BRAMA ZIELONA

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 33 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
[[File:Brama_Zielona_od_strony_Motławy,_Der_Stadt_Dantzig…,_1688.jpg|thumb|Brama Zielona od strony Motławy, ''Der_Stadt_Dantzig…'', 1687]]
+
[[File:Most przy Zielonej Bramie, Aegidius Dickmann, 1617.JPG|thumb|[[DICKMANN AEGIDIUS, rysownik, rytownik| Aegidius Dickmann]] ''Most przy Zielonej Bramie'', karta albumu<br/>z widokami Gdańska, 1617]]
[[File:Brama Zielona od strony Motławy, Matthaeus Deisch, 1761 – 1765.JPG|thumb|''Brama Zielona od strony Motławy'', Matthaeus Deisch, 1761–1765]]
+
[[File:Brama_Zielona_od_strony_Motławy,_Der_Stadt_Dantzig…,_1688.jpg|thumb|Brama Zielona od strony Motławy, ''Der Stadt Dantzigk…'', 1687]]
[[File:Widok na Zielony Most i Zieloną Bramę po przebudowie dachu i szczytów, 1880.JPG|thumb|Widok na Zielony Most<br/>i Zieloną Bramę po przebudowie dachu i szczytów, 1880]]
+
[[File:Brama Zielona od strony Motławy, Matthaeus Deisch, 1761 – 1765.JPG|thumb|''Brama Zielona od strony Motławy'', [[DEISCH MATTHAEUS, rytownik | Matthaeus Deisch]], 1761–1765]]
 +
[[File:3_Most_Zielony.jpg|thumb|Most Zielony 1820, akwarela z 1856 wedle rysunku [[RANDT AUGUST LOBEGOTT, kupiec, malarz–amator| Augusta Lobegotta Randta]]]]
 +
[[File:6_Brama_Zielona.jpg|thumb|[[MEYERHEIM FRIEDRICH EDUARD,  artysta malarz | Friedrich Eduard Meyerheim]], Brama Zielona i Most Zielony, litografia 1832]]
 +
[[File: Brama_Zielona_po_przebudowie.jpg |thumb| Brama Zielona po przebudowie z 1831, widok od Długiego Targu]]
 +
[[File:Widok na Zielony Most i Zieloną Bramę po przebudowie dachu i szczytów, 1880.JPG|thumb|Widok na Zielony Most<br/>i Zieloną Bramę po przebudowie w 1831 dachu i szczytów, fot. [[KUHN RUDOLF THEODOR ROBERT, fotografik | Rudolf Theodor Robert Kuhn]], 1869]]
 
[[File:Długie Pobrzeże z bramami Chlebnicką i Zieloną (w głębi), około 1900.JPG|thumb|Długie Pobrzeże z bramami Chlebnicką i Zieloną (w głębi), około 1900]]
 
[[File:Długie Pobrzeże z bramami Chlebnicką i Zieloną (w głębi), około 1900.JPG|thumb|Długie Pobrzeże z bramami Chlebnicką i Zieloną (w głębi), około 1900]]
 +
[[File: Brama_Zielona_przed_1910.jpg |thumb| Brama Zielona, przed 1910]]
 
[[File:Widok na Zielony Most i Zieloną Bramę z przywróconymi oryginalnymi szczytami, 1910–1918.JPG|thumb|Widok na Zielony Most<br/>i Zieloną Bramę<br/>z przywróconymi oryginalnymi szczytami, 1910–1918]]
 
[[File:Widok na Zielony Most i Zieloną Bramę z przywróconymi oryginalnymi szczytami, 1910–1918.JPG|thumb|Widok na Zielony Most<br/>i Zieloną Bramę<br/>z przywróconymi oryginalnymi szczytami, 1910–1918]]
 +
[[File:Brama_Zielona.jpg|thumb|Brama Zielona 1948]]
 +
[[File: Brama_Zielona_1950-1953.jpg |thumb| Brama Zielona, odbudowa 1950–1953 ]]
 
[[File:Herb Polski na Zielonej Bramie.JPG|thumb|Herb Polski na Zielonej Bramie]]
 
[[File:Herb Polski na Zielonej Bramie.JPG|thumb|Herb Polski na Zielonej Bramie]]
 +
[[File:Brama_Zielona2.jpg|thumb|Brama Zielona od strony Motławy, 2007]]
 +
[[File:9._Brama_Zielona.JPG|thumb|Brama Zielona, widok od strony Długiego Targu, 2013]]
  
