SCHNAASE EDUARD DAVID, kaznodzieja, diakon
| (Nie pokazano 26 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''EDUARD DAVID SCHNAASE''' (11 VI 1805 Gdańsk – 31 XII 1886 Gdańsk), | + | [[File:Eduard_David_Schnaase.jpeg|thumb|Wnętrze kościoła św. Jana w początku XX wieku, zaginione w 1945 portrety pastorów, portret Eduarda Davida Schnaase z 1877, autorstwa [[SY LOUIS FRIEDRICH RUDOLF, artysta plastyk | Louisa Friedricha Sy]], trzeci od lewej]] |
| + | [[File:Eduard_Schnaase.png|thumb|Eduard Schnaase, ''Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs'', Danzig 1863]] | ||
| + | |||
| + | '''EDUARD DAVID SCHNAASE''' (11 VI 1805 Gdańsk – 31 XII 1886 Gdańsk), kaznodzieja, diakon, historyk. Syn Paula Gottlieba (2 XII 1762 Gdańsk – 19 VI 1814 Berlin), kupca handlującego winem, właściciela firmy obsługi statków w gdańskim porcie, z kantorem we własnej kamienicy przy Grosse Wollwebergasse 1985 (ul. Tkacka 2). Brat kupca [[SCHNAASE PAUL HEINRICH WILHELM, kupiec, radny | Paula Heinricha Wilhelma]], historyka sztuki [[SCHNAASE KARL JULIUS, prawnik, historyk sztuki | Karla Juliusa]] i kupca Friedricha Roberta Emila (29 I 1800 Gdańsk – 30 III 1855 Gdańsk, na apopleksję).<br/><br/> | ||
| + | W 1826 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], w latach 1826–1829 studiował teologię na uniwersytetach w Halle i Berlinie, gdzie uzyskał stopień doktora. W latach 1831–1832 ostatni teologiczny rektor [[SZKOŁA ŚW. KATARZYNY | szkoły św. Katarzyny]] w Gdańsku. Święcenia przyjął 8 XI 1832 w Gdańsku. Od 18 XI 1832 do 1854 był kaznodzieją [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], od 1855 do emerytury 1 I 1874 – diakon [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. Od 1839 – nauczyciel | ||
| + | w prywatnej szkole dla dziewcząt przy Heilige-Geist-Gasse 103 (ul. św. Ducha) ([[EBERTSCHE HÖHERE TÖCHTERSCHULE, prywatna szkoła ogólnokształcąca | Ebertsche Höhere Töchterschule]]), w latach 1871–1886 – jej właściciel. W 1854 był członkiem zarządu tzw. Dworu św. Jana na [[ORUNIA | Oruni]] (obecnie ul. Żuławska 19), zakładu wychowawczego dla młodocianych przestępców. <br/><br/> | ||
| + | Autor monografii ''Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs'' (''Historia kościoła ewangelickiego w Gdańsku'') (Danzig 1863), która nie sprostała jednak wymogom naukowym (brak aparatu naukowego i logicznej konstrukcji), obecnie przestarzała. Opublikował także między innymi rozprawy ''Die Rettung des Königs, oder: Der Danziger Juni im Jahre 1734'' (''Ratowanie króla, albo gdański czerwiec roku 1734'', Danzig 1834), ''Johann Placotomus und sein Einfluß auf die Schule in Danzig. Herrn Matthias Gotthilf Löschin ... am Tage seiner funfzigjährigen Amtsjubelfeier in dankbarer Liebe und aufrichtiger Hochachtung'' (''Johann Placotomus i jego wpływ na gdańską szkołę. Panu Matthiasowi Gotthilfowi Löschinowi ... w dniu pięćdziesięciolecia pełnienia urzędu z wdzięczną miłością i szczerym szacunkiem'', | ||
| + | Danzig 1865), ''Andreas Aurifaber und seine Schola Dantiscana : Ein Beitrag zur Geschichte der Schulen in Danzig'' (''Andreas Aurifaber i jego Schola Dantiscana. Przyczynek do historii szkół w Gdańsku'', Danzig 1874).<br/><br/> | ||
| + | Na emeryturze mieszkał przy Johannisgasse 37 (ul. Świętojańska). Żonaty był z Sophią Stuhlmann, w 1892 mieszkającą w Gdańsku-Wrzeszczu. Ojciec Adalberta Johannesa (1837 Gdańsk – 3 IV 1907 Gdańsk), w 1892 prokurenta firmy handlowej „J. Boehm und Co”, zamieszkałego przy III Damm 7 (ul. Grobla III), w 1907 przy Poggenpfuhl 17/18 (ul. Żabi Kruk), kawalera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | '''Bibliografia:'''<br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 977/2722: Akta osobowe w zespole Konsystorza Ewangelickiego Prus Zachodnich. <br/> | ||
