KONSERWATORZY ZABYTKÓW W GDAŃSKU

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
−
{{paper}}[[File:Dwór Artusa po 1945 roku.JPG|thumb|Dwór Artusa po 1945 roku]]
+
{{paper}}[[File:Dwór Artusa po 1945 roku.JPG|thumb|Dwór Artusa po 1945]]
 
[[File:Dwór Artusa po odbudowie.JPG|thumb|Dwór Artusa po odbudowie]]
 
[[File:Dwór Artusa po odbudowie.JPG|thumb|Dwór Artusa po odbudowie]]
  
−
'''KONSERWATORZY ZABYTKÓW W GDAŃSKU.''' Wojewódzcy Konserwatorzy Zabytków (WKZ) byli i są pracownikami wojewódzkiej administracji państwowej, Miejscy (MKZ) [[ADMINISTRACYJNY PODZIAŁ I TERYTORIALNY ROZWÓJ GDAŃSKA | administracji komunalnej]]. W sprawach merytorycznych podlegają Generalnemu Konserwatorowi Zabytków, działającemu od 2003 roku w imieniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (w latach 1945–2003 Ministra Kultury i Sztuki), na podstawie aktualnie obowiązującej ustawy o ochronie zabytków i dziedzictwa kulturowego. Do zadań służby konserwatorskiej należą: opieka nad obiektami zabytkowymi i zabytkami ruchomymi w zbiorach muzealnych i prywatnych, prowadzenie ewidencji i dokumentacji naukowej zabytków (przede wszystkim tych wpisanych do państwowego rejestru obiektów zabytkowych), wydawanie decyzji w sprawie rejestrowanych zabytków, prowadzenie nadzoru konserwatorskiego nad pracami konserwatorskimi, budowlanymi oraz badaniami archeologicznymi, opracowywanie planów merytorycznych i finansowych tych prac, prowadzenie akcji popularyzatorskich w sprawie ochrony dziedzictwa kulturowego. W latach 1946–1955 głównym zadaniem gdańskich służb konserwatorskich było zabezpieczanie ocalałych obiektów zabytkowych lub ich fragmentów przed dalszymi zniszczeniami, organizowanie i prowadzenie prac ratowniczych. Osobną akcją było odnalezienie i zabezpieczenie dzieł sztuki wywiezionych z miasta przez niemieckich konserwatorów do podgdańskich i pomorskich miejscowości, a także tych, które trafiły do miejsc ukrycia w głębi Niemiec. Odnalezione obiekty były umieszczane w gdańskich składnicach konserwatorskich, w tym w Oliwie, Muzeum Miejskim ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]]), część trafiła do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. WKZ brali udział w opracowywaniu koncepcji, a potem planów realizacyjnych rewitalizacji zabytkowej części Głównego Miasta. Z urzędu musieli zatwierdzać wszystkie plany odbudowy poszczególnych obiektów sakralnych i miejskich. Tworzyli dokumentację konserwatorską i ewidencyjną. Organizowali pracownie konserwatorskie w Muzeum Miejskim oraz podległe służbom konserwatorskim, które stały się bazą dla powstałego w 1953 roku [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków]]. Przedsiębiorstwo to po 1955 przejęło większość prac przy odbudowie, rekonstrukcji zabytkowych gdańskich obiektów oraz konserwacji najcenniejszych dzieł gdańskiej sztuki. Zadania miejskich konserwatorów są ustalane między WKZ a władzami Gdańska. Obecnie np. w gestii WKZ znajdują się obiekty zlokalizowane w granicach historycznych Gdańska, pozostałymi zajmuje się referat Ochrony Zabytków Urzędu Miejskiego w Gdańsku. {{author: CzB}} <br/><br/>
+
'''KONSERWATORZY ZABYTKÓW W GDAŃSKU.''' Wojewódzcy Konserwatorzy Zabytków (WKZ) byli i są pracownikami wojewódzkiej administracji państwowej, Miejscy (MKZ) [[ADMINISTRACYJNY PODZIAŁ I TERYTORIALNY ROZWÓJ GDAŃSKA | administracji komunalnej]]. W sprawach merytorycznych podlegają Generalnemu Konserwatorowi Zabytków, działającemu od 2003 w imieniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (w latach 1945–2003 Ministra Kultury i Sztuki), na podstawie aktualnie obowiązującej ustawy o ochronie zabytków i dziedzictwa kulturowego. Do zadań służby konserwatorskiej należą: opieka nad obiektami zabytkowymi i zabytkami ruchomymi w zbiorach muzealnych i prywatnych, prowadzenie ewidencji i dokumentacji naukowej zabytków (przede wszystkim tych wpisanych do państwowego rejestru obiektów zabytkowych), wydawanie decyzji w sprawie rejestrowanych zabytków, prowadzenie nadzoru konserwatorskiego nad pracami konserwatorskimi, budowlanymi oraz badaniami archeologicznymi, opracowywanie planów merytorycznych i finansowych tych prac, prowadzenie akcji popularyzatorskich w sprawie ochrony dziedzictwa kulturowego.<br/><br/>
 +
W latach 1946–1955 głównym zadaniem gdańskich służb konserwatorskich było zabezpieczanie ocalałych obiektów zabytkowych lub ich fragmentów przed dalszymi zniszczeniami, organizowanie i prowadzenie prac ratowniczych. Osobną akcją było odnalezienie i zabezpieczenie dzieł sztuki wywiezionych z miasta przez niemieckich konserwatorów do podgdańskich i pomorskich miejscowości, a także tych, które trafiły do miejsc ukrycia w głębi Niemiec. Odnalezione obiekty były umieszczane w gdańskich składnicach konserwatorskich, w tym w Oliwie, Muzeum Miejskim ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]]), część trafiła do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie.<br/><br/>
 +
WKZ brali udział w opracowywaniu koncepcji, a potem planów realizacyjnych rewitalizacji zabytkowej części Głównego Miasta. Z urzędu musieli zatwierdzać wszystkie plany odbudowy poszczególnych obiektów sakralnych i miejskich. Tworzyli dokumentację konserwatorską i ewidencyjną. Organizowali pracownie konserwatorskie w Muzeum Miejskim oraz podległe służbom konserwatorskim, które stały się bazą dla powstałego w 1953 [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków]]. Przedsiębiorstwo to po 1955 przejęło większość prac przy odbudowie, rekonstrukcji zabytkowych gdańskich obiektów oraz konserwacji najcenniejszych dzieł gdańskiej sztuki. Zadania miejskich konserwatorów są ustalane między WKZ a władzami Gdańska. {{author: CzB}} <br/><br/>
 
