GAMM JOHANN FRIEDRICH OSCAR, kupiec, radny
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: MrGl}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: MrGl}} [[Category: | + | [[File:Oskar_Gamm.jpg |thumb|Johann Friedrich Oscar Gamm]] |
| + | '''JOHANN FRIEDRICH OSCAR GAMM''' (29 III 1835 Gdańsk – 12 V 1893 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn [[GAMM JOHANN EDUARD GUSTAV, kupiec, radny | Johanna Eduarda Gustava Gamma]]. Po 1858 otrzymał od ojca w zarząd filię jego firmy produkującej mydło, proszki do prania i kosmetyki wraz ze sklepem przy Breitgasse 132 (ul. Szeroka). Po śmierci ojca przeniósł tu z I Damm 7 (ul. Grobla I) główną siedzibę firmy „E.G.Gamm”. W 1888 powiększył zakład nabywając grunty po spalonej w 1858 drewnianej [[SYNAGOGI | synagodze]], gdzie urządził magazyn surowców oraz umieścił część urządzeń produkcyjnych napędzanych turbinami parowymi i gazowymi. Po 1900 zastąpiły je agregaty elektryczne. Jego spadkobiercy w 1908 na posesjach tych wznieśli nową dwupiętrową kamienicę ze zdobioną fasadą, ze sklepem na parterze, biurem firmy i mieszkaniami na piętrach, piwnice przeznaczyli na cele produkcyjne. Kamienica (Breitgasse 130–132) uległa zniszczeniu w 1945, obecnie w jej miejscu znajduje się część skweru imienia [[KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej | Dariusza Kobzdeja]]. <br/><br/> | ||
| + | W latach 1887–1892 był członkiem Rady Miejskiej. Od 1860 należał do loży masońskiej „Eugenia” ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Wielbiciel muzyki, był członkiem amatorskiego męskiego kwartetu muzycznego (w którym śpiewał basem). Wraz [[REUTENER GEORG FERDINAND, przedsiębiorca, śpiewak amator | Georgiem Ferdinandem Reutenerem]], [[REUTENER RICHARD, bankowiec, śpiewak amator | Richardem Reutenerem]] oraz [[DREWITZ LEONHARD FERDINAND HERMANN, kupiec, śpiewak | Leonhardem Drewitzem]] występował na wielu koncertach i imprezach. | ||
| + | W 1879 był jednym z założycieli Danziger Männergesangverein (Gdański Chór Męski) i do śmierci jego przewodniczącym.<br/><br/> | ||
| + | Po raz pierwszy ożenił się w 1858 z kuzynką Emilią Rosemundą Gamm z Bydgoszczy (1836 – 31 I 1880 Gdańsk), po raz drugi 24 IX 1883 z Berthą Elisabeth (10 IV 1853 Wrocław – po 1925), córką Rudolfa Winzera, muzyka z Królewca. Z pierwszego małżeństwa miał pięciu synów i córkę. Najstarszy Emil wyjechał do Wiednia, gdzie pracował w wyuczonym zawodzie mydlarza. Najmłodszy Fritz wyjechał do USA, gdzie założył rodzinę, [[GAMM HEINRICH JULIUS, browarnik | Heinrich Julius]] był piwowarem, Benno Albert Julius (9 II 1863 Gdańsk – po 1892) był w Gdańsku zegarmistrzem. Nieznane są losy piątego z synów. Córka Emilia Elsa (zm. 18 V 1908) była żoną fotografa Waltera Fischera, zmarła w wieku 31 lat w Hebammen-Institut zu Danzig ([[PROWINCJONALNY ZAKŁAD KSZTAŁCENIA POŁOŻNYCH | Prowincjonalny Zakład Kształcenia Położnych]]). Z drugiego związku urodziło się trzech synów [[GAMM RUDOLF WALTER, kupiec, poseł do Volkstagu | Rudolf Walter]], Franz Kurt (22 II 1886 – po 1928) i [[GAMM KARL EGMONT, kupiec | Karl Egmont]]. <br/><br/> | ||