| + | Urząd Stanu Cywilnego w Gdańsku, akt zgonu nr 1026. <br/> | ||
| + | Danziger Intelligenzblatt, 1814, nr 41, s. 1236. <br/> | ||
| + | Danziger Allgemeine Zeitung z 2 I 1887.<br/> | ||
| + | Hirsch Theodor, ''Gymnasium'', s. 59. <br/> | ||
| + | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation...'', Königsberg 1834, s. 51-52.<br/> | ||
| + | Schnaase Eduard, ''Die Schule in Danzig und ihr Verhältniss zur Kirche...'', Danzig 1859, s. 61. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:20, 19 lis 2023
EDUARD DAVID SCHNAASE (11 VI 1805 Gdańsk – 31 XII 1886 Gdańsk), kaznodzieja, diakon, historyk. Syn Paula Gottlieba (2 XII 1762 Gdańsk – 19 VI 1814 Berlin), kupca handlującego winem, właściciela firmy obsługi statków w gdańskim porcie, z kantorem we własnej kamienicy przy Grosse Wollwebergasse 1985 (ul. Tkacka 2). Brat kupca Paula Heinricha Wilhelma, historyka sztuki Karla Juliusa i kupca Friedricha Roberta Emila (29 I 1800 Gdańsk – 30 III 1855 Gdańsk, na apopleksję).
W 1826 ukończył Gimnazjum Miejskie, w latach 1826–1829 studiował teologię na uniwersytetach w Halle i Berlinie, gdzie uzyskał stopień doktora. W latach 1831–1832 ostatni teologiczny rektor szkoły św. Katarzyny w Gdańsku. Święcenia przyjął 8 XI 1832 w Gdańsku. Od 18 XI 1832 do 1854 był kaznodzieją kościoła św. Katarzyny, od 1855 do emerytury 1 I 1874 – diakon kościoła św. Jana. Od 1839 – nauczyciel
w prywatnej szkole dla dziewcząt przy Heilige-Geist-Gasse 103 (ul. św. Ducha) ( Ebertsche Höhere Töchterschule), w latach 1871–1886 – jej właściciel. W 1854 był członkiem zarządu tzw. Dworu św. Jana na Oruni (obecnie ul. Żuławska 19), zakładu wychowawczego dla młodocianych przestępców.
Autor monografii Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs (Historia kościoła ewangelickiego w Gdańsku) (Danzig 1863), która nie sprostała jednak wymogom naukowym (brak aparatu naukowego i logicznej konstrukcji), obecnie przestarzała. Opublikował także między innymi rozprawy Die Rettung des Königs, oder: Der Danziger Juni im Jahre 1734 (Ratowanie króla, albo gdański czerwiec roku 1734, Danzig 1834), Johann Placotomus und sein Einfluß auf die Schule in Danzig. Herrn Matthias Gotthilf Löschin ... am Tage seiner funfzigjährigen Amtsjubelfeier in dankbarer Liebe und aufrichtiger Hochachtung (Johann Placotomus i jego wpływ na gdańską szkołę. Panu Matthiasowi Gotthilfowi Löschinowi ... w dniu pięćdziesięciolecia pełnienia urzędu z wdzięczną miłością i szczerym szacunkiem,
Danzig 1865), Andreas Aurifaber und seine Schola Dantiscana : Ein Beitrag zur Geschichte der Schulen in Danzig (Andreas Aurifaber i jego Schola Dantiscana. Przyczynek do historii szkół w Gdańsku, Danzig 1874).
Na emeryturze mieszkał przy Johannisgasse 37 (ul. Świętojańska). Żonaty był z Sophią Stuhlmann, w 1892 mieszkającą w Gdańsku-Wrzeszczu. Ojciec Adalberta Johannesa (1837 Gdańsk – 3 IV 1907 Gdańsk), w 1892 prokurenta firmy handlowej „J. Boehm und Co”, zamieszkałego przy III Damm 7 (ul. Grobla III), w 1907 przy Poggenpfuhl 17/18 (ul. Żabi Kruk), kawalera.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 977/2722: Akta osobowe w zespole Konsystorza Ewangelickiego Prus Zachodnich.
Urząd Stanu Cywilnego w Gdańsku, akt zgonu nr 1026.
Danziger Intelligenzblatt, 1814, nr 41, s. 1236.
Danziger Allgemeine Zeitung z 2 I 1887.
Hirsch Theodor, Gymnasium, s. 59.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation..., Königsberg 1834, s. 51-52.
Schnaase Eduard, Die Schule in Danzig und ihr Verhältniss zur Kirche..., Danzig 1859, s. 61.