[[File:Brama Zielona, widok od strony południowo-wschodniej.JPG|thumb|Brama Zielona, widok od strony południowo-wschodniej]]
+
'''BRAMA ZIELONA''' (Grünes Tor), wodna, u wschodniego wylotu [[DŁUGI TARG | Długiego Targu]], zamykająca od strony [[MOTŁAWA | Motławy]] [[DROGA KRÓLEWSKA | Drogę Królewską]] przy [[MOST ZIELONY | Moście Zielonym]], zastąpiła skromniejszą, gotycką [[BRAMA KOGI | Bramę Kogi]]. Budowana w trzech etapach: w latach 1564-1568 wzniesiono budynek główny, następnie od strony północnej budynek z klatka schodową, po 1570 dobudowano skrzydło południowo-zachodnie.<br/><br/>
'''BRAMA ZIELONA''' (Grünes Tor), wodna, u wschodniego wylotu [[DŁUGI TARG | Długiego Targu]], zamykająca od strony [[MOTŁAWA | Motławy]] [[DROGA KRÓLEWSKA | Drogę Królewską]], zbudowana w latach 1564–1568 przy [[MOST ZIELONY | Moście Zielonym]], zastąpiła skromniejszą, gotycką [[BRAMA KOGI | Bramę Kogi]]. Autor nieznany, kierownikiem budowy był do roku 1565 mistrz Regnier z Amsterdamu, zastąpiony przez miejskiego budowniczego [[KRAMER HANS | Hansa Kramera]]. Zbudowana w stylu niderlandzkiego manieryzmu, wykonana z drobnej amsterdamskiej cegły i elementów kamiennych, podpiwniczona, czterokondygnacyjna, z pięciokondygnacyjnym skrzydłem od południowego-zachodu, dobudowanym około 1573. Człon główny z 4 (pierwotnie 3) przejazdowymi arkadami, zdobionymi częściowo rustyką (budzącą militarne skojarzenia), niższe partie budynku podzielone przez pilastry o spiętrzonych porządkach na 6 równych pól. Budynek przykryty dwuspadowym dachem, z obu stron z dekoracyjnymi szczytami, zwieńczonymi posągami, zasłaniającymi dwu- i trzykondygnacyjne facjaty. Brama o bogatym wystroju rzeźbiarskim, mającym demonstrować znaczenie miasta (7 powielonych herbów Polski, Prus Królewskich i Gdańska i wtórnie Hohenzollernów), 20 figur na szczytach, 4 antykizujące popiersia w kartuszach, 4 popiersia w tondach, 12 głów nad tondami). W południowej części mieściła się w przyziemiu siedziba straży miejskiej, na piętrze straż nocna. Obszerne wnętrze drugiej kondygnacji służyło do celów publicznych (różne uroczystości, festyny, biesiady, loterie, przedstawienia teatralne). W roku 1567 ustawiono w północnej części przyziemia wagę miejską (czynną do roku 1868). W 1570 i 1716 prowadzono pertraktacje w sprawie przekazania budynku polskim monarchom w wypadku ich pobytu w Gdańsku (m.in. w 1646 podczas pobytu królowej polskiej Ludwiki Marii Gonzagi, żony Władysława IV, urządzono w drugiej kondygnacji budynku salę biesiadną). W latach 1746–1829 siedziba [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]] (z ekspozycją zbiorów), w roku 1831 przebudowana według projektu [[HELD CARL SAMUEL | Carla Samuela Helda]]; dwuspadowy dach i szczyty zastąpione zostały przez trzecią kondygnację przykrytą płaskim dachem, z 4 stron ujętym balustradą (z wykorzystaniem elementów murarskich i kamieniarskich dawnych szczytów). Od roku 1879 siedziba [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Zachodniopruskiego Muzeum Przyrodniczego]]. W 1883 przebito czwarty przejazd (ozdobiony herbem Hohenzollernów), w 1886 podjęto próbę przywrócenia dawnego wyglądu (zniekształcone szczyty, dach łamany zamiast dwuspadowego), wprowadzono podział części sali na piętrze na 2 kondygnacje. W roku 1945 spalona, zawaliła się w części murów, w 1946 nastąpiła rozbiórka górnych kondygnacji skrzydła południowo-zachodniego oraz zwieńczeń szczytów. Odbudowana w latach 1950–1953 (według projektu [[MACUR KAZIMIERZ | Kazimierza Macura]], przywrócono dwuspadowy dach i renesansowe szczyty), w latach 1953–1992 mieściła [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków]], następnie była użytkowana przez Agencję Rozwoju Pomorza Gdańskiego. W związku z przejęciem przez Urząd Marszałkowski w latach 2001–2003 konserwowana (zespół Barbary i Ludwika Brzuskiewiczów), w trakcie prac 23 I 2002 roku w wyniku korozji zaprawy wapiennej pod postumentem kolumny przyziemia uległa zniszczeniu wraz z około 20 m² sklepienia (tymczasowo wstrzymano wówczas ruch pieszych przez bramę). Od 2004 roku własność [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]]. Ma tu również siedzibę biuro [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]]. Nazwa bramy mogła wynikać z malowanych na zielono kamiennych dekoracji lub drewnianych wrót zamykających przeloty, a nawet z koloru pierwotnego przeszklenia okien. {{author: JAZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]
+