{| class="tableGda"
 
{| class="tableGda"
 
|-  
 
|-  
−
|+ Wojewódzcy Konserwatorzy Zabytków (1946–2012)*  
+
|+ Wojewódzcy Konserwatorzy Zabytków (1946–)*  
 
|-  
 
|-  
 
| 1946–1951
 
| 1946–1951
−
| prof. dr hab. [[BOROWSKI JAN | Jan Borowski]]
+
| prof. dr hab. [[BOROWSKI JAN, architekt, konserwator zabytków | Jan Borowski]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1951–1958
 
| 1951–1958
−
| mgr [[MIESZKOWSKI BRONISŁAW | Bronisław Mieszkowski (Mora-Mieszkowski)]]
+
| mgr [[MIESZKOWSKI BRONISŁAW, historyk sztuki, konserwator zabytków | Bronisław Mieszkowski (Mora-Mieszkowski)]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1958–1961
 
| 1958–1961
−
| mgr [[RACZYNIEWSKI HENRYK | Henryk Raczyniewski]]
+
| mgr [[RACZYNIEWSKI HENRYK, architekt, konserwator zabytków | Henryk Raczyniewski]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1961–1967
 
| 1961–1967
−
| mgr [[ROLL BARBARA | Barbara Roll]]
+
| mgr [[ROLL BARBARA, historyk sztuki, konserwator  | Barbara Roll]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1967–1973
 
| 1967–1973
−
| mgr inż. arch. [[CHRZANOWSKI TADEUSZ | Tadeusz Chrzanowski]]
+
| mgr inż. arch. [[CHRZANOWSKI TADEUSZ, architekt, konserwator zabytków | Tadeusz Chrzanowski]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1973–1975
 
| 1973–1975
−
| mgr Mirosław Zeidler
+
| mgr [[ZEIDLER MIROSŁAW, zabytkoznawca, konserwator, marszand | Mirosław Zeidler]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1975–1979
 
| 1975–1979
−
| mgr [[BETLEJEWSKA CZESŁAWA | Czesława Betlejewska]]
+
| mgr [[BETLEJEWSKA CZESŁAWA, wojewódzki konserwator zabytków | Czesława Betlejewska]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1979–1980
 
| 1979–1980
−
| mgr Mirosław Zeidler
+
| mgr [[ZEIDLER MIROSŁAW, zabytkoznawca, konserwator, marszand | Mirosław Zeidler]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1981–1991
 
| 1981–1991
−
| mgr inż. architekt [[CHRZANOWSKI TADEUSZ | Tadeusz Chrzanowski]]
+
| mgr inż. architekt [[CHRZANOWSKI TADEUSZ, architekt, konserwator zabytków | Tadeusz Chrzanowski]]
 
