LIÉVIN ALBERT KARL LUDWIG, lekarz, radny
| (Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ALBERT KARL LUDWIG LIÉVIN''' (23 V 1810 | + | [[File: Albert_Lievin.jpg |thumb| Albert Liévin, ''Danzig und die Cholera'', 1868]] |
| + | '''ALBERT KARL LUDWIG LIÉVIN''' (23 V 1810 Paderborn, Nadrenia Północna-Westfalia – 25 VI 1881 Gdańsk), lekarz, [[RADA MIEJSKA | radny miasta Gdańska]]. Syn Jacques’a Alberta (1773 Nadrenia – 1830 Gdańsk), inspektora podatkowego w Gdańsku i Anny Marii z domu Schulzen. W latach 1819–1826 uczył się w Kwidzynie, w 1830 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]]. Studiował medycynę na uniwersytecie w Berlinie, Heidelbergu i Halle, gdzie w 1834 uzyskał tytuł doktora medycyny. Po egzaminie państwowym od lipca 1836 lekarz prywatny w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| + | Walczył o podniesienie stanu sanitarnego Gdańska, zabiegał o założenie nowoczesnych [[WODOCIĄGI | wodociągów]] ze zdrową wodą oraz centralnej miejskiej kanalizacji. W szkołach średnich prowadził pogadanki na temat zdrowego trybu życia, konieczności przestrzegania higieny w życiu codziennym i sposobów właściwego odżywiania się. Przyjaciel i doradca nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von, nadburmistrz Gdańska | Leopolda Wintera]]. W latach 1859–1881 członek gdańskiej Rady Miejskiej. Zasłużył się w walce z [[EPIDEMIE 1801–1945 | epidemiami]] cholery w Gdańsku w latach 60. i 70. XIX wieku. W prasie medycznej publikował artykuły na temat przyczyn cholery i sposobów jej zwalczania. W 1868 ogłosił pracę ''Danzig und die Cholera'', opartą na zweryfikowanych przez siebie rejestrach zachorowań i śmiertelności, wykazując związek między epidemią cholery a stanem sanitarnym miasta. W 1871 opublikował obszerne sprawozdanie ''Die Mortalität in Danzig während der Jahre 1863 bis 1869'' (''Umieralność w Gdańsku w latach 1863–1869''). W 1880, podczas 53 Zjazdu Przyrodników i Lekarzy Niemieckich w Gdańsku, rozdał swoją publikację ''Danzig in naturwissenschaftlicher und medizinischer Beziehung'' (''Gdańsk pod względem naukowym i medycznym''), w której wyliczał, że już samo wprowadzeniu kanalizacji spowodowało znaczące zmniejszenie śmiertelności. Działacz [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]], w latach 1856–1860 jego dyrektor; w 1846 należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Od 1844 właściciel kamienicy przy Hundegasse 36 (ul. Ogarna) z oficyną przy Hintergasse 21 (ul. Za Murami), w 1874 mieszkał we Wrzeszczu. <br/><br/> | ||
| + | 25 VII 1839 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z panną Marią (23 VI 1818 Gdańsk – 9 IV 1865 Gdańsk), córką kupca i armatora [[HOENE FRIEDRICH AUGUST THEODOR, kupiec, przedsiębiorca, radny | Friedricha Hoenego]].<br/><br/> | ||
| + | Doczekał się licznego potomstwa. Najstarszy syn Albert (3 X 1843 Gdańsk – 22 X 1898 Sopot) po maturze w [[SZKOŁA ŚW. JANA | średniej szkole św. Jana]] w 1863 i studiach rolniczych został agronomem; pochowano go na cmentarzu w Sopocie (zostawił synów Waltera i Fritza). Kolejny syn, Fritz Hans, żył zaledwie kilka miesięcy (27 II 1847 Gdańsk – 26 X 1847 Gdańsk). [[LIÉVIN HEINRICH, lekarz, radny | Heinrich]] (1850 Gdańsk – 1923 Sopot) był lekarzem oraz członkiem Rady Miejskiej. Z córek: Anna (ur. 30 I 1842 Gdańsk) od 22 III 1863 była żoną doktora filozofii, wówczas gdańskiego pedagoga (zob. [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoła św. Jana]], [[SZKOŁA ŚREDNIA DLA DZIEWCZĄT | Szkoła Średnia dla Dziewcząt im. Wiktorii]]) Karla Johanna Lauberta (1824–1899), po 1869 w Niemczech; Augusta (ur. 13 IX 1845 Gdańsk) 12 VII 1870 poślubiła właściciela ziemskiego z okolic Ankum w Dolnej Saksonii; Sara (ur. 17 X 1848 Gdańsk) była żoną Waltera Böhma, administratora majątku ziemskiego koło Kartuz; Lina (ur. 11 IX 1852 Gdańsk) 10 VIII 1879 została żoną sędziego Ralfa Theodora Franka; Emilia (ur. 21 VI 1860 Gdańsk) 6 II 1879 wyszła za mąż za właściciela ziemskiego z okolic Morąga Hermana Augusta Kocha. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609/157, nr 1581/81 (akt zgonu).<br/> | ||
| + | Lissauer Abraham, ''Albert Liévin'', Altpreuss.Biogr. Bd. I, s. 397–398. <br/> | ||
| + | Schumann Eduard, ''Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892'', „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 98.<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 17:46, 29 lip 2024
ALBERT KARL LUDWIG LIÉVIN (23 V 1810 Paderborn, Nadrenia Północna-Westfalia – 25 VI 1881 Gdańsk), lekarz, radny miasta Gdańska. Syn Jacques’a Alberta (1773 Nadrenia – 1830 Gdańsk), inspektora podatkowego w Gdańsku i Anny Marii z domu Schulzen. W latach 1819–1826 uczył się w Kwidzynie, w 1830 ukończył Gimnazjum Miejskie. Studiował medycynę na uniwersytecie w Berlinie, Heidelbergu i Halle, gdzie w 1834 uzyskał tytuł doktora medycyny. Po egzaminie państwowym od lipca 1836 lekarz prywatny w Gdańsku.