Autor nieznany, kierownikiem budowy był do 1565 mistrz Regnier z Amsterdamu, zastąpiony przez miejskiego budowniczego [[KRAMER HANS, architekt, fortyfikator | Hansa Kramera]]. Zbudowana w stylu niderlandzkiego manieryzmu, wykonana z drobnej amsterdamskiej cegły i elementów kamiennych, podpiwniczona, czterokondygnacyjna ( skrzydło południowo-zachodnie pięciokondygnacyjne). Człon główny z czterema (pierwotnie trzema) przejazdowymi arkadami, zdobionymi częściowo rustyką (budzącą militarne skojarzenia), niższe partie budynku podzielone przez pilastry o spiętrzonych porządkach na sześć równych pól. Budynek przykryty dwuspadowym dachem, z obu stron z dekoracyjnymi szczytami, zwieńczonymi posągami, zasłaniającymi dwu- i trzykondygnacyjne facjaty.<br/><br/>
 +
Brama o bogatym wystroju rzeźbiarskim, 187 rzeźb oraz ponad 300 dekoracyjnych detali kamieniarskich, mającym demonstrować znaczenie miasta (w tym siedem powielonych herbów Polski, Prus Królewskich i Gdańska i wtórnie Hohenzollernów), 20 figur na szczytach, cztery antykizujące popiersia w kartuszach, cztery popiersia w tondach, 12 głów nad tondami). W południowej części mieściła się w przyziemiu siedziba straży miejskiej, na piętrze straż nocna. Obszerne wnętrze drugiej kondygnacji służyło do celów publicznych (różne uroczystości, festyny, biesiady, loterie, przedstawienia teatralne). W 1567 ustawiono w północnej części przyziemia wagę miejską (czynną do 1868).<br/><br/>
 +
W 1570 i 1716 prowadzono pertraktacje w sprawie przekazania budynku polskim monarchom w wypadku ich pobytu w Gdańsku (m.in. w 1646 podczas pobytu królowej polskiej Ludwiki Marii Gonzagi, żony Władysława IV, urządzono w drugiej kondygnacji budynku salę biesiadną). W latach 1746–1829 siedziba [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]] (z ekspozycją zbiorów), w 1831 przebudowana według projektu [[HELD CARL SAMUEL, architekt | Carla Samuela Helda]]; dwuspadowy dach i szczyty zastąpione zostały przez trzecią kondygnację przykrytą płaskim dachem, z czterech stron ujętym balustradą (z wykorzystaniem elementów murarskich i kamieniarskich dawnych szczytów).<br/><br/>
 +
Od 1879 siedziba [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Zachodniopruskiego Muzeum Przyrodniczego]]. W 1883, w miejscu dawnej wagi miejskiej, przebito czwarty przejazd (ozdobiony herbem Hohenzollernów), w 1886 [[RADA MIEJSKA | Rada Miejska Gdańska]] (przy jednym głosie sprzeciwu) zadecydowała o przywrócenia dawnego wyglądu (zniekształcone szczyty, dach łamany zamiast dwuspadowego), wprowadzono podział części sali na piętrze i na drugiej kondygnacje. W początkach XX wieku niektóre pomieszczenia wynajmowano różnym instytucjom (np. w 1920 miało tu siedzibę międzynarodowe biuro podróży i komunikacji Baltropa). W 1945 spalona, zawaliła się w części murów, w 1946 nastąpiła rozbiórka górnych kondygnacji skrzydła południowo-zachodniego oraz zwieńczeń szczytów. Odbudowana w latach 1950–1953 (według projektu [[MACUR KAZIMIERZ,  architekt | Kazimierza Macura]], przywrócono dwuspadowy dach i renesansowe szczyty), w latach 1953–1992 mieściła [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków]], w kwietniu 1996 decyzją wojewody gdańskiego [[PŁAŻYŃSKI MACIEJ, polityk| Macieja Płażyńskiego]] – jako własność Skarbu Państwa – przekazana  miastu Gdańsk. Stała się siedzibą Agencji Rozwoju Regionu, podnajmującej szereg pomieszczeń (między innymi działał tu [[ZWIĄZEK MIAST BAŁTYCKICH| Związek Miast Bałtyckich]], Związek Miast i Gmin Morskich, nawet solarium). W 1997, na wniosek wojewody Henryka Wojciechowskiego, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ponownie uznało bramę za własność Skarbu Państwa.<br/><br/>
 +
W związku z przejęciem przez Urząd Marszałkowski w latach 2001–2003 konserwowana przez [[BRZUSKIEWICZ BARBARA i LUDWIK, konserwatorzy zabytków | Barbarę i Ludwika Brzuskiewiczów]], w trakcie prac 23 I 2002 w wyniku korozji zaprawy wapiennej pod postumentem kolumny przyziemia uległa zniszczeniu wraz z około 20 m² sklepienia (tymczasowo wstrzymano wówczas ruch pieszych przez bramę). 19 X 2002 po raz pierwszy po w okresie powojennym udostępniona do zwiedzania. Od 30 VI 2003 administrowana przez [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]]. Od 8 VI 1999 do 29 I 2015 siedziba biura [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]]. Nazwa bramy mogła wynikać z malowanych na zielono kamiennych dekoracji lub drewnianych wrót zamykających przeloty, a nawet z koloru pierwotnego przeszklenia okien (pierwotnej kolorystki elewacji nie udało się ustalić). {{author: JAZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]

