TYSARCZYK STANISŁAW, pocztowiec, działacz gdańskiej Polonii
m (mail BŚ 02.04.17) |
|||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: Tysarczyk Stanisław.JPG|thumb|Stanisław Tysarczyk]] | [[File: Tysarczyk Stanisław.JPG|thumb|Stanisław Tysarczyk]] | ||
| − | '''STANISŁAW TYSARCZYK''' (3 V 1903 Więckowy k. Kościerzyny – 6 III 2001 Gdańsk), działacz Polonii gdańskiej. W Gdańsku-Nowym Porcie od 1920 | + | [[File: Stanisław_Tysarczyk.jpg |thumb| Stanisław Tysarczyk (z lewej)]] |
| + | '''STANISŁAW TYSARCZYK''' (3 V 1903 Więckowy k. Kościerzyny – 6 III 2001 Gdańsk), działacz Polonii gdańskiej. W Gdańsku-Nowym Porcie od 1920, początkowo utrzymywał się z pracy dorywczej, między innymi w fabryce butów, zakładach drzewnych. W październiku 1927 został zatrudniony w charakterze listonosza w polskim Urzędzie Pocztowo–Telekomunikacyjnym nr 1 przy Heveliusplatz (pl. Obrońców Poczty Polskiej nr. 1-2). Został członkiem [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków]], Związku Zawodowego Niższych Pracowników Pocztowych, Związku Podoficerów Rezerwy, Towarzystwa Byłych Powstańców i Wojaków, Związku Harcerstwa Polskiego i chóru Cecylia.<br/><br/> | ||
| + | Należał do Tajnej Organizacji Wojskowej, uczestniczył w szkoleniach na terenie Polski, w tym w Gdyni i Tczewie. Ostatni dyżur w budynku Poczty Polskiej w Gdańsku pełnił w nocy z 30/31 VIII 1939. Nocował z 31 sierpnia na l września 1939 u zaprzyjaźnionej rodziny przy Schichaugasse (ul. Jana z Kolna), uniknął aresztowania, ukrywał się kolejno u [[PALLOTYNI | pallotynów]], znajomych, w mieszkaniu brata. Aresztowany pod koniec września 1939, przetrzymywany w gdańskim więzieniu ([[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszt Śledczy]]), w [[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | obozie dla Polaków w Nowym Porcie]]. W styczniu 1940 wywieziony do [[OBÓZ STUTTHOF | obozu Stutthof]], w kwietniu 1941 przeniesiony do KL Sachsenhausen. Uczestnik Marszu Śmierci z Sachsenhausen do Schwerina, wyzwolony przez wojska amerykańskie 3 V 1945.<br/><br/> | ||
| + | Po powrocie do Gdańska pełnił przez wiele lat obowiązki naczelnika dworcowego Urzędu Pocztowego. Usunięty ze stanowiska z powodu niewyrażenia zgody na przynależność do PZPR, do czasu przejścia na emeryturę w 1969 pracował w Urzędzie Pocztowym w Gdyni przy ul. 10 Lutego. Jako emeryt przez kilkanaście lat oprowadzał wycieczki turystyczne po Gdańsku i byłym obozie koncentracyjnym Stutthof. Należał do Koła byłych Pracowników Poczty Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku. Do końca życia uczestniczył we wszystkich ważniejszych uroczystościach patriotycznych i kombatanckich ubrany w mundur przedwojennego polskiego pocztowca.<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony między innymi Krzyżem Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Rodła (1986), odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. Żonaty był z Anną (6 IX 1905 – 14 IX 1966), ojciec Stanisława (1931–2021), harcmistrza Związku Harcerstwa Polskiego. Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu w Oliwie]]. {{author: EG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 06:36, 2 wrz 2022
STANISŁAW TYSARCZYK (3 V 1903 Więckowy k. Kościerzyny – 6 III 2001 Gdańsk), działacz Polonii gdańskiej. W Gdańsku-Nowym Porcie od 1920, początkowo utrzymywał się z pracy dorywczej, między innymi w fabryce butów, zakładach drzewnych. W październiku 1927 został zatrudniony w charakterze listonosza w polskim Urzędzie Pocztowo–Telekomunikacyjnym nr 1 przy Heveliusplatz (pl. Obrońców Poczty Polskiej nr. 1-2). Został członkiem Gminy Polskiej Związku Polaków, Związku Zawodowego Niższych Pracowników Pocztowych, Związku Podoficerów Rezerwy, Towarzystwa Byłych Powstańców i Wojaków, Związku Harcerstwa Polskiego i chóru Cecylia.
Należał do Tajnej Organizacji Wojskowej, uczestniczył w szkoleniach na terenie Polski, w tym w Gdyni i Tczewie. Ostatni dyżur w budynku Poczty Polskiej w Gdańsku pełnił w nocy z 30/31 VIII 1939. Nocował z 31 sierpnia na l września 1939 u zaprzyjaźnionej rodziny przy Schichaugasse (ul. Jana z Kolna), uniknął aresztowania, ukrywał się kolejno u pallotynów, znajomych, w mieszkaniu brata. Aresztowany pod koniec września 1939, przetrzymywany w gdańskim więzieniu ( Areszt Śledczy), w obozie dla Polaków w Nowym Porcie. W styczniu 1940 wywieziony do obozu Stutthof, w kwietniu 1941 przeniesiony do KL Sachsenhausen. Uczestnik Marszu Śmierci z Sachsenhausen do Schwerina, wyzwolony przez wojska amerykańskie 3 V 1945.
Po powrocie do Gdańska pełnił przez wiele lat obowiązki naczelnika dworcowego Urzędu Pocztowego. Usunięty ze stanowiska z powodu niewyrażenia zgody na przynależność do PZPR, do czasu przejścia na emeryturę w 1969 pracował w Urzędzie Pocztowym w Gdyni przy ul. 10 Lutego. Jako emeryt przez kilkanaście lat oprowadzał wycieczki turystyczne po Gdańsku i byłym obozie koncentracyjnym Stutthof. Należał do Koła byłych Pracowników Poczty Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku. Do końca życia uczestniczył we wszystkich ważniejszych uroczystościach patriotycznych i kombatanckich ubrany w mundur przedwojennego polskiego pocztowca.
Odznaczony między innymi Krzyżem Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Rodła (1986), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Żonaty był z Anną (6 IX 1905 – 14 IX 1966), ojciec Stanisława (1931–2021), harcmistrza Związku Harcerstwa Polskiego. Pochowany na cmentarzu w Oliwie.
