WRĘGA ANTONI, działacz opozycji demokratycznej, dyplomata
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: Wręga_Antoni.jpg |thumb| Antoni Wręga]] | [[File: Wręga_Antoni.jpg |thumb| Antoni Wręga]] | ||
[[File: 1_Antoni_Wręga.jpg |thumb| Antoni Wręga]] | [[File: 1_Antoni_Wręga.jpg |thumb| Antoni Wręga]] | ||
| − | '''ANTONI WRĘGA''' (ur. 3 X 1952 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej, dyplomata. Syn Józefa (17 II 1911 – 27 VII 1977) oficera Polskiej Marynarki Handlowej na statkach Polskich Linii Oceanicznych (PLO) i Antoniny z domu Saluk (ur. 1924). Brat przyrodni Kazimiery po mężu Dudy (ur. 1936), magazynierki w Zakładach | + | '''ANTONI WRĘGA''' (ur. 3 X 1952 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej, dyplomata. Syn Józefa (17 II 1911 – 27 VII 1977) oficera Polskiej Marynarki Handlowej na statkach Polskich Linii Oceanicznych (PLO) i Antoniny z domu Saluk (ur. 1924). Brat przyrodni Kazimiery po mężu Dudy (ur. 1936), magazynierki w Zakładach Młynarsko-Zbożowych w Gdańsku, oraz Stefana (ur. 1939), kierownika w C.Z.R. w Szczecinie. <br/><br/> |
| − | W 1972 ukończył naukę w [[CONRADINUM | Technikum Budowy Okrętów]] w Gdańsku, w 1977 studia w Instytucie Historii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Pracował początkowo jako nauczyciel historii w Szkole Podstawowej nr 61 w Gdańsku, od 1978 jako archiwista w Gdańskim Ośrodku Ochrony Dóbr Kultury. Zaangażowany we współpracę z Komitetem Obrony Robotników (KOR), po jednej z rewizji w swoim mieszkaniu został zwolniony z pracy. Do 1979 był sekretarzem pisarza Stanisława Załuskiego, od tego roku bibliotekarzem w Bibliotece Głównej UG w Sopocie. Działał aktywnie w środowisku [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]], uczestniczył w spotkaniach dyskusyjnych, brał udział w niezależnych obchodach rocznic [[GRUDZIEŃ 1970 | | + | W 1972 ukończył naukę w [[CONRADINUM | Technikum Budowy Okrętów]] w Gdańsku, w 1977 studia w Instytucie Historii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Pracował początkowo jako nauczyciel historii w Szkole Podstawowej nr 61 w Gdańsku, od 1978 jako archiwista w Gdańskim Ośrodku Ochrony Dóbr Kultury. Zaangażowany we współpracę z Komitetem Obrony Robotników (KOR), po jednej z rewizji w swoim mieszkaniu został zwolniony z pracy. Do 1979 był sekretarzem pisarza Stanisława Załuskiego, od tego roku bibliotekarzem w Bibliotece Głównej UG w Sopocie. Działał aktywnie w środowisku [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]], uczestniczył w spotkaniach dyskusyjnych, brał udział w niezależnych obchodach rocznic [[GRUDZIEŃ 1970 | Grudnia ’70]], 1 i 3 maja, 11 listopada; kolporter, sporadycznie pisał teksty do „Bratniaka”. <br/><br/> |
| − | Po strajkach w [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpniu ’80]] został m.in. kierownikiem Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych, kierownikiem sekcji prasoznawstwa; referentem Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Działu Analiz Bieżących Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego/ Zarząd Regionu (MKZ/ZR) odpowiedzialnym m.in. za zbieranie listów, relacji, dokumentów upamiętniających masakrę grudniową 1970 roku, opublikowanych później m.in. w książce Grudzień 1970 (1986). Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]], w nocy z 12/13 XII 1981 został zatrzymany i internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, po pół roku, 29 VI 1982, wyszedł na wolność. Pozostawał bez pracy, był zastraszany i namawiany do współpracy | + | Po strajkach w [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpniu ’80]] został m.in. kierownikiem Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych, kierownikiem sekcji prasoznawstwa; referentem Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Działu Analiz Bieżących Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego / Zarząd Regionu (MKZ/ZR) odpowiedzialnym m.in. za zbieranie listów, relacji, dokumentów upamiętniających masakrę grudniową 1970 roku, opublikowanych później m.in. w książce Grudzień 1970 (1986). Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]], w nocy z 12/13 XII 1981 został zatrzymany i internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, po pół roku, 29 VI 1982, wyszedł na wolność. Pozostawał bez pracy, był zastraszany i namawiany do współpracy ze [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służbą Bezpieczeństwa]] (SB). Zdecydował się na skorzystanie z propozycji wyjazdu z Polski, od lipca 1983 przebywał w USA. Pracował początkowo jako robotnik w przemyśle stalowym, po zdaniu egzaminu dziennikarskiego publikował m.in. w gazetach „Voice of America” czy „Nowym Dzienniku”. <br/><br/> |