Aktualna wersja na dzień 19:55, 27 lip 2023

Aegidius Dickmann Most przy Zielonej Bramie, karta albumu
z widokami Gdańska, 1617
Brama Zielona od strony Motławy, Der Stadt Dantzigk…, 1687
Brama Zielona od strony Motławy, Matthaeus Deisch, 1761–1765
Most Zielony 1820, akwarela z 1856 wedle rysunku Augusta Lobegotta Randta
Friedrich Eduard Meyerheim, Brama Zielona i Most Zielony, litografia 1832
Brama Zielona po przebudowie z 1831, widok od Długiego Targu
Widok na Zielony Most
i Zieloną Bramę po przebudowie w 1831 dachu i szczytów, fot. Rudolf Theodor Robert Kuhn, 1869
Długie Pobrzeże z bramami Chlebnicką i Zieloną (w głębi), około 1900
Brama Zielona, przed 1910
Widok na Zielony Most
i Zieloną Bramę
z przywróconymi oryginalnymi szczytami, 1910–1918
Brama Zielona 1948
Brama Zielona, odbudowa 1950–1953
Herb Polski na Zielonej Bramie
Brama Zielona od strony Motławy, 2007
Brama Zielona, widok od strony Długiego Targu, 2013

BRAMA ZIELONA (Grünes Tor), wodna, u wschodniego wylotu Długiego Targu, zamykająca od strony Motławy Drogę Królewską przy Moście Zielonym, zastąpiła skromniejszą, gotycką Bramę Kogi. Budowana w trzech etapach: w latach 1564-1568 wzniesiono budynek główny, następnie od strony północnej budynek z klatka schodową, po 1570 dobudowano skrzydło południowo-zachodnie.

Autor nieznany, kierownikiem budowy był do 1565 mistrz Regnier z Amsterdamu, zastąpiony przez miejskiego budowniczego Hansa Kramera. Zbudowana w stylu niderlandzkiego manieryzmu, wykonana z drobnej amsterdamskiej cegły i elementów kamiennych, podpiwniczona, czterokondygnacyjna ( skrzydło południowo-zachodnie pięciokondygnacyjne). Człon główny z czterema (pierwotnie trzema) przejazdowymi arkadami, zdobionymi częściowo rustyką (budzącą militarne skojarzenia), niższe partie budynku podzielone przez pilastry o spiętrzonych porządkach na sześć równych pól. Budynek przykryty dwuspadowym dachem, z obu stron z dekoracyjnymi szczytami, zwieńczonymi posągami, zasłaniającymi dwu- i trzykondygnacyjne facjaty.

