PIĄTEK MARIAN, prorektor Politechniki Gdańskiej
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu {{author: WP}}”) |
|||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | [[File:Marian_Piatek.jpg|thumb|Marian Piątek, 1956-1959]] |
| − | {{author: WP}} | + | |
| + | '''MARIAN PIĄTEK''' (2 VIII 1911 Lwów – 18 V 1974 Gdańsk), specjalista z dziedziny mechaniki ogólnej i mechaniki technicznej, prorektor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Wojciecha Piątka, woźnego. W 1930 uzyskał maturę w gimnazjum o profilu przyrodniczo-matematycznym we Lwowie. W 1939 ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej jako magister inżynier lotnictwa. W latach 1935–1937 pracował w Laboratorium Aerodynamiki Politechniki Lwowskiej, Lwowskim Instytucie Techniki Szybownictwa, 1937–1939 w Biurze Konstrukcyjnym Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej, od lipca do września 1939 jako inżynier konstruktor w Biurze Konstrukcyjnym Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych w Warszawie. W okresie 1939–1941 był wykładowcą we Lwowskim Instytucie Politechnicznym, 1941–1944 nauczycielem w Szkole Rzemieślniczej. Od 1944 wrócił na Politechnikę Lwowską.<br/><br/> | ||
| + | W Gdańsku od 1945. W latach 1945–1952 był nauczycielem w Liceum Budowy Okrętów i Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku ([[CONRADINUM| Conradinum]]). W 1949 został zatrudniony na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechnice Gdańskiej]] (PG) – najpierw na stanowisku zastępcy profesora, a od 1954 profesora nadzwyczajnego na Wydziałach Mechanicznym, Maszynowym, Mechaniczno-Technologicznym. W latach 1956–1959 pełnił funkcję prorektora ds. nauczania PG, 1949–1969 kierownika Katedry Mechaniki Technicznej, 1967–1968 kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów. Jednocześnie w latach 1948–1955 był wykładowcą, a od 1951 do 1953 dziekanem Wydziału Mechanicznego w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, w okresie 1962–1965 w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni (kierownik Katedry Mechaniki Teoretycznej na Wydziale Technicznym). <br/><br/> | ||
| + | W latach 1960–1974 członek Komitetu Mechaniki Stosowanej PAN, należał do organizacji naukowych w kraju, między innymi do [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE| Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. W 1958 jeden z założycieli i pierwszy przewodniczący gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej. Od 1967 do 1970 przewodniczący Rady Zakładowej Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG.<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był dwukrotnie żonaty: z Olgą z domu Stupnicką (24 IX 1909 – 14 IV 1959 Gdańsk) i od 1961 z Jadwigą z domu Lisiewicz, primo voto Dębską (21 IX 1924 – 17 VII 1998 Gdańsk). Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO| cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe). <br/> | ||
| + | ''Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904–2014'', red. Bolesław Mazurkiewicz, Gdańsk 2014. <br/> | ||
| + | ''Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej w latach 1945–2005. Monografia historyczno-biograficzna'', red. Adam Barylski, Gdańsk 2005, s. 194–195. | ||
Aktualna wersja na dzień 16:40, 6 lip 2024
MARIAN PIĄTEK (2 VIII 1911 Lwów – 18 V 1974 Gdańsk), specjalista z dziedziny mechaniki ogólnej i mechaniki technicznej, prorektor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Wojciecha Piątka, woźnego. W 1930 uzyskał maturę w gimnazjum o profilu przyrodniczo-matematycznym we Lwowie. W 1939 ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej jako magister inżynier lotnictwa. W latach 1935–1937 pracował w Laboratorium Aerodynamiki Politechniki Lwowskiej, Lwowskim Instytucie Techniki Szybownictwa, 1937–1939 w Biurze Konstrukcyjnym Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej, od lipca do września 1939 jako inżynier konstruktor w Biurze Konstrukcyjnym Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych w Warszawie. W okresie 1939–1941 był wykładowcą we Lwowskim Instytucie Politechnicznym, 1941–1944 nauczycielem w Szkole Rzemieślniczej. Od 1944 wrócił na Politechnikę Lwowską.
W Gdańsku od 1945. W latach 1945–1952 był nauczycielem w Liceum Budowy Okrętów i Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku ( Conradinum). W 1949 został zatrudniony na Politechnice Gdańskiej (PG) – najpierw na stanowisku zastępcy profesora, a od 1954 profesora nadzwyczajnego na Wydziałach Mechanicznym, Maszynowym, Mechaniczno-Technologicznym. W latach 1956–1959 pełnił funkcję prorektora ds. nauczania PG, 1949–1969 kierownika Katedry Mechaniki Technicznej, 1967–1968 kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów. Jednocześnie w latach 1948–1955 był wykładowcą, a od 1951 do 1953 dziekanem Wydziału Mechanicznego w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, w okresie 1962–1965 w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni (kierownik Katedry Mechaniki Teoretycznej na Wydziale Technicznym).
W latach 1960–1974 członek Komitetu Mechaniki Stosowanej PAN, należał do organizacji naukowych w kraju, między innymi do Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W 1958 jeden z założycieli i pierwszy przewodniczący gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej. Od 1967 do 1970 przewodniczący Rady Zakładowej Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był dwukrotnie żonaty: z Olgą z domu Stupnicką (24 IX 1909 – 14 IV 1959 Gdańsk) i od 1961 z Jadwigą z domu Lisiewicz, primo voto Dębską (21 IX 1924 – 17 VII 1998 Gdańsk). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904–2014, red. Bolesław Mazurkiewicz, Gdańsk 2014.
Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej w latach 1945–2005. Monografia historyczno-biograficzna, red. Adam Barylski, Gdańsk 2005, s. 194–195.