Do Polski powrócił w lutym 1990, od tego czasu pełnił i pełni szereg funkcji w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ). M.in. w latach 1991–1995 był drugim sekretarzem i wicekonsulem w Ambasadzie RP w Kopenhadze, od 2008 do 2011 był radcą ministra w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa, od 2011 zatrudniony był w Archiwum MSZ, pracował jako zastępca dyrektora Biura Spraw Osobowych MSZ, kierownik Wydziału Polityczno-Ekonomicznego i zastępca ambasadora RP w Pradze. Od 1 VII 2020 do 29 XI 2021 oraz od 1 II 2022 do 15 IX 2022 chargé d’affaires RP w Czechach.<br/><br/> | Do Polski powrócił w lutym 1990, od tego czasu pełnił i pełni szereg funkcji w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ). M.in. w latach 1991–1995 był drugim sekretarzem i wicekonsulem w Ambasadzie RP w Kopenhadze, od 2008 do 2011 był radcą ministra w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa, od 2011 zatrudniony był w Archiwum MSZ, pracował jako zastępca dyrektora Biura Spraw Osobowych MSZ, kierownik Wydziału Polityczno-Ekonomicznego i zastępca ambasadora RP w Pradze. Od 1 VII 2020 do 29 XI 2021 oraz od 1 II 2022 do 15 IX 2022 chargé d’affaires RP w Czechach.<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2021) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2024). Od września 1975 żonaty z Magdaleną z domu Suwalską (ur. 1952), ojciec Aleksandry (ur. 1977) i Łukasza (ur. 1978). {{author:ArKa}} | + | Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2021) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2024). Od września 1975 żonaty z Magdaleną z domu Suwalską (ur. 1952), ojciec Aleksandry (ur. 1977) i Łukasza (ur. 1978). {{author:ArKa}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | + | '''Bibliografia''': <br/> | |
| − | + | Relacja Antoniego Wręgi (2008). <br/> | |
| − | + | Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, akta paszportowe. | |
| − | + | ||
| − | [[Category: | + | |
Aktualna wersja na dzień 19:07, 16 gru 2024
ANTONI WRĘGA (ur. 3 X 1952 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej, dyplomata. Syn Józefa (17 II 1911 – 27 VII 1977) oficera Polskiej Marynarki Handlowej na statkach Polskich Linii Oceanicznych (PLO) i Antoniny z domu Saluk (ur. 1924). Brat przyrodni Kazimiery po mężu Dudy (ur. 1936), magazynierki w Zakładach Młynarsko-Zbożowych w Gdańsku, oraz Stefana (ur. 1939), kierownika w C.Z.R. w Szczecinie.
W 1972 ukończył naukę w Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku, w 1977 studia w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Pracował początkowo jako nauczyciel historii w Szkole Podstawowej nr 61 w Gdańsku, od 1978 jako archiwista w Gdańskim Ośrodku Ochrony Dóbr Kultury. Zaangażowany we współpracę z Komitetem Obrony Robotników (KOR), po jednej z rewizji w swoim mieszkaniu został zwolniony z pracy. Do 1979 był sekretarzem pisarza Stanisława Załuskiego, od tego roku bibliotekarzem w Bibliotece Głównej UG w Sopocie. Działał aktywnie w środowisku Ruchu Młodej Polski, uczestniczył w spotkaniach dyskusyjnych, brał udział w niezależnych obchodach rocznic Grudnia ’70, 1 i 3 maja, 11 listopada; kolporter, sporadycznie pisał teksty do „Bratniaka”.
Po strajkach w Sierpniu ’80 został m.in. kierownikiem Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych, kierownikiem sekcji prasoznawstwa; referentem Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Działu Analiz Bieżących Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego / Zarząd Regionu (MKZ/ZR) odpowiedzialnym m.in. za zbieranie listów, relacji, dokumentów upamiętniających masakrę grudniową 1970 roku, opublikowanych później m.in. w książce Grudzień 1970 (1986). Po wprowadzeniu stanu wojennego, w nocy z 12/13 XII 1981 został zatrzymany i internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, po pół roku, 29 VI 1982, wyszedł na wolność. Pozostawał bez pracy, był zastraszany i namawiany do współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa (SB). Zdecydował się na skorzystanie z propozycji wyjazdu z Polski, od lipca 1983 przebywał w USA. Pracował początkowo jako robotnik w przemyśle stalowym, po zdaniu egzaminu dziennikarskiego publikował m.in. w gazetach „Voice of America” czy „Nowym Dzienniku”.
Do Polski powrócił w lutym 1990, od tego czasu pełnił i pełni szereg funkcji w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ). M.in. w latach 1991–1995 był drugim sekretarzem i wicekonsulem w Ambasadzie RP w Kopenhadze, od 2008 do 2011 był radcą ministra w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa, od 2011 zatrudniony był w Archiwum MSZ, pracował jako zastępca dyrektora Biura Spraw Osobowych MSZ, kierownik Wydziału Polityczno-Ekonomicznego i zastępca ambasadora RP w Pradze. Od 1 VII 2020 do 29 XI 2021 oraz od 1 II 2022 do 15 IX 2022 chargé d’affaires RP w Czechach.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2021) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2024). Od września 1975 żonaty z Magdaleną z domu Suwalską (ur. 1952), ojciec Aleksandry (ur. 1977) i Łukasza (ur. 1978).
Bibliografia:
Relacja Antoniego Wręgi (2008).
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, akta paszportowe.