Brama o bogatym wystroju rzeźbiarskim, 187 rzeźb oraz ponad 300 dekoracyjnych detali kamieniarskich, mającym demonstrować znaczenie miasta (w tym siedem powielonych herbów Polski, Prus Królewskich i Gdańska i wtórnie Hohenzollernów), 20 figur na szczytach, cztery antykizujące popiersia w kartuszach, cztery popiersia w tondach, 12 głów nad tondami). W południowej części mieściła się w przyziemiu siedziba straży miejskiej, na piętrze straż nocna. Obszerne wnętrze drugiej kondygnacji służyło do celów publicznych (różne uroczystości, festyny, biesiady, loterie, przedstawienia teatralne). W 1567 ustawiono w północnej części przyziemia wagę miejską (czynną do 1868).

W 1570 i 1716 prowadzono pertraktacje w sprawie przekazania budynku polskim monarchom w wypadku ich pobytu w Gdańsku (m.in. w 1646 podczas pobytu królowej polskiej Ludwiki Marii Gonzagi, żony Władysława IV, urządzono w drugiej kondygnacji budynku salę biesiadną). W latach 1746–1829 siedziba Towarzystwa Przyrodniczego (z ekspozycją zbiorów), w 1831 przebudowana według projektu Carla Samuela Helda; dwuspadowy dach i szczyty zastąpione zostały przez trzecią kondygnację przykrytą płaskim dachem, z czterech stron ujętym balustradą (z wykorzystaniem elementów murarskich i kamieniarskich dawnych szczytów).

Od 1879 siedziba Zachodniopruskiego Muzeum Przyrodniczego. W 1883, w miejscu dawnej wagi miejskiej, przebito czwarty przejazd (ozdobiony herbem Hohenzollernów), w 1886 Rada Miejska Gdańska (przy jednym głosie sprzeciwu) zadecydowała o przywrócenia dawnego wyglądu (zniekształcone szczyty, dach łamany zamiast dwuspadowego), wprowadzono podział części sali na piętrze i na drugiej kondygnacje. W początkach XX wieku niektóre pomieszczenia wynajmowano różnym instytucjom (np. w 1920 miało tu siedzibę międzynarodowe biuro podróży i komunikacji Baltropa). W 1945 spalona, zawaliła się w części murów, w 1946 nastąpiła rozbiórka górnych kondygnacji skrzydła południowo-zachodniego oraz zwieńczeń szczytów. Odbudowana w latach 1950–1953 (według projektu Kazimierza Macura, przywrócono dwuspadowy dach i renesansowe szczyty), w latach 1953–1992 mieściła Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków, w kwietniu 1996 decyzją wojewody gdańskiego Macieja Płażyńskiego – jako własność Skarbu Państwa – przekazana miastu Gdańsk. Stała się siedzibą Agencji Rozwoju Regionu, podnajmującej szereg pomieszczeń (między innymi działał tu Związek Miast Bałtyckich, Związek Miast i Gmin Morskich, nawet solarium). W 1997, na wniosek wojewody Henryka Wojciechowskiego, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ponownie uznało bramę za własność Skarbu Państwa.

W związku z przejęciem przez Urząd Marszałkowski w latach 2001–2003 konserwowana przez Barbarę i Ludwika Brzuskiewiczów, w trakcie prac 23 I 2002 w wyniku korozji zaprawy wapiennej pod postumentem kolumny przyziemia uległa zniszczeniu wraz z około 20 m² sklepienia (tymczasowo wstrzymano wówczas ruch pieszych przez bramę). 19 X 2002 po raz pierwszy po w okresie powojennym udostępniona do zwiedzania. Od 30 VI 2003 administrowana przez Muzeum Narodowe. Od 8 VI 1999 do 29 I 2015 siedziba biura Lecha Wałęsy. Nazwa bramy mogła wynikać z malowanych na zielono kamiennych dekoracji lub drewnianych wrót zamykających przeloty, a nawet z koloru pierwotnego przeszklenia okien (pierwotnej kolorystki elewacji nie udało się ustalić). JAZ

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania