BOGACZ KAZIMIERZ, zastępca profesora Politechniki Gdańskiej
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | KAZIMIERZ BOGACZ (13 XII 1905 Tustanowice koło Borysławia – 17 X 1960 Gdańsk) | + | [[File: Kazimierz_Bogacz.jpg |thumb| Kazimierz Bogacz]] |
| − | W latach 1936–1937 pracował w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia Fabryki Broni w Radomiu, od czerwca 1938 do września 1939 w Fabryce Amunicji nr 2 w Dąbrowie jako inżynier budowy, w 1939 był zastępcą kierownika Wydziału Narzędziowni. Po ewakuacji fabryki 13 X 1939 do Krzemieńca wyjechał do Lublina. W 1941 | + | '''KAZIMIERZ BOGACZ''' (13 XII 1905 Tustanowice koło Borysławia (obecnie obwód lwowski, Ukraina) – 17 X 1960 Gdańsk), inżynier elektryk, zastępca profesora [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Michała i Ludwiki z domu Skrzęta. W 1927 absolwent Prywatnego Gimnazjum Humanistycznego w Borysławiu, w 1935 absolwent oddziału elektrotechnicznego Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej. <br/><br/> |
| − | W Gdańsku od 13 VIII 1945. Do lutego 1947 | + | W latach 1936–1937 pracował w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia Fabryki Broni w Radomiu, od czerwca 1938 do września 1939 w Fabryce Amunicji nr 2 w Dąbrowie jako inżynier budowy, w 1939 był zastępcą kierownika Wydziału Narzędziowni. Po ewakuacji fabryki 13 X 1939 do Krzemieńca wyjechał do Lublina. W 1941 pracował w magazynie zakładu Małopolska w Kobylance koło Gorlic. W latach 1941–1945 mieszkał w Lublinie, od 4 I 1941 do 4 IV 1943 był kierownikiem Fabryki Maszyn i Aparatów Elektrycznych Zakładu „Inż. T. Szwentner”, od 1 V 1943 do 20 VII 1944 kierownikiem budowy w Przedsiębiorstwie Inżynieryjno-Budowlanym inż. T. Lisieckiego. Od 1 IX 1944 do 1 IX 1945 pełnił funkcję kierownika warsztatów i nauczyciela w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Mechanicznym im. Stanisława Syroczyńskiego. <br/><br/> |
| − | Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego na | + | W Gdańsku od 13 VIII 1945. Do lutego 1947 był dyrektorem Fabryki Narzędzi (dawniej AEG i Kollinger), a także dyrektorem technicznym i dyrektorem Gdańskiej Fabryki Obrabiarek (ul. Łąkowa 35–38). Od 15 II 1947 do 1960 pracował na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]], starszy asystent, adiunkt, od 1 IX 1949 zastępca profesora. Na Wydziale Elektrycznym pełnił następujące funkcje: w latach 1947–1953 kierownika Katedry i Zakładu Części Maszyn Elektrycznych, 1953–1960 kierownika Katedry Części Maszyn i Przyrządów Elektrycznych, 1955–1958 organizatora i kierownika Studium Zaocznego, 1958–1960 prodziekana. Jednocześnie w latach 1957–1960 pracował w [[INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN | Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk]]. |
| − | Był żonaty z Józefą Kozłowską (5 | + | Specjalizował się w rysunku technicznym, geometrii wykreślnej, częściach i budowie maszyn. Był twórcą technologii cyjanowania narzędzi tnących, od 15 II 1947 do 1 II 1951 przygotowywał ekspertyzy dla Centralnego Biura Obrotu Maszynami w Warszawie – Oddziału Morskiego w Gdańsku. <br/><br/> |
| + | Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG (1945–1960). Odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1956). Był żonaty z Wandą Józefą z domu Kozłowską (5 IV 1908 Borysław – 14 IV 1983 Gdańsk). Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | Cmentarzu Komunalnym w Oliwie]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Pionierzy Politechniki Gdańskiej'', red. Zygmunt Paszota, Janusz Rachoń, Edmund Wittbrodt, Gdańsk 2005, s. 97.<br/> | ||
| + | ''Politechnika Gdańska 1945–1970. Księga pamiątkowa'', red. Barbara Mielcarzewicz, Gdańsk 1970, s. 202. | ||
Aktualna wersja na dzień 21:28, 3 lip 2024
KAZIMIERZ BOGACZ (13 XII 1905 Tustanowice koło Borysławia (obecnie obwód lwowski, Ukraina) – 17 X 1960 Gdańsk), inżynier elektryk, zastępca profesora Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Michała i Ludwiki z domu Skrzęta. W 1927 absolwent Prywatnego Gimnazjum Humanistycznego w Borysławiu, w 1935 absolwent oddziału elektrotechnicznego Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej.
W latach 1936–1937 pracował w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia Fabryki Broni w Radomiu, od czerwca 1938 do września 1939 w Fabryce Amunicji nr 2 w Dąbrowie jako inżynier budowy, w 1939 był zastępcą kierownika Wydziału Narzędziowni. Po ewakuacji fabryki 13 X 1939 do Krzemieńca wyjechał do Lublina. W 1941 pracował w magazynie zakładu Małopolska w Kobylance koło Gorlic. W latach 1941–1945 mieszkał w Lublinie, od 4 I 1941 do 4 IV 1943 był kierownikiem Fabryki Maszyn i Aparatów Elektrycznych Zakładu „Inż. T. Szwentner”, od 1 V 1943 do 20 VII 1944 kierownikiem budowy w Przedsiębiorstwie Inżynieryjno-Budowlanym inż. T. Lisieckiego. Od 1 IX 1944 do 1 IX 1945 pełnił funkcję kierownika warsztatów i nauczyciela w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Mechanicznym im. Stanisława Syroczyńskiego.
W Gdańsku od 13 VIII 1945. Do lutego 1947 był dyrektorem Fabryki Narzędzi (dawniej AEG i Kollinger), a także dyrektorem technicznym i dyrektorem Gdańskiej Fabryki Obrabiarek (ul. Łąkowa 35–38). Od 15 II 1947 do 1960 pracował na Politechnice Gdańskiej, starszy asystent, adiunkt, od 1 IX 1949 zastępca profesora. Na Wydziale Elektrycznym pełnił następujące funkcje: w latach 1947–1953 kierownika Katedry i Zakładu Części Maszyn Elektrycznych, 1953–1960 kierownika Katedry Części Maszyn i Przyrządów Elektrycznych, 1955–1958 organizatora i kierownika Studium Zaocznego, 1958–1960 prodziekana. Jednocześnie w latach 1957–1960 pracował w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk.
Specjalizował się w rysunku technicznym, geometrii wykreślnej, częściach i budowie maszyn. Był twórcą technologii cyjanowania narzędzi tnących, od 15 II 1947 do 1 II 1951 przygotowywał ekspertyzy dla Centralnego Biura Obrotu Maszynami w Warszawie – Oddziału Morskiego w Gdańsku.
Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG (1945–1960). Odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1956). Był żonaty z Wandą Józefą z domu Kozłowską (5 IV 1908 Borysław – 14 IV 1983 Gdańsk). Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
Bibliografia:
Pionierzy Politechniki Gdańskiej, red. Zygmunt Paszota, Janusz Rachoń, Edmund Wittbrodt, Gdańsk 2005, s. 97.
Politechnika Gdańska 1945–1970. Księga pamiątkowa, red. Barbara Mielcarzewicz, Gdańsk 1970, s. 202.
