ogłoszonego na UG strajku solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] także działacz podziemnego [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], kolporter podziemnych wydawnictw (m.in. „«Solidarności». Pisma MKZ NSZZ «Solidarność» z siedzibą w Gdańsku”, „Tygodnika Mazowsze”, „Informatora”), współpracownik „Biuletynu Informacyjnego Topolówki”. <br/><br/> | ||
| + | W latach 1985–1989 zatrudniony w [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Historii Miasta Gdańska]] w oddziale Wieża Więzienna-Katownia, w latach 1989–1997 pracownik naukowy w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polskiego na Wydziale Prawa i Administracji UG. Od 1989 członek Gdańskiego Klubu Myśli Politycznej im. [[BĄDKOWSKI LECH, pisarz, dziennikarz, honorowy obywatel Gdańska | Lecha Bądkowskiego]]. W 1991 powołany na stanowisko likwidatora majątku po byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W ciągu czterech lat wygrał kilka procesów o rewindykację majątku PZPR przejętego przez Socjaldemokrację Rzeczypospolitej Polskiej, w 1996 wojewoda gdański Henryk Wojciechowski odebrał mu pełnomocnictwa do egzekwowania majątku. W tym czasie do 1993 przekazał do zbiorów Muzeum Historii Miasta Gdańska kolekcję 38 sztandarów: [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego PZPR]] (KW PZPR) oraz powiatowych, miejskich, dzielnicowych i zakładowych komitetów PZPR, a także mosiężną tablicę firmową KW PZPR z budynku przy ul. Wały Jagiellońskie. <br/><br/> | ||
| + | W 1997 został posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność (z rekomendacji Prawicy Narodowej), należał do komitetu założycielskiego Ruchu Społecznego AWS. Współtworzył Instytut Pamięci Narodowej (zajmując się ustawą w sprawie powołania 19 I 1999 Instytutu oraz opracowując jego regulamin), przewodniczył w Sejmie Komisji do spraw Służb Specjalnych oraz Komisji do spraw Uchwalania Ustawy o Ochronie Informacji Niejawnych. Od 7 X 1999 do 19 X 2001 był ministrem spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Jerzego Buzka, jeden z autorów wniosku o wznowienie śledztwa w sprawie tzw. pożyczki moskiewskiej (przekazanie w 1990 1,2 mln dolarów USA przez Komunistyczną Partię Związku Radzieckiego na rzecz PZPR). Za jego urzędowania utworzono (15 IV 2000) Centralne Biuro Śledcze przy Komendzie Głównej Policji. W wyborach w 2001 nie dostał się do Senatu RP V kadencji z ramienia Bloku Senat 2001. <br/><br/> | ||
| + | Od 2001 w Platformie Obywatelskiej (PO), wicemarszałek województwa pomorskiego od lutego 2002 do października 2004 (odpowiadał za rozwój infrastruktury regionu oraz wykorzystanie funduszy unijnych) i radny Sejmiku Województwa Pomorskiego. W 2005 został posłem na Sejm RP V kadencji z okręgu gdyńskiego (uzyskał 41 336 głosów), od 3 XI 2005 członek Sejmowej Komisji do spraw Służb Specjalnych. Ponownie wybrany na posła w 2007 na Sejm RP VI kadencji (uzyskał 84 157 głosów; od 20 II 2009 do 17 V 2011 przewodniczył komisji śledczej badającej okoliczności głośnego porwania i zabójstwa Krzysztofa Olewnika) oraz w 2011 na VII kadencję (uzyskał 66 019 głosów) i w 2015 na Sejm VIII kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, uzyskał 42 586 głosów). W 2009 z listy PO bezskutecznie ubiegał się o mandat do Parlamentu Europejskiego (otrzymał 17 517 głosów). Od 6 V 2013 do 22 IX 2014 minister sprawiedliwości w rządzie [[TUSK DONALD FRANCISZEK, premier | Donalda Tuska]]. Od 22 IX 2014 przewodniczący sejmowej Komisji do Służb Specjalnych. Od 16 VI 2015 do 16 XI 2015 sekretarz stanu i koordynator ds. służb specjalnych w rządzie Ewy Kopacz, od 23 VI do 6 VIII 2015 członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego powołany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. <br/><br/> | ||
| + | 11 I 2017 usunięty z PO za złamanie dyscypliny partyjnej w głosowaniu nad skierowaniem do pracy w komisji obywatelskiego projektu liberalizującego prawo do przerywania ciąży. Poseł niezależny, 4 VII 2019 przystąpił do klubu poselskiego PSL-Koalicja Polska. Z listy tego klubu w 2019 poseł na Sejm IX kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, uzyskał 19 272 głosy), członek Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji do Spraw Służb Specjalnych. W wyborach do Sejmu RP w 2023 uzyskał z tego samego okręgu mandat poselski z ramienia Koalicyjnego Komitetu Wyborczego Trzecia Droga Polska 2050 Szymona Hołowni – PSL (uzyskał 34 369 głosów), członek Komisji ds. Służb Specjalnych (przewodniczący), Komisji Gospodarki i Rozwoju, Komisji Kultury i Środków Przekazu.<br/><br/> | ||
| + | W 2001 wyróżniony przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej Medalem im. Józefa Tuliszkowskiego, w 2007 uhonorowany przez [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku medalem „Bene Merenti”, w 2014 otrzymał tytuł „Honorowego Ambasadora Miasta i Gminy Prabuty”, w 2015 odznakę „Za zasługi dla samorządu terytorialnego”. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:07, 10 sie 2024
MAREK BIERNACKI (ur. 28 IV 1959 Sopot), polityk, poseł. Ukończył Szkołę Podstawową nr 50 w Gdańsku i liceum ogólnokształcące w Pruszczu Gdańskim. W 1985 absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Od 1980 w Ruchu Młodej Polski. W grudniu tego roku uczestnik ogłoszonego na UG strajku solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI. W stanie wojennym także działacz podziemnego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, kolporter podziemnych wydawnictw (m.in. „«Solidarności». Pisma MKZ NSZZ «Solidarność» z siedzibą w Gdańsku”, „Tygodnika Mazowsze”, „Informatora”), współpracownik „Biuletynu Informacyjnego Topolówki”.
