OKOŃSKI ZBIGNIEW WOJCIECH, radny, minister
| (Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Okoński Zbigniew.JPG|thumb|Zbigniew Okoński]] |
| − | '''ZBIGNIEW WOJCIECH OKOŃSKI''' (ur. 12 II 1949 Gdańsk), ekonomista, | + | |
| + | '''ZBIGNIEW WOJCIECH OKOŃSKI''' (ur. 12 II 1949 Gdańsk), ekonomista, minister, [[RADA MIEJSKA, po 1945 | radny miasta Gdańska]]. Syn Stanisława (1921–1990), magistra inżyniera technologii rybołówstwa morskiego, absolwenta Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, w latach 1945–1966 pracownika Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, od 1966 do emerytury eksperta FAO (Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa) pracującego w kilku krajach, twórcy kilku patentów dla rybołówstwa przemysłowego. Matka Maria (ur. 1929) z domu Palijenko, księgowa, w pierwszych latach powojennych zatrudniona była w Banku Gospodarstwa Krajowego w Gdańsku, następnie przez kilka lat w sekretariacie szkoły.<br/><br/> | ||
| + | Ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcącego]], absolwent [[ZESPÓŁ SZKÓŁ MUZYCZNYCH | Szkoły Muzycznej II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu]] w klasie fortepianu. W 1973 absolwent studiów ekonomicznych [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG), w 1981 także inżynierskich (rybołówstwo morskie) w Akademii Rolniczej w Szczecinie. W 1996 zrealizował program szkoleniowy Global Leadership Program na Wydziale Business Administration Uniwersytetu Michigan w Ann Arbor.<br/><br/> | ||
| + | W latach 1973–1987 pracował w Przedsiębiorstwie Handlu Zagranicznego [[NAVIMOR | Navimor]]. W 1980 był założycielem i przewodniczącym Komisji Zakładowej [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]]. W latach 1987–1990 pracował w przedsiębiorstwach prywatnych, był m.in. dyrektorem handlowym norweskiej firmy Vico A.S. (1988–1990) oraz dyrektorem firmy Comfort SA (1990).<br/><br/> | ||
| + | Z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Przymorze radny Gdańska pierwszej kadencji (1990–1994) (w wyborach otrzymał 2927 głosów). W związku z podjęciem pracy w Warszawie zrezygnował 14 VII 1992, jego mandat wygasł (wszyscy kandydacie z okręgu nr 9 także uzyskali w wyborach mandaty radnych). Od lutego do grudnia 1991 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w rządzie [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF, ekonomista, premier| Jana Krzysztofa Bieleckiego]]. Był następnie dyrektorem przedsiębiorstwa B&T International. Od 1992 do 1995 ponownie wiceminister w Ministerstwie Współpracy z Zagranicą w rządach Hanny Suchockiej i Waldemara Pawlaka. Odpowiadał za stosunki gospodarcze z krajami byłego ZSRR, Europy Środkowej, Afryki, Ameryki Łacińskiej i Dalekiego Wschodu. Jednocześnie był prezesem Rady Nadzorczej Państwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych SA i Rady Nadzorczej Banku Rozwoju Eksportu SA. Od 1 III do 22 XII 1995 był ministrem obrony narodowej. Dymisję złożył dzień przed zaprzysiężeniem Aleksandra Kwaśniewskiego na prezydenta RP. <br/><br/> | ||
| + | W latach 1996–1997 doradca dyrektora generalnego, następnie dyrektor do spraw koordynacji handlowych i członek zarządu Elektrimu SA. W 1998 członek zarządu i zastępca dyrektora generalnego spółki Elektrim-Volt SA. Od 1998 do 2007 również wiceprezes Prokom Investments SA (odpowiadał za sektor nieruchomości, współautor projektu Miasteczko Wilanów), a od 2001 prezes zarządu Fundacji Ryszarda Krauzego. Od 2007 roku prezes zarządu grupy deweloperskiej Robyg SA. W latach 2011–2013 prezes zarządu Polskiego Związku Firm Deweloperskich. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (w gronie osób zasłużonych dla przemian ustrojowych w Polsce, 2011). W 2012 otrzymał tytuł Biznesmena Roku województwa pomorskiego. <br/><br/> | ||
| + | Od 1973 żonaty z Ewą z domu Jernas, absolwentką (1974) filologii polskiej UG, nauczycielką języka polskiego między innymi w Szkole Baletowej w Gdańsku-Wrzeszczu i w [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 48 | Szkole Podstawowej nr 48]] w Gdańsku-Zaspie. Ojciec Pawła (ur. 1974), Piotra (ur. 1975) i Macieja (ur. 1980). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:57, 19 maj 2024
ZBIGNIEW WOJCIECH OKOŃSKI (ur. 12 II 1949 Gdańsk), ekonomista, minister, radny miasta Gdańska. Syn Stanisława (1921–1990), magistra inżyniera technologii rybołówstwa morskiego, absolwenta Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, w latach 1945–1966 pracownika Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, od 1966 do emerytury eksperta FAO (Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa) pracującego w kilku krajach, twórcy kilku patentów dla rybołówstwa przemysłowego. Matka Maria (ur. 1929) z domu Palijenko, księgowa, w pierwszych latach powojennych zatrudniona była w Banku Gospodarstwa Krajowego w Gdańsku, następnie przez kilka lat w sekretariacie szkoły.