|-  
 
|-  
 
| 1991–2003
 
| 1991–2003
−
| dr inż. architekt [[GAWLICKI MARCIN | Marcin Gawlicki]]
+
| dr inż. architekt [[GAWLICKI MARCIN,  architekt, konserwator zabytków | Marcin Gawlicki]]
 
|-  
 
|-  
 
| 2003–2004
 
| 2003–2004
 
| mgr Grzegorz Jerzy Budnik
 
| mgr Grzegorz Jerzy Budnik
 
|-  
 
|-  
−
| 2004–
+
| 2004–2012
−
| dr Marian Kwapiński
+
| dr [[KWAPIŃSKI MARIAN,  dyrektor Muzeum Archeologicznego | Marian Kwapiński]]
 
|-  
 
|-  
 +
| 2012–2016
 +
| mgr Dariusz Chmielewski
 +
|- 
 +
| 2016–2019
 +
| mgr Agnieszka Kowalska
 +
|-
 +
| 2019 – 19 XII 2023
 +
| arch. Igor Strzok
 +
|-
 +
| 5 II 2024 –
 +
| mgr Dariusz Chmielewski
 +
|-
 
| class="authorEgTab" | * Województwa gdańskiego w latach 1946–1999; od 15 III 1999 województwa pomorskiego. <br/> {{author: CzB}}
 
| class="authorEgTab" | * Województwa gdańskiego w latach 1946–1999; od 15 III 1999 województwa pomorskiego. <br/> {{author: CzB}}
 
|}
 
|}
Linia 50: Linia 64:
 
|-
 
|-
 
| 1955–1960
 
| 1955–1960
−
| mgr inż. architekt [[KWAŚNY ZDZISŁAW | Zdzisław Kwaśny]]
+
| mgr inż. architekt [[KWAŚNY ZDZISŁAW, konserwator zabytków | Zdzisław Kwaśny]]
 
|-
 
|-
 
| 1960–1962
 
| 1960–1962
−
| mgr inż. architekt [[MASSALSKI RYSZARD | Ryszard Massalski]]
+
| mgr inż. architekt [[MASSALSKI RYSZARD, architekt, konserwator | Ryszard Massalski]]
 
|-
 
|-
 
| 1962–1965
 
| 1962–1965
Linia 62: Linia 76:
 
|-
 
|-
 
| 1973–1978
 
| 1973–1978
−
| mgr [[CHOMICZ ROMUALD | Romuald Chomicz]]
+
| mgr [[CHOMICZ ROMUALD, konserwator zabytków | Romuald Chomicz]]
 
|-
 
|-
 
| 1979–1980
 
| 1979–1980
Linia 91: Linia 105:
 
| mgr inż. architekt Ewa Stieler
 
| mgr inż. architekt Ewa Stieler
 
|-
 
|-
−
| style="vertical-align:top" | 2004–
+
| style="vertical-align:top" | 2003–2015
−
| style="vertical-align:top" | mgr Janusz Tarnacki, kierownik referatu Ochrony Zabytków w Wydziale Urbanistyki, Architektury <br/> i Ochrony Zabytków Urzędzie Miejskim w Gdańsku
+
| style="vertical-align:top" | mgr Janusz Tarnacki
−
|-
+
|-
 +
| style="vertical-align:top" | 2015–2021
 +
| style="vertical-align:top" | mgr inż architekt Grzegorz Sulikowski
 +
|-
 +
| style="vertical-align:top" | 2021–
 +
| style="vertical-align:top" | mgr Janusz Tarnacki  
 +
|-
 
| class="authorEgTab" | {{author: CzB}}
 
| class="authorEgTab" | {{author: CzB}}
 
|}
 
|}
 
[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]
 
[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]

Aktualna wersja na dzień 08:01, 5 lut 2024

Dwór Artusa po 1945
Dwór Artusa po odbudowie

KONSERWATORZY ZABYTKÓW W GDAŃSKU. Wojewódzcy Konserwatorzy Zabytków (WKZ) byli i są pracownikami wojewódzkiej administracji państwowej, Miejscy (MKZ) administracji komunalnej. W sprawach merytorycznych podlegają Generalnemu Konserwatorowi Zabytków, działającemu od 2003 w imieniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (w latach 1945–2003 Ministra Kultury i Sztuki), na podstawie aktualnie obowiązującej ustawy o ochronie zabytków i dziedzictwa kulturowego. Do zadań służby konserwatorskiej należą: opieka nad obiektami zabytkowymi i zabytkami ruchomymi w zbiorach muzealnych i prywatnych, prowadzenie ewidencji i dokumentacji naukowej zabytków (przede wszystkim tych wpisanych do państwowego rejestru obiektów zabytkowych), wydawanie decyzji w sprawie rejestrowanych zabytków, prowadzenie nadzoru konserwatorskiego nad pracami konserwatorskimi, budowlanymi oraz badaniami archeologicznymi, opracowywanie planów merytorycznych i finansowych tych prac, prowadzenie akcji popularyzatorskich w sprawie ochrony dziedzictwa kulturowego.

