MŁYNIK ANNA, działaczka opozycji demokratycznej
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: 2_Anna_Młyniik.jpg |thumb| Anna Młynik]] | [[File: 2_Anna_Młyniik.jpg |thumb| Anna Młynik]] | ||
[[File: 3_Młynik_Anna.jpg |thumb| Anna Młynik]] | [[File: 3_Młynik_Anna.jpg |thumb| Anna Młynik]] | ||
| − | '''ANNA MŁYNIK''' (ur. 22 V 1955 Gdańsk), działaczka opozycji demokratycznej. Córka Tadeusza (ur. 1933), | + | '''ANNA MŁYNIK''' (ur. 22 V 1955 Gdańsk), działaczka opozycji demokratycznej. Córka Tadeusza (ur. 1933), kierownika warsztatów w Gdańskich Zakładach Przemysłu Mięsnego, i Kazimiery z domu Szafrańskiej (ur. 1934), zatrudnionej w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego w Gdańsku. Siostra Alicji (ur. 1961), która w 1980 wyjechała do Wielkiej Brytanii, od 1982 żony Petera Robinsona (ur. 1956).<br/><br/> |
| − | W 1980 absolwentka Wydziału Lekarskiego [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]]. Od 1976 związana z opozycją i niezależną działalnością wydawniczą w Trójmieście. W lutym 1976 była | + | W 1980 absolwentka Wydziału Lekarskiego [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]]. Od 1976 związana z opozycją i niezależną działalnością wydawniczą w Trójmieście. W lutym 1976 była jedną z sygnatariuszek listu protestacyjnego do Sejmu PRL przeciwko wprowadzonym zmianom w konstytucji, które gwarantowały przewodnią rolę PZPR i przyjaźń z ZSRR. Sprzątając w pomieszczeniach Sądu Pracy w Gdańsku zdobyła listy osób represjonowanych i usuniętych z pracy po strajkach w [[CZERWIEC 1976 | Czerwcu ’76]], m.in. ze [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]] i [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]]. Listy przekazała przedstawicielowi Komitetu Obrony Robotników (KOR) w Trójmieście, [[BORUSEWICZ BOGDAN, polityk, honorowy obywatel Gdańska | Bogdanowi Borusewiczowi]], co umożliwiło dotarcie z pomocą do represjonowanych robotników. <br/><br/> |
W latach 1977–1978, wspólnie z grupą gdańskich członków [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]], zaangażowała się w działalność Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO). 5 XI 1977 była współzałożycielką i sygnatariuszką deklaracji Studenckich Komitetów Solidarności Wyższych Uczelni Trójmiasta, od tej pory przez około rok brała udział w akcjach informacyjnych oraz w organizowaniu studenckich spotkań samokształceniowych i dyskusyjnych. W latach 1978–1980, ze względu m.in. na bliską znajomość z [[WYSZKOWSKI KRZYSZTOF, działacz opozycji demokratycznej | Krzysztofem Wyszkowskim]], uczestniczyła w działalności [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża]] (WZZ), była uczestniczką niezależnych manifestacji w Gdańsku, brała udział w składaniu wieńca pod bramą Stoczni Gdańskiej w ramach obchodów rocznicy [[GRUDZIEŃ 1970 | Grudnia’ 70]]. <br/><br/> | W latach 1977–1978, wspólnie z grupą gdańskich członków [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]], zaangażowała się w działalność Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO). 5 XI 1977 była współzałożycielką i sygnatariuszką deklaracji Studenckich Komitetów Solidarności Wyższych Uczelni Trójmiasta, od tej pory przez około rok brała udział w akcjach informacyjnych oraz w organizowaniu studenckich spotkań samokształceniowych i dyskusyjnych. W latach 1978–1980, ze względu m.in. na bliską znajomość z [[WYSZKOWSKI KRZYSZTOF, działacz opozycji demokratycznej | Krzysztofem Wyszkowskim]], uczestniczyła w działalności [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża]] (WZZ), była uczestniczką niezależnych manifestacji w Gdańsku, brała udział w składaniu wieńca pod bramą Stoczni Gdańskiej w ramach obchodów rocznicy [[GRUDZIEŃ 1970 | Grudnia’ 70]]. <br/><br/> | ||
