KOZAKIEWICZ JERZY, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku

Aktualna wersja na dzień 16:28, 9 sie 2024

JERZY KOZAKIEWICZ (6 III 1919 Mimusińsko, Syberia – 14 III 1996 Gdańsk), lekarz dermatolog, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Dzieciństwo spędził na Syberii, gdzie zostali zesłani jego rodzice. W 1923 powrócił z nimi do Wilna. W 1937 w Gimnazjum im. Zygmunta Augusta zdał egzamin dojrzałości. W chwili wybuchu II wojny światowej był studentem II roku Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego. Początkowo podejmował prace dla niekwalifikowanych, m.in. w fabryce mebli. Wznowił też studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie (od stycznia do czerwca 1941). Po zajęciu Wileńszczyzny przez Niemców był sanitariuszem (1941–1942) i felczerem w Szpitalu Epidemiologicznym w Subotnikach koło Lidy. Członek Armii Krajowej, w 1944 brał udział w operacji „Ostra Brama”. Zatrzymany po niej przez NKWD, zesłany został do do łagrów Kaługi na Syberii.

W Gdańsku od lutego 1946. Od września tego roku zastępca młodszego asystenta w Zakładzie Histologii i Embriologii Akademii Lekarskiej w Gdańsku (od 1950: AMF), którego kierownikiem był Stanisław Hiller. Jednocześnie po raz trzeci rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim, które ukończył w 1948. Pracował w Klinice Dermatologii AMG, kierowanej przez Tadeusza Pawlasa. Od 1950 młodszy asystent, od 1952 doktor na podstawie rozprawy Doświadczalne badania nad wydalaniem i wchłanianiem bizmutu pod wpływem BAL'u (promotor Tadeusz Pawlas). W 1953 uzyskał specjalizację I stopnia w dziedzinie dermatologii i wenerologii. W 1954 wyjechał na studia uzupełniające do Kliniki Dermatologicznej Akademii Medycznej w Warszawie. W 1956 przebywał na studiach uzupełniających w Instytucie Onkologii im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1957 uzyskał II stopień specjalizacji. Stale pracując w AMG, od 1958 do 1961 był także członkiem Komisji Kontroli Zawodowej przy Wydziale Zdrowia Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. Od 1960 adiunkt, w 1961, w oparciu o rozprawę Histochemiczne badania nad procesem włóknienia w gruźlicy toczniowej skóry leczonej hydrazydem kwasu izonikotynowego, nadano mu tytuł naukowy veniam legendi (odpowiednika doktora habilitowanego), od 1962 docent. W 1963 odbył studia specjalistyczne w klinikach dermatologicznych w Zagrzebiu i Lubljanie. Od 1 IX 1964 do 31 VIII 1968 prodziekan Wydziału Lekarskiego AMG. Od 1975 profesor (tytularny). Od 1982 na emeryturze.

Autor m.in. rozdziałów w podręczniku Dermatologia (Warszawa 1982) oraz rozdziału Zakaźne choroby sromu w pracy Choroby sromu (Warszawa 1993). Prowadził wykłady z wenerologii i dermatologii. Jego zainteresowania naukowe miały szeroki zasięg, od mikrobiologii i histologii, poprzez choroby wewnętrzne i dermatologię, po złożone zagadnienia karcynogenezy i serologii. Prowadził badania patogenezy i leczenia gruźlicy skóry, kiły, zakażeń grzybiczych, nad wchłanianiem i wydalaniem bizmutu pod wpływem BAL, etiopatogenezy chorób zawodowych, procesów kancerogenezy. Był jednym ze współtwórców i pionierów gdańskiej szkoły dermatologicznej.

W AMG był m.in. członkiem Dziekańskiej Komisji do spraw Nauki, wiceprzewodniczącym Senackiej Komisji do spraw Rozwoju Kadry Naukowej, przewodniczącym Komisji Dyscyplinarnej do spraw Studentów i Uczelnianej Komisji Statutowej. Poza uczelnią był konsultantem Pracowni Serologicznej w Wojewódzkiej Przychodni Dermatologiczno-Wenerologicznej, kierownikiem Wojewódzkiej Przychodni Chorób Zawodowych Skóry. Współpracował z Przemysłową Służbą Medyczną i stacjami sanitarno-epidemiologicznymi w Polsce Północnej. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, pełniąc w nim funkcję m.in. sekretarza Zarządu Głównego (1958–1962) oraz współzałożycielem jego oddziału gdańskiego, członkiem Oddziału Morskiego Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego (1961–1962, 1964–1965), członkiem oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików, w którym pełnił funkcję wiceprzewodniczącego (1965) i członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W latach 1965–1969 był Rzecznikiem Dobra Służby Zdrowia w Okręgowej Komisji Kontroli Zawodowej.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1973) i „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia” (1965). Otrzymał nagrodę Instytutu Wenerologii w Warszawie za badania nad kiłą (1973). W 1994 otrzymał tytuł Członka Honorowego Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Opublikował pracę dziejów ruchu oporu na Wileńszczyźnie oraz o własnych przeżyciach w łagrach.

Pochowany 19 III 1996 na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. 27 VI 1996 w Ratuszu Starego Miasta odbył się recital fortepianowy Elżbiety Tarnowskiej poświęcony jego pamięci. SeKo PP

Bibliografia:
Gołębiewska Danuta, Tymińska Elżbieta, Spis prac prof. dr hab. Jerzego Kozakiewicza, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 27, 1997, s. 245-251.
Kronika, opracowali Eugeniusz Sieńkowski, Zbigniew Machaliński, Zbigniew Kamiński, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 4–27, 1973–1997
Purzycka-Bohdan Dorota, Szczerkowska-Dobosz Aneta, Nowicki Roman, Wilkowska Aleksandra, Z dziejów Kliniki Dermatologii w Gdańsku. Sylwetki kierowników Katedry i Kliniki od czasów powojennych do dzisiaj, „Przegląd Dermatologiczny”, t. 101, 2014, nr 3, s. 217–224.
Sieńkowski Eugeniusz, Rektorzy i dziekani AMG w okresie od 1945 do 1970 r., „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 1, 1971, s. 126.
Szarmach Henryk, Roszkiewicz Jadwiga, Wilkowska Aleksandra, Prof. dr Jerzy Kozakiewicz w 75-lecie urodzin, „Przegląd Dermatologiczny”, t. 82, 1995, nr 2, s. 115-119.
Szarmach Henryk, Roszkiewicz Jadwiga, Pawlik Halina, Wilkowska Aleksandra, Pamięci profesora Jerzego Kozakiewicza (1919–1996), „Przegląd Dermatologiczny”, t. 83, 1996, nr 4, s. 403-405.
Szarmach Henryk, Nowicki Roman, Pamięci Profesora Jerzego Kozakiewicza, „Przegląd Dermatologiczny”, t. 93, 2006, nr 6, s. 715-717.
Szarmach Henryk, Z żałobnej karty Jerzy Kozakiewicz (1919–1996), „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 27, 1997, s. 243-244.