Ukończył IX Liceum Ogólnokształcącego, absolwent Szkoły Muzycznej II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu w klasie fortepianu. W 1973 absolwent studiów ekonomicznych Uniwersytetu Gdańskiego (UG), w 1981 także inżynierskich (rybołówstwo morskie) w Akademii Rolniczej w Szczecinie. W 1996 zrealizował program szkoleniowy Global Leadership Program na Wydziale Business Administration Uniwersytetu Michigan w Ann Arbor.
W latach 1973–1987 pracował w Przedsiębiorstwie Handlu Zagranicznego Navimor. W 1980 był założycielem i przewodniczącym Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W latach 1987–1990 pracował w przedsiębiorstwach prywatnych, był m.in. dyrektorem handlowym norweskiej firmy Vico A.S. (1988–1990) oraz dyrektorem firmy Comfort SA (1990).
Z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Przymorze radny Gdańska pierwszej kadencji (1990–1994) (w wyborach otrzymał 2927 głosów). W związku z podjęciem pracy w Warszawie zrezygnował 14 VII 1992, jego mandat wygasł (wszyscy kandydacie z okręgu nr 9 także uzyskali w wyborach mandaty radnych). Od lutego do grudnia 1991 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. Był następnie dyrektorem przedsiębiorstwa B&T International. Od 1992 do 1995 ponownie wiceminister w Ministerstwie Współpracy z Zagranicą w rządach Hanny Suchockiej i Waldemara Pawlaka. Odpowiadał za stosunki gospodarcze z krajami byłego ZSRR, Europy Środkowej, Afryki, Ameryki Łacińskiej i Dalekiego Wschodu. Jednocześnie był prezesem Rady Nadzorczej Państwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych SA i Rady Nadzorczej Banku Rozwoju Eksportu SA. Od 1 III do 22 XII 1995 był ministrem obrony narodowej. Dymisję złożył dzień przed zaprzysiężeniem Aleksandra Kwaśniewskiego na prezydenta RP.
W latach 1996–1997 doradca dyrektora generalnego, następnie dyrektor do spraw koordynacji handlowych i członek zarządu Elektrimu SA. W 1998 członek zarządu i zastępca dyrektora generalnego spółki Elektrim-Volt SA. Od 1998 do 2007 również wiceprezes Prokom Investments SA (odpowiadał za sektor nieruchomości, współautor projektu Miasteczko Wilanów), a od 2001 prezes zarządu Fundacji Ryszarda Krauzego. Od 2007 roku prezes zarządu grupy deweloperskiej Robyg SA. W latach 2011–2013 prezes zarządu Polskiego Związku Firm Deweloperskich.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (w gronie osób zasłużonych dla przemian ustrojowych w Polsce, 2011). W 2012 otrzymał tytuł Biznesmena Roku województwa pomorskiego.
Od 1973 żonaty z Ewą z domu Jernas, absolwentką (1974) filologii polskiej UG, nauczycielką języka polskiego między innymi w Szkole Baletowej w Gdańsku-Wrzeszczu i w Szkole Podstawowej nr 48 w Gdańsku-Zaspie. Ojciec Pawła (ur. 1974), Piotra (ur. 1975) i Macieja (ur. 1980).