| − | 30 V 1978, przed jednym ze spotkań WZZ, była | + | 30 V 1978, przed jednym ze spotkań WZZ, była agresywnie zaczepiana przez inwigilujących ją funkcjonariuszy Wydziału III [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służby Bezpieczeństwa]] (UB) Komendy Wojewódzkiej MO w Gdańsku. W jej obronie stanął [[WYSZKOWSKI BŁAŻEJ, działacz opozycji demokratyczne, żeglarz, olimpijczyk | Błażej Wyszkowski]], za co został zatrzymany i skazany przez Kolegium ds. Wykroczeń przy Prezydencie Miasta Gdańska na dwa miesiące aresztu. Po odejściu Krzysztofa Wyszkowskiego z WZZ zaangażowana była w działalność wydawniczą, druk i kolportaż niezależnych pism i książek, m.in. w założonym przez niego wydawnictwie „Klin”. <br/><br/> |
| − | Od 1980 pracowała jako lekarz/ | + | Od 1980 pracowała jako lekarz/młodszy asystent w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych Drewnica w Ząbkach koło Warszawy. W 1981, ze związku z Krzysztofem Wyszkowskim, urodziła syna Jakuba. Po 13 XII 1981, przebywając w trakcie urlopu macierzyńskiego w Gdańsku, zaangażowała się w działalność podziemnej opozycji i pomoc rodzinom represjonowanych. W sierpniu 1982 pomagała Krzysztofa Wyszkowskiemu opuścić szpital w Wejherowie, w którym przebywał podczas internowania w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku. <br/><br/> |
We wrześniu 1984 wyjechała do Anglii, gdzie w listopadzie 1988 zawarła związek małżeński z Andrzejem Szmidem (ur. 1948), w 1989 r urodziła córkę Lidię. Od 1987 zatrudniona była jako psychiatra w The Maudsley and Bethlem Royal Hospital w Londynie, w latach 1991–2010 w Leicester Royal Hospital, następnie w Portsmouth NHS Trust. Od 2014 współzałożycielka i przewodnicząca organizacji charytatywnej „Help People with Autism in Poland”, działającej w Wielkiej Brytanii. <br/><br/> | We wrześniu 1984 wyjechała do Anglii, gdzie w listopadzie 1988 zawarła związek małżeński z Andrzejem Szmidem (ur. 1948), w 1989 r urodziła córkę Lidię. Od 1987 zatrudniona była jako psychiatra w The Maudsley and Bethlem Royal Hospital w Londynie, w latach 1991–2010 w Leicester Royal Hospital, następnie w Portsmouth NHS Trust. Od 2014 współzałożycielka i przewodnicząca organizacji charytatywnej „Help People with Autism in Poland”, działającej w Wielkiej Brytanii. <br/><br/> | ||
| − | W latach 2000 wyszła za mąż za Anglika | + | W latach 2000 wyszła za mąż za Anglika Shawcrossa, posługując się dwojgiem nazwisk Młynik–Shawross. W ostatnich latach odeszła od angielskiego nazwiska. W 2009 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author:ArKa}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| − | Relacja Anny Młynik (z 2013) | + | Relacja Anny Młynik (z 2013). <br/> |
Archiwum Instytutu Pamięci Narodwej w Gdańsku, akta paszportowe. | Archiwum Instytutu Pamięci Narodwej w Gdańsku, akta paszportowe. | ||
Aktualna wersja na dzień 08:25, 17 gru 2024
ANNA MŁYNIK (ur. 22 V 1955 Gdańsk), działaczka opozycji demokratycznej. Córka Tadeusza (ur. 1933), kierownika warsztatów w Gdańskich Zakładach Przemysłu Mięsnego, i Kazimiery z domu Szafrańskiej (ur. 1934), zatrudnionej w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego w Gdańsku. Siostra Alicji (ur. 1961), która w 1980 wyjechała do Wielkiej Brytanii, od 1982 żony Petera Robinsona (ur. 1956).