Walczył o podniesienie stanu sanitarnego Gdańska, zabiegał o założenie nowoczesnych wodociągów ze zdrową wodą oraz centralnej miejskiej kanalizacji. W szkołach średnich prowadził pogadanki na temat zdrowego trybu życia, konieczności przestrzegania higieny w życiu codziennym i sposobów właściwego odżywiania się. Przyjaciel i doradca nadburmistrza Leopolda Wintera. W latach 1859–1881 członek gdańskiej Rady Miejskiej. Zasłużył się w walce z epidemiami cholery w Gdańsku w latach 60. i 70. XIX wieku. W prasie medycznej publikował artykuły na temat przyczyn cholery i sposobów jej zwalczania. W 1868 ogłosił pracę Danzig und die Cholera, opartą na zweryfikowanych przez siebie rejestrach zachorowań i śmiertelności, wykazując związek między epidemią cholery a stanem sanitarnym miasta. W 1871 opublikował obszerne sprawozdanie Die Mortalität in Danzig während der Jahre 1863 bis 1869 (Umieralność w Gdańsku w latach 1863–1869). W 1880, podczas 53 Zjazdu Przyrodników i Lekarzy Niemieckich w Gdańsku, rozdał swoją publikację Danzig in naturwissenschaftlicher und medizinischer Beziehung (Gdańsk pod względem naukowym i medycznym), w której wyliczał, że już samo wprowadzeniu kanalizacji spowodowało znaczące zmniejszenie śmiertelności. Działacz Towarzystwa Przyrodniczego, w latach 1856–1860 jego dyrektor; w 1846 należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Od 1844 właściciel kamienicy przy Hundegasse 36 (ul. Ogarna) z oficyną przy Hintergasse 21 (ul. Za Murami), w 1874 mieszkał we Wrzeszczu.
25 VII 1839 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z panną Marią (23 VI 1818 Gdańsk – 9 IV 1865 Gdańsk), córką kupca i armatora Friedricha Hoenego.
Doczekał się licznego potomstwa. Najstarszy syn Albert (3 X 1843 Gdańsk – 22 X 1898 Sopot) po maturze w średniej szkole św. Jana w 1863 i studiach rolniczych został agronomem; pochowano go na cmentarzu w Sopocie (zostawił synów Waltera i Fritza). Kolejny syn, Fritz Hans, żył zaledwie kilka miesięcy (27 II 1847 Gdańsk – 26 X 1847 Gdańsk). Heinrich (1850 Gdańsk – 1923 Sopot) był lekarzem oraz członkiem Rady Miejskiej. Z córek: Anna (ur. 30 I 1842 Gdańsk) od 22 III 1863 była żoną doktora filozofii, wówczas gdańskiego pedagoga (zob. szkoła św. Jana, Szkoła Średnia dla Dziewcząt im. Wiktorii) Karla Johanna Lauberta (1824–1899), po 1869 w Niemczech; Augusta (ur. 13 IX 1845 Gdańsk) 12 VII 1870 poślubiła właściciela ziemskiego z okolic Ankum w Dolnej Saksonii; Sara (ur. 17 X 1848 Gdańsk) była żoną Waltera Böhma, administratora majątku ziemskiego koło Kartuz; Lina (ur. 11 IX 1852 Gdańsk) 10 VIII 1879 została żoną sędziego Ralfa Theodora Franka; Emilia (ur. 21 VI 1860 Gdańsk) 6 II 1879 wyszła za mąż za właściciela ziemskiego z okolic Morąga Hermana Augusta Kocha.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609/157, nr 1581/81 (akt zgonu).
Lissauer Abraham, Albert Liévin, Altpreuss.Biogr. Bd. I, s. 397–398.
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 98.
