AUGUSTYŃSKI JERZY (I), działacz polonijny
m (S.Danecki przeniósł stronę AUGUSTYŃSKI JERZY I na AUGUSTYŃSKI JERZY (I), bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| (Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JERZY AUGUSTYŃSKI''' (22 III 1908 Sanok – 11 XI 1939 Piaśnica), działacz Polonii gdańskiej. Syn | + | '''JERZY AUGUSTYŃSKI''' (22 III 1908 Sanok – 11 XI 1939 Piaśnica), działacz Polonii gdańskiej. Syn [[AUGUSTYŃSKI JAN, dyrektor Gimnazjum Polskiego, patron ulicy | Jana Augustyńskiego]]. W 1926 ukończył Gimnazjum Klasyczne w Grudziądzu, następnie mieszkał z rodzicami w Gdańsku. W 1930 podjął studia na Wydziale Prawa i Ekonomii Sorbony w Paryżu. Po studiach pracował w Polskiej Agencji Eksportu Drewna (Paged) w Gdyni. W latach 1936–1939 mieszkał w Sopocie, przy Eisenhardtstraße 7 (ul. Chopina).<br/><br/> |
| + | Działacz społeczno-oświatowy, kierownik świetlicy polskiej na [[ORUNIA | Oruni]], Misji Dworcowej i Portowej, wiceprezes Koła Pracy Kobiet, członek Polskiego Związku Zachodniego, [[GMINA POLSKA | Gminy Polskiej]] i od 1937 [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków]], Koła Przyjaciół Harcerstwa, Związku Pracowników Kupieckich.<br/><br/> | ||
| + | Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do ochotniczego oddziału obrony Gdyni. Aresztowany 14 IX 1939 w Gdyni, przebywał kolejno: w obozie tzw. Sammelkonzentrationslager der polnischen Intelligenz, zorganizowanym w Etapie Emigracyjnym w Gdyni-Grabówku, w więzieniu w Gdańsku ([[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | areszt śledczy]]), od listopada w więzieniu w Wejherowie. Zamordowany w masowej egzekucji 11 XI 1939 w Piaśnicy. Podczas ekshumacji w 1946 nie odnaleziono jego ciała – w sierpniu i wrześniu 1944 esesmani spalili większość zwłok ofiar. <br/><br/> | ||
| + | Żonaty był z absolwentką Sorbony Ałłą (9 II 1909 – 1 V 1979, pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie), ojciec [[AUGUSTYŃSKI JERZY (II), operator filmowy, scenarzysta, reżyser | Jerzego (II) Augustyńskiego]]. <br/><br/> | ||
| + | Jego nazwisko umieszczono na tablicy na Domu Harcerza (zob. [[DWÓR MIEJSKI | Dwór Miejski]]), upamiętniającej gdańskich harcerzy poległych i pomordowanych podczas II wojny światowejoraz na pomniku Martyrologii Polskich Mieszkańców Sopotu, odsłoniętym 22 III 1985 w Sopocie przy ul. Kościuszki. {{author: EG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:05, 7 paź 2023
JERZY AUGUSTYŃSKI (22 III 1908 Sanok – 11 XI 1939 Piaśnica), działacz Polonii gdańskiej. Syn Jana Augustyńskiego. W 1926 ukończył Gimnazjum Klasyczne w Grudziądzu, następnie mieszkał z rodzicami w Gdańsku. W 1930 podjął studia na Wydziale Prawa i Ekonomii Sorbony w Paryżu. Po studiach pracował w Polskiej Agencji Eksportu Drewna (Paged) w Gdyni. W latach 1936–1939 mieszkał w Sopocie, przy Eisenhardtstraße 7 (ul. Chopina).
Działacz społeczno-oświatowy, kierownik świetlicy polskiej na Oruni, Misji Dworcowej i Portowej, wiceprezes Koła Pracy Kobiet, członek Polskiego Związku Zachodniego, Gminy Polskiej i od 1937 Gminy Polskiej Związku Polaków, Koła Przyjaciół Harcerstwa, Związku Pracowników Kupieckich.
Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do ochotniczego oddziału obrony Gdyni. Aresztowany 14 IX 1939 w Gdyni, przebywał kolejno: w obozie tzw. Sammelkonzentrationslager der polnischen Intelligenz, zorganizowanym w Etapie Emigracyjnym w Gdyni-Grabówku, w więzieniu w Gdańsku ( areszt śledczy), od listopada w więzieniu w Wejherowie. Zamordowany w masowej egzekucji 11 XI 1939 w Piaśnicy. Podczas ekshumacji w 1946 nie odnaleziono jego ciała – w sierpniu i wrześniu 1944 esesmani spalili większość zwłok ofiar.
Żonaty był z absolwentką Sorbony Ałłą (9 II 1909 – 1 V 1979, pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie), ojciec Jerzego (II) Augustyńskiego.
Jego nazwisko umieszczono na tablicy na Domu Harcerza (zob. Dwór Miejski), upamiętniającej gdańskich harcerzy poległych i pomordowanych podczas II wojny światowejoraz na pomniku Martyrologii Polskich Mieszkańców Sopotu, odsłoniętym 22 III 1985 w Sopocie przy ul. Kościuszki.
