WYSIATYCKI KAZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: WP}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: WP}} | + | [[File:Kazimierz_Wysiatycki.jpg|thumb|Kazimierz Wysiatycki]] |
| − | [[Category: | + | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] |
| + | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| + | |||
| + | '''KAZIMIERZ STEFAN WYSIATYCKI''' (18 XI 1925 Sędziszów Małopolski – 12 V 2020), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista z zakresu mostów i numeryki. Syn Stanisława, pracownika PKP, w latach 1931–1932 asystenta na stacji Rzeszów, i Stanisławy z domu Sibistowicz. W latach 1938–1939 uczył się w gimnazjum w Rzeszowie, od 1941 do 1944 pracował jako goniec w Zarządzie Miejskim w Sędziszowie Małopolskim. W 1946 absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Ropczycach. <br/><br/> | ||
| + | Od 1946 w Gdańsku. Studiował na PG, działał w Bratniej Pomocy Studentów PG oraz w kole naukowym Inżynierii Lądowej. W 1951 absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej (magister inżynier budownictwa lądowego). W latach 1950–2004 pracownik PG, jednocześnie w okresie 1954–1964 zatrudniony w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego w Gdańsku. W 1956 uzyskał doktorat na Wydziale Budownictwa Lądowego PG, w 1965 habilitację na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej, od 1967 docent, od 1975 profesor nadzwyczajny (tytularny). W latach 1966–1971 był zastępcą dyrektora do spraw naukowo-dydaktycznych Instytutu Budownictwa i Architektury, 1967–1969 kierownikiem Zakładu Mostów Stalowych, 1977–1979, 1981–1983, 1985–1996 kierownikiem Katedry Mostów, 1984–1986 Zakładu Budowy Kolei, 1981–1984 dziekanem Wydziału Budownictwa Lądowego. W latach 1991–1996 ekspert Ministerstwa Edukacji Narodowej. W 1996 przeszedł na emeryturę. <br/><br/> | ||
| + | Autor publikacji na temat numeryki, mechaniki budowli, budownictwa, mostów, w tym monografii ''Płaskie zagadnienie teorii sprężystości w budownictwie mostowym'' (1966). Był jednym z twórców Polskiej Normy Mostowej, konsultantem projektów mostów w kraju (m.in. mostu na trasie Sucharskiego w Gdańsku, jednego z pierwszych w Polsce mostów z betonu sprężonego), ekspertem ministerstwa budownictwa. <br/><br/> | ||
| + | W latach 1974–1979 członek Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk, członek Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej (członek honorowy), Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budowlanych (przewodniczący oddziału gdańskiego). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1973), odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1972), Medalem Jubileuszowym PG (2008). W 2015 wyróżniony tytułem „Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej”. Żonaty z Reginą z domu Załęską (1923 – 28 III 2016). Pochowany na cmentarzu [[SREBRZYSKO| Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe). <br/> | ||
| + | Gapiński Szczepan, ''Politechnika Gdańska. Uczelnia i ludzie. Absolwenci Politechniki Gdańskiej i ich osiągnięcia'', t. 2, Gdańsk 2022, s. 291. <br/> | ||
| + | ''Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska. Księga jubileuszowa'', Gdańsk 2005, s. 501. | ||
Aktualna wersja na dzień 07:00, 3 lip 2024
KAZIMIERZ STEFAN WYSIATYCKI (18 XI 1925 Sędziszów Małopolski – 12 V 2020), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), specjalista z zakresu mostów i numeryki. Syn Stanisława, pracownika PKP, w latach 1931–1932 asystenta na stacji Rzeszów, i Stanisławy z domu Sibistowicz. W latach 1938–1939 uczył się w gimnazjum w Rzeszowie, od 1941 do 1944 pracował jako goniec w Zarządzie Miejskim w Sędziszowie Małopolskim. W 1946 absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Ropczycach.
Od 1946 w Gdańsku. Studiował na PG, działał w Bratniej Pomocy Studentów PG oraz w kole naukowym Inżynierii Lądowej. W 1951 absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej (magister inżynier budownictwa lądowego). W latach 1950–2004 pracownik PG, jednocześnie w okresie 1954–1964 zatrudniony w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego w Gdańsku. W 1956 uzyskał doktorat na Wydziale Budownictwa Lądowego PG, w 1965 habilitację na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej, od 1967 docent, od 1975 profesor nadzwyczajny (tytularny). W latach 1966–1971 był zastępcą dyrektora do spraw naukowo-dydaktycznych Instytutu Budownictwa i Architektury, 1967–1969 kierownikiem Zakładu Mostów Stalowych, 1977–1979, 1981–1983, 1985–1996 kierownikiem Katedry Mostów, 1984–1986 Zakładu Budowy Kolei, 1981–1984 dziekanem Wydziału Budownictwa Lądowego. W latach 1991–1996 ekspert Ministerstwa Edukacji Narodowej. W 1996 przeszedł na emeryturę.
Autor publikacji na temat numeryki, mechaniki budowli, budownictwa, mostów, w tym monografii Płaskie zagadnienie teorii sprężystości w budownictwie mostowym (1966). Był jednym z twórców Polskiej Normy Mostowej, konsultantem projektów mostów w kraju (m.in. mostu na trasie Sucharskiego w Gdańsku, jednego z pierwszych w Polsce mostów z betonu sprężonego), ekspertem ministerstwa budownictwa.
W latach 1974–1979 członek Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk, członek Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej (członek honorowy), Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budowlanych (przewodniczący oddziału gdańskiego). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1973), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1972), Medalem Jubileuszowym PG (2008). W 2015 wyróżniony tytułem „Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej”. Żonaty z Reginą z domu Załęską (1923 – 28 III 2016). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Gapiński Szczepan, Politechnika Gdańska. Uczelnia i ludzie. Absolwenci Politechniki Gdańskiej i ich osiągnięcia, t. 2, Gdańsk 2022, s. 291.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska. Księga jubileuszowa, Gdańsk 2005, s. 501.