W 1980 absolwentka Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku. Od 1976 związana z opozycją i niezależną działalnością wydawniczą w Trójmieście. W lutym 1976 była jedną z sygnatariuszek listu protestacyjnego do Sejmu PRL przeciwko wprowadzonym zmianom w konstytucji, które gwarantowały przewodnią rolę PZPR i przyjaźń z ZSRR. Sprzątając w pomieszczeniach Sądu Pracy w Gdańsku zdobyła listy osób represjonowanych i usuniętych z pracy po strajkach w Czerwcu ’76, m.in. ze Stoczni Gdańskiej i Gdańskiej Stoczni Remontowej. Listy przekazała przedstawicielowi Komitetu Obrony Robotników (KOR) w Trójmieście, Bogdanowi Borusewiczowi, co umożliwiło dotarcie z pomocą do represjonowanych robotników.
W latach 1977–1978, wspólnie z grupą gdańskich członków Ruchu Młodej Polski, zaangażowała się w działalność Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO). 5 XI 1977 była współzałożycielką i sygnatariuszką deklaracji Studenckich Komitetów Solidarności Wyższych Uczelni Trójmiasta, od tej pory przez około rok brała udział w akcjach informacyjnych oraz w organizowaniu studenckich spotkań samokształceniowych i dyskusyjnych. W latach 1978–1980, ze względu m.in. na bliską znajomość z Krzysztofem Wyszkowskim, uczestniczyła w działalności Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża (WZZ), była uczestniczką niezależnych manifestacji w Gdańsku, brała udział w składaniu wieńca pod bramą Stoczni Gdańskiej w ramach obchodów rocznicy Grudnia’ 70.
30 V 1978, przed jednym ze spotkań WZZ, była agresywnie zaczepiana przez inwigilujących ją funkcjonariuszy Wydziału III Służby Bezpieczeństwa (UB) Komendy Wojewódzkiej MO w Gdańsku. W jej obronie stanął Błażej Wyszkowski, za co został zatrzymany i skazany przez Kolegium ds. Wykroczeń przy Prezydencie Miasta Gdańska na dwa miesiące aresztu. Po odejściu Krzysztofa Wyszkowskiego z WZZ zaangażowana była w działalność wydawniczą, druk i kolportaż niezależnych pism i książek, m.in. w założonym przez niego wydawnictwie „Klin”.
Od 1980 pracowała jako lekarz/młodszy asystent w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych Drewnica w Ząbkach koło Warszawy. W 1981, ze związku z Krzysztofem Wyszkowskim, urodziła syna Jakuba. Po 13 XII 1981, przebywając w trakcie urlopu macierzyńskiego w Gdańsku, zaangażowała się w działalność podziemnej opozycji i pomoc rodzinom represjonowanych. W sierpniu 1982 pomagała Krzysztofa Wyszkowskiemu opuścić szpital w Wejherowie, w którym przebywał podczas internowania w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku.
We wrześniu 1984 wyjechała do Anglii, gdzie w listopadzie 1988 zawarła związek małżeński z Andrzejem Szmidem (ur. 1948), w 1989 r urodziła córkę Lidię. Od 1987 zatrudniona była jako psychiatra w The Maudsley and Bethlem Royal Hospital w Londynie, w latach 1991–2010 w Leicester Royal Hospital, następnie w Portsmouth NHS Trust. Od 2014 współzałożycielka i przewodnicząca organizacji charytatywnej „Help People with Autism in Poland”, działającej w Wielkiej Brytanii.
W latach 2000 wyszła za mąż za Anglika Shawcrossa, posługując się dwojgiem nazwisk Młynik–Shawross. W ostatnich latach odeszła od angielskiego nazwiska. W 2009 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Bibliografia:
Relacja Anny Młynik (z 2013).
Archiwum Instytutu Pamięci Narodwej w Gdańsku, akta paszportowe.