W latach 1946–1955 głównym zadaniem gdańskich służb konserwatorskich było zabezpieczanie ocalałych obiektów zabytkowych lub ich fragmentów przed dalszymi zniszczeniami, organizowanie i prowadzenie prac ratowniczych. Osobną akcją było odnalezienie i zabezpieczenie dzieł sztuki wywiezionych z miasta przez niemieckich konserwatorów do podgdańskich i pomorskich miejscowości, a także tych, które trafiły do miejsc ukrycia w głębi Niemiec. Odnalezione obiekty były umieszczane w gdańskich składnicach konserwatorskich, w tym w Oliwie, Muzeum Miejskim ( Muzeum Narodowe), część trafiła do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie.

WKZ brali udział w opracowywaniu koncepcji, a potem planów realizacyjnych rewitalizacji zabytkowej części Głównego Miasta. Z urzędu musieli zatwierdzać wszystkie plany odbudowy poszczególnych obiektów sakralnych i miejskich. Tworzyli dokumentację konserwatorską i ewidencyjną. Organizowali pracownie konserwatorskie w Muzeum Miejskim oraz podległe służbom konserwatorskim, które stały się bazą dla powstałego w 1953 Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków. Przedsiębiorstwo to po 1955 przejęło większość prac przy odbudowie, rekonstrukcji zabytkowych gdańskich obiektów oraz konserwacji najcenniejszych dzieł gdańskiej sztuki. Zadania miejskich konserwatorów są ustalane między WKZ a władzami Gdańska. CzB

Wojewódzcy Konserwatorzy Zabytków (1946–)*
1946–1951 prof. dr hab. Jan Borowski
1951–1958 mgr Bronisław Mieszkowski (Mora-Mieszkowski)
1958–1961 mgr Henryk Raczyniewski
1961–1967 mgr Barbara Roll
1967–1973 mgr inż. arch. Tadeusz Chrzanowski
1973–1975 mgr Mirosław Zeidler
1975–1979 mgr Czesława Betlejewska
1979–1980 mgr Mirosław Zeidler
1981–1991 mgr inż. architekt Tadeusz Chrzanowski
1991–2003 dr inż. architekt Marcin Gawlicki
2003–2004 mgr Grzegorz Jerzy Budnik
2004–2012 dr Marian Kwapiński
2012–2016 mgr Dariusz Chmielewski
2016–2019 mgr Agnieszka Kowalska
2019 – 19 XII 2023 arch. Igor Strzok
5 II 2024 – mgr Dariusz Chmielewski
* Województwa gdańskiego w latach 1946–1999; od 15 III 1999 województwa pomorskiego.
CzB
Miejscy Konserwatorzy Zabytków w Gdańsku (1955–2012)
1955–1960 mgr inż. architekt Zdzisław Kwaśny
1960–1962 mgr inż. architekt Ryszard Massalski
1962–1965 inż. architekt Kazimierz Orłowski
1965–1973 urząd nie istniał jako samodzielny podmiot państwowej służby konserwatorskiej
1973–1978 mgr Romuald Chomicz
1979–1980 mgr Zdzisław Balewski
1981–1982 urząd nie istniał jako samodzielny podmiot państwowej służby konserwatorskiej
1982–1985 dr inż. architekt Zofia Gzowska-Maciakowska
1985–1990 mgr inż. architekt Grzegorz Sulikowski
1991–1992 mgr Małgorzata Ruszkowska-Macur
1992–1993 mgr inż. architekt Joanna Labenz
1993–1995 urząd nie istniał jako samodzielny podmiot państwowej służby konserwatorskiej
1995–1999 mgr Janusz Tarnacki
2000–2003 mgr inż. architekt Ewa Stieler
2003–2015 mgr Janusz Tarnacki
2015–2021 mgr inż architekt Grzegorz Sulikowski
2021– mgr Janusz Tarnacki
CzB
Źródło „https://gdansk.gedanopedia.pl/index.php?title=KONSERWATORZY_ZABYTK%C3%93W_W_GDA%C5%83SKU&oldid=131108”
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania