BAHL REINHOLD, artysta malarz
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{paper}} | + | <br/><br/>{{paper}} |
| + | [[File:1_Bahl_Reinhold.jpg|thumb|Reinhold Bahl]] | ||
[[File:Reinhold Bahl, Widok Długiego Pobrzeża z Grobli Angielskiej, 1920.JPG|thumb|Reinhold Bahl, ''Widok Długiego Pobrzeża z Grobli Angielskiej'', 1920]] | [[File:Reinhold Bahl, Widok Długiego Pobrzeża z Grobli Angielskiej, 1920.JPG|thumb|Reinhold Bahl, ''Widok Długiego Pobrzeża z Grobli Angielskiej'', 1920]] | ||
| − | '''REINHOLD BAHL''' (4 III 1869 Gdańsk – koniec marca 1945 Gdańsk), artysta malarz, grafik. Malarstwa uczył się w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł Artystycznych]] u [[STRYOWSKI WILHELM AUGUST | Wilhelma Augusta Stryowskiego]], w latach 1888–1892 w berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studia uzupełniał we Frankfurcie (1893–1895) i Dreźnie (1896–1898). Odbył podróż artystyczną do Włoch i Francji. W latach 1898–1934 w Gdańsku nauczał przedmiotów artystycznych w [[PAŃSTWOWA RZEMIEŚLNICZA SZKOŁA DOKSZTAŁCAJĄCA | Państwowej Rzemieślniczej Szkole Dokształcającej]] przy An der Großen Mühle 11/13 (ul. Wielkie Młyny), prowadził zajęcia w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]. Malował sceny z ulic Gdańska, widoki portu gdańskiego. Jego prace przedstawiają zakątki rzadko malowane przez innych artystów, mają nieco melancholijny klimat. | + | [[File:2_Reinhold_Bahl_(002).jpg|thumb|Reinhold Bahl, ''Ogród Oliwski'', 1928]] |
| + | [[File:3__Reinhold_Bahl_(002).jpg|thumb|Reinhold Bahl, ''Ulica Chlebnicka'', 1924]] | ||
| + | [[File: Bahl_R..jpg |thumb| Reinhold Bahl, ''Ulica Chlebnicka z pocztowym powozem'', obraz wypożyczony 7 V 1944 przez gdańskie [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskie]] Urzędowi do Spraw Handlowych przy ul. Piwnej, zaginiony w 1945]] | ||
| + | [[File: Bahl_ul._Chlebnicka.jpg |thumb| Reinhold Bahl, ''Ulica Chlebnicka'']] | ||
| + | '''REINHOLD BAHL''' (4 III 1869 Gdańsk – koniec marca 1945 Gdańsk), artysta malarz, grafik. Syn Wilhelma Theodora i Marii Louisy z domu Marquardt, miał troje rodzeństwa, m.in. braci Ernsta Georga (ur. 17 VIII 1876) oraz Emila, mistrza ślusarskiego, ostatniego sekretarza generalnego Niemiecko-Gdańskiej Partii Ludowej (DDVP), jej posła do [[VOLKSTAG | Volkstagu]] II kadencji (1924–1927). Urodził się przy 4. Damm 1 (ul. IV Grobla), ochrzczony został w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA| kościele św. Jana]].<br /><br /> | ||
| + | Malarstwa uczył się w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł Artystycznych]] u [[STRYOWSKI WILHELM AUGUST, artysta malarz, patron gdańskiej ulicy | Wilhelma Augusta Stryowskiego]], w latach 1888–1892 w berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studia uzupełniał w Académie Julian w Paryżu (1893), we Frankfurcie (1893–1895) i Dreźnie (1896–1898). Odbył podróż artystyczną do Włoch i Francji. W latach 1898–1934 w Gdańsku nauczał przedmiotów artystycznych w [[PAŃSTWOWA RZEMIEŚLNICZA SZKOŁA DOKSZTAŁCAJĄCA | Państwowej Rzemieślniczej Szkole Dokształcającej]] przy An der Großen Mühle 11/13 (ul. Wielkie Młyny), prowadził zajęcia w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]] i w prywatnej szkole dla chłopcow w [[OLIWA | Oliwie]] (w [[PAŁAC OPATÓW | Pałacu Opatów]]).<br /><br /> | ||
| + | Malował sceny z ulic Gdańska, widoki portu gdańskiego. Jego prace przedstawiają zakątki rzadko malowane przez innych artystów, mają nieco melancholijny klimat. Sztalugi ustawiał tak, aby malowany widok zmuszał oglądającego do kojarzenia miejsca, które posłużyło za inspirację. Opierając się na doświadczeniach impresjonistów, stosował elegancki, chłodny i wyciszony koloryt, z przewagą tonów srebrzystoszarych, uzupełnianych oliwkową zielenią i brązami, miejscami tylko ożywiany akcentami soczystej zieleni, czerwieni i żółci. Na wystawach [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w 1897 i 1901 pokazał portrety i wnętrze [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościoła św. Mikołaja]]. Miał wystawy indywidualne w Zespole Przedbramia przy Langgasse (ul. Długa). W kwietniu 1898 w Kilonii wystawił portrety i studia wnętrz gdańskich kościołów. Członek Związku Malarzy Gdańskich (Verein der Danziger Maler).<br /><br /> | ||
| + | Mieszkał w latach 1876–1907 przy Milchkannengasse 11 (ul. Stągiewna), w 1904–1912 przy Kaninchenberg 13 (ul. Górka), 1913–1916 przy Langgasse 43 (ul. Długie Ogrody) i jednocześnie od 1914 do 1916 w mieszkaniu po matce w Oliwie przy Georgstrasse 24 (ul. Obrońców Westerplatte), po 1916 już tylko w Oliwie, w 1926 przy Danziger Strasse 48 (al. Grunwaldzka 494), od 1934 we własnej willi przy Bachstrasse 15 (ul. Subisława 12). Zaginął w nieznanych okolicznościach w drodze z Oliwy na [[SIEDLCE | Siedlce]] podczas walk o Gdańsk w marcu 1945. {{author: MJB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | |||
| + | Allgemeines Künstler-Lexicon. Leben und Werke der berühmtesten bildenden Künstler, hrsgb. Hans Wolfgang Singer, Frankfurt am Main 1922, s. 11.<br/> | ||
| + | Ricardo, ''Emil Bahl contra Dr. Blavier'', „Danziger Volksstimme”, nr 272 z 21 XI 1929, s. 3. | ||
Aktualna wersja na dzień 21:08, 14 gru 2023
.jpg)
.jpg)
REINHOLD BAHL (4 III 1869 Gdańsk – koniec marca 1945 Gdańsk), artysta malarz, grafik. Syn Wilhelma Theodora i Marii Louisy z domu Marquardt, miał troje rodzeństwa, m.in. braci Ernsta Georga (ur. 17 VIII 1876) oraz Emila, mistrza ślusarskiego, ostatniego sekretarza generalnego Niemiecko-Gdańskiej Partii Ludowej (DDVP), jej posła do Volkstagu II kadencji (1924–1927). Urodził się przy 4. Damm 1 (ul. IV Grobla), ochrzczony został w kościele św. Jana.
Malarstwa uczył się w Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł Artystycznych u Wilhelma Augusta Stryowskiego, w latach 1888–1892 w berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studia uzupełniał w Académie Julian w Paryżu (1893), we Frankfurcie (1893–1895) i Dreźnie (1896–1898). Odbył podróż artystyczną do Włoch i Francji. W latach 1898–1934 w Gdańsku nauczał przedmiotów artystycznych w Państwowej Rzemieślniczej Szkole Dokształcającej przy An der Großen Mühle 11/13 (ul. Wielkie Młyny), prowadził zajęcia w Gimnazjum Miejskim i w prywatnej szkole dla chłopcow w Oliwie (w Pałacu Opatów).
Malował sceny z ulic Gdańska, widoki portu gdańskiego. Jego prace przedstawiają zakątki rzadko malowane przez innych artystów, mają nieco melancholijny klimat. Sztalugi ustawiał tak, aby malowany widok zmuszał oglądającego do kojarzenia miejsca, które posłużyło za inspirację. Opierając się na doświadczeniach impresjonistów, stosował elegancki, chłodny i wyciszony koloryt, z przewagą tonów srebrzystoszarych, uzupełnianych oliwkową zielenią i brązami, miejscami tylko ożywiany akcentami soczystej zieleni, czerwieni i żółci. Na wystawach Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w 1897 i 1901 pokazał portrety i wnętrze kościoła św. Mikołaja. Miał wystawy indywidualne w Zespole Przedbramia przy Langgasse (ul. Długa). W kwietniu 1898 w Kilonii wystawił portrety i studia wnętrz gdańskich kościołów. Członek Związku Malarzy Gdańskich (Verein der Danziger Maler).
Mieszkał w latach 1876–1907 przy Milchkannengasse 11 (ul. Stągiewna), w 1904–1912 przy Kaninchenberg 13 (ul. Górka), 1913–1916 przy Langgasse 43 (ul. Długie Ogrody) i jednocześnie od 1914 do 1916 w mieszkaniu po matce w Oliwie przy Georgstrasse 24 (ul. Obrońców Westerplatte), po 1916 już tylko w Oliwie, w 1926 przy Danziger Strasse 48 (al. Grunwaldzka 494), od 1934 we własnej willi przy Bachstrasse 15 (ul. Subisława 12). Zaginął w nieznanych okolicznościach w drodze z Oliwy na Siedlce podczas walk o Gdańsk w marcu 1945.
Bibliografia:
Allgemeines Künstler-Lexicon. Leben und Werke der berühmtesten bildenden Künstler, hrsgb. Hans Wolfgang Singer, Frankfurt am Main 1922, s. 11.
Ricardo, Emil Bahl contra Dr. Blavier, „Danziger Volksstimme”, nr 272 z 21 XI 1929, s. 3.