| + | Po śmierci męża, wdowa Berta Winzer-Gamm w imieniu niepełnoletnich synów została mocą jego testamentu właścicielką i szefową firmy. Dzieci z pierwszego małżeństwa dostały gratyfikacje finansowe. W 1900 wyszła ponownie za mąż, za mistrza ciesielskiego Ludwiga Bähringa z Królewca, który stał się współwłaścicielem firmy. Zamieszkała z mężem w Królewcu. 1 X 1900 kierownictwo bieżącymi pracami firmy w Gdańsku przejął Bruno Bähring (styczeń 1865 Leobschütz (Głubczyce), Dolny Śląsk – 5 II 1915 Gdańsk), syn Ludwiga. Po jego śmierci Berta Bähring–Gamm przekazała 1 X 1915 kierownictwo firmy swemu synowi Karlowi Egmontowi. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:21, 12 sie 2023
JOHANN FRIEDRICH OSCAR GAMM (29 III 1835 Gdańsk – 12 V 1893 Gdańsk), kupiec, radny Gdańska. Syn Johanna Eduarda Gustava Gamma. Po 1858 otrzymał od ojca w zarząd filię jego firmy produkującej mydło, proszki do prania i kosmetyki wraz ze sklepem przy Breitgasse 132 (ul. Szeroka). Po śmierci ojca przeniósł tu z I Damm 7 (ul. Grobla I) główną siedzibę firmy „E.G.Gamm”. W 1888 powiększył zakład nabywając grunty po spalonej w 1858 drewnianej synagodze, gdzie urządził magazyn surowców oraz umieścił część urządzeń produkcyjnych napędzanych turbinami parowymi i gazowymi. Po 1900 zastąpiły je agregaty elektryczne. Jego spadkobiercy w 1908 na posesjach tych wznieśli nową dwupiętrową kamienicę ze zdobioną fasadą, ze sklepem na parterze, biurem firmy i mieszkaniami na piętrach, piwnice przeznaczyli na cele produkcyjne. Kamienica (Breitgasse 130–132) uległa zniszczeniu w 1945, obecnie w jej miejscu znajduje się część skweru imienia Dariusza Kobzdeja.
W latach 1887–1892 był członkiem Rady Miejskiej. Od 1860 należał do loży masońskiej „Eugenia” ( wolnomularstwo). Wielbiciel muzyki, był członkiem amatorskiego męskiego kwartetu muzycznego (w którym śpiewał basem). Wraz Georgiem Ferdinandem Reutenerem, Richardem Reutenerem oraz Leonhardem Drewitzem występował na wielu koncertach i imprezach.
W 1879 był jednym z założycieli Danziger Männergesangverein (Gdański Chór Męski) i do śmierci jego przewodniczącym.
Po raz pierwszy ożenił się w 1858 z kuzynką Emilią Rosemundą Gamm z Bydgoszczy (1836 – 31 I 1880 Gdańsk), po raz drugi 24 IX 1883 z Berthą Elisabeth (10 IV 1853 Wrocław – po 1925), córką Rudolfa Winzera, muzyka z Królewca. Z pierwszego małżeństwa miał pięciu synów i córkę. Najstarszy Emil wyjechał do Wiednia, gdzie pracował w wyuczonym zawodzie mydlarza. Najmłodszy Fritz wyjechał do USA, gdzie założył rodzinę, Heinrich Julius był piwowarem, Benno Albert Julius (9 II 1863 Gdańsk – po 1892) był w Gdańsku zegarmistrzem. Nieznane są losy piątego z synów. Córka Emilia Elsa (zm. 18 V 1908) była żoną fotografa Waltera Fischera, zmarła w wieku 31 lat w Hebammen-Institut zu Danzig ( Prowincjonalny Zakład Kształcenia Położnych). Z drugiego związku urodziło się trzech synów Rudolf Walter, Franz Kurt (22 II 1886 – po 1928) i Karl Egmont.
Po śmierci męża, wdowa Berta Winzer-Gamm w imieniu niepełnoletnich synów została mocą jego testamentu właścicielką i szefową firmy. Dzieci z pierwszego małżeństwa dostały gratyfikacje finansowe. W 1900 wyszła ponownie za mąż, za mistrza ciesielskiego Ludwiga Bähringa z Królewca, który stał się współwłaścicielem firmy. Zamieszkała z mężem w Królewcu. 1 X 1900 kierownictwo bieżącymi pracami firmy w Gdańsku przejął Bruno Bähring (styczeń 1865 Leobschütz (Głubczyce), Dolny Śląsk – 5 II 1915 Gdańsk), syn Ludwiga. Po jego śmierci Berta Bähring–Gamm przekazała 1 X 1915 kierownictwo firmy swemu synowi Karlowi Egmontowi.
