LINDE JOHANN WILHELM, pastor kościoła św. Ducha
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''JOHANN WILHELM LINDE''' (14 I 1760 Toruń – 16 II 1840 Gdańsk), teolog, pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA | kościoła św. Ducha]]. Syn mistrza ślusarskiego Johanna Beniamina Jacobsena, przybyłego około 1749 do Torunia z Dalarny (Szwecja) oraz poślubionej mu 7 XI 1752 Barbary Anny (4 XII 1732 – 26 XI 1813), córki rzeźbiarza Johanna Antona Langenhahna Starszego (1700 Coburg (Bawaria) – 1757 Toruń). Brat lingwisty Samuela (1771 Toruń – 1847 Warszawa). Od 1772 był uczniem gimnazjum w Toruniu, studiował teologię na uniwersytecie w Lipsku (1778–1781) i Halle (1781–1782), gdzie uzyskał tytuł doktora z teologii.<br/><br/> | '''JOHANN WILHELM LINDE''' (14 I 1760 Toruń – 16 II 1840 Gdańsk), teolog, pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA | kościoła św. Ducha]]. Syn mistrza ślusarskiego Johanna Beniamina Jacobsena, przybyłego około 1749 do Torunia z Dalarny (Szwecja) oraz poślubionej mu 7 XI 1752 Barbary Anny (4 XII 1732 – 26 XI 1813), córki rzeźbiarza Johanna Antona Langenhahna Starszego (1700 Coburg (Bawaria) – 1757 Toruń). Brat lingwisty Samuela (1771 Toruń – 1847 Warszawa). Od 1772 był uczniem gimnazjum w Toruniu, studiował teologię na uniwersytecie w Lipsku (1778–1781) i Halle (1781–1782), gdzie uzyskał tytuł doktora z teologii.<br/><br/> | ||
| − | Od 1782 w Gdańsku, początkowo nauczyciel prywatny, najpierw u gdańskiego [[RADA MIEJSKA | radcy]] Johanna Georga Döringa (1711–1792), następnie [[FRANTZIUS THEODOSIUS CHRISTIAN, kupiec, armator | Theodosiusa Christiana Frantziusa]], od 1786 konrektor [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]]. Od wyboru 30 I 1792 do śmierci pastor kościoła św. Ducha, w którym do około 1815 głosił kazania, także w języku polskim. Odrzucał propozycje objęcia wyższych urzędów: pastora gdańskich kościołów [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | św. Trójcy]] i [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | św. Jana]], rektora gimnazjum w Toruniu oraz seniora kościołów w Toruniu i Berlinie. Od 1816 inspektor szkolny dla rejonu Żuław Gdańskich, od 1823 także superintendent tego rejonu. W 1824 doktor honoris causa uniwersytetu w Greifswaldzie za prace literackie (publikowane m.in. w „Danziger Abendzeitung” („Gdańska Gazeta Wieczorna”)), od 1825 superintendent tego uniwersytetu, w 1836 honorowy obywatel Torunia. Członek m.in. [[TOWARZYSTWO BIBLIJNE | Towarzystwa Biblijnego]] i [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]]. Z uwagi na stan zdrowia w 1836 zrezygnował ze wszystkich funkcji za wyjątkiem stanowiska pastora. Uznanie zdobył swoim przekładem z języka hebrajskiego biblijnej ''Księgi Mądrości Syracha'' (''Sittenlehre des Jesu Sirach'', A.H.Niemeyer, Lepzig, 1782); w 1795 wydał też jej tłumaczenie na grekę. <br/><br/> | + | Od 1782 w Gdańsku, początkowo nauczyciel prywatny, najpierw u gdańskiego [[RADA MIEJSKA | radcy]] Johanna Georga Döringa (1711–1792), następnie [[FRANTZIUS THEODOSIUS CHRISTIAN, kupiec, armator | Theodosiusa Christiana Frantziusa]], od 1786 konrektor [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]]. Od wyboru 30 I 1792 do śmierci pastor kościoła św. Ducha, w którym do około 1815 głosił kazania, także w języku polskim. Odrzucał propozycje objęcia wyższych urzędów: pastora gdańskich kościołów [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | św. Trójcy]] i [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | św. Jana]], rektora gimnazjum w Toruniu oraz seniora kościołów w Toruniu i Berlinie. Od 1816 inspektor szkolny dla rejonu Żuław Gdańskich, od 1823 także superintendent tego rejonu. W 1824 doktor honoris causa uniwersytetu w Greifswaldzie za prace literackie (publikowane m.in. w „Danziger Abendzeitung” („Gdańska Gazeta Wieczorna”)), od 1825 superintendent tego uniwersytetu, w 1836 honorowy obywatel Torunia. Członek m.in. [[TOWARZYSTWO BIBLIJNE | Towarzystwa Biblijnego]] i [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]]. Z uwagi na stan zdrowia w 1836 zrezygnował ze wszystkich funkcji za wyjątkiem stanowiska pastora. Uznanie zdobył swoim przekładem z języka hebrajskiego biblijnej ''Księgi Mądrości Syracha'' (''Sittenlehre des Jesu Sirach'', A.H.Niemeyer, Lepzig, 1782); w 1795 wydał też jej tłumaczenie na grekę. W 1836, z okazji jubileuszu 20-lecia objęcia urzędu inspektora szkolnego, specjalną łacińską mowę ''Przedstawienie Kościoła Apostolskiego w źródłach Nowego Testamentu'' wygłosił pastor [[WEICKHMANN CARL JOACHIM, pastor| Carl Joachim Weickhmann]].<br/><br/> |
Od 1793 żonaty z Concordią Eleonorą (1772 – 25 IV 1856 Gdańsk), córką pastora w Świerkach (Tansee), kaznodziei