W latach 1985–1989 zatrudniony w Muzeum Historii Miasta Gdańska w oddziale Wieża Więzienna-Katownia, w latach 1989–1997 pracownik naukowy w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polskiego na Wydziale Prawa i Administracji UG. Od 1989 członek Gdańskiego Klubu Myśli Politycznej im. Lecha Bądkowskiego. W 1991 powołany na stanowisko likwidatora majątku po byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W ciągu czterech lat wygrał kilka procesów o rewindykację majątku PZPR przejętego przez Socjaldemokrację Rzeczypospolitej Polskiej, w 1996 wojewoda gdański Henryk Wojciechowski odebrał mu pełnomocnictwa do egzekwowania majątku. W tym czasie do 1993 przekazał do zbiorów Muzeum Historii Miasta Gdańska kolekcję 38 sztandarów: Komitetu Wojewódzkiego PZPR (KW PZPR) oraz powiatowych, miejskich, dzielnicowych i zakładowych komitetów PZPR, a także mosiężną tablicę firmową KW PZPR z budynku przy ul. Wały Jagiellońskie.
W 1997 został posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność (z rekomendacji Prawicy Narodowej), należał do komitetu założycielskiego Ruchu Społecznego AWS. Współtworzył Instytut Pamięci Narodowej (zajmując się ustawą w sprawie powołania 19 I 1999 Instytutu oraz opracowując jego regulamin), przewodniczył w Sejmie Komisji do spraw Służb Specjalnych oraz Komisji do spraw Uchwalania Ustawy o Ochronie Informacji Niejawnych. Od 7 X 1999 do 19 X 2001 był ministrem spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Jerzego Buzka, jeden z autorów wniosku o wznowienie śledztwa w sprawie tzw. pożyczki moskiewskiej (przekazanie w 1990 1,2 mln dolarów USA przez Komunistyczną Partię Związku Radzieckiego na rzecz PZPR). Za jego urzędowania utworzono (15 IV 2000) Centralne Biuro Śledcze przy Komendzie Głównej Policji. W wyborach w 2001 nie dostał się do Senatu RP V kadencji z ramienia Bloku Senat 2001.
Od 2001 w Platformie Obywatelskiej (PO), wicemarszałek województwa pomorskiego od lutego 2002 do października 2004 (odpowiadał za rozwój infrastruktury regionu oraz wykorzystanie funduszy unijnych) i radny Sejmiku Województwa Pomorskiego. W 2005 został posłem na Sejm RP V kadencji z okręgu gdyńskiego (uzyskał 41 336 głosów), od 3 XI 2005 członek Sejmowej Komisji do spraw Służb Specjalnych. Ponownie wybrany na posła w 2007 na Sejm RP VI kadencji (uzyskał 84 157 głosów; od 20 II 2009 do 17 V 2011 przewodniczył komisji śledczej badającej okoliczności głośnego porwania i zabójstwa Krzysztofa Olewnika) oraz w 2011 na VII kadencję (uzyskał 66 019 głosów) i w 2015 na Sejm VIII kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, uzyskał 42 586 głosów). W 2009 z listy PO bezskutecznie ubiegał się o mandat do Parlamentu Europejskiego (otrzymał 17 517 głosów). Od 6 V 2013 do 22 IX 2014 minister sprawiedliwości w rządzie Donalda Tuska. Od 22 IX 2014 przewodniczący sejmowej Komisji do Służb Specjalnych. Od 16 VI 2015 do 16 XI 2015 sekretarz stanu i koordynator ds. służb specjalnych w rządzie Ewy Kopacz, od 23 VI do 6 VIII 2015 członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego powołany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego.
11 I 2017 usunięty z PO za złamanie dyscypliny partyjnej w głosowaniu nad skierowaniem do pracy w komisji obywatelskiego projektu liberalizującego prawo do przerywania ciąży. Poseł niezależny, 4 VII 2019 przystąpił do klubu poselskiego PSL-Koalicja Polska. Z listy tego klubu w 2019 poseł na Sejm IX kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, uzyskał 19 272 głosy), członek Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji do Spraw Służb Specjalnych. W wyborach do Sejmu RP w 2023 uzyskał z tego samego okręgu mandat poselski z ramienia Koalicyjnego Komitetu Wyborczego Trzecia Droga Polska 2050 Szymona Hołowni – PSL (uzyskał 34 369 głosów), członek Komisji ds. Służb Specjalnych (przewodniczący), Komisji Gospodarki i Rozwoju, Komisji Kultury i Środków Przekazu.
W 2001 wyróżniony przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej Medalem im. Józefa Tuliszkowskiego, w 2007 uhonorowany przez Muzeum Narodowe w Gdańsku medalem „Bene Merenti”, w 2014 otrzymał tytuł „Honorowego Ambasadora Miasta i Gminy Prabuty”, w 2015 odznakę „Za zasługi dla samorządu terytorialnego”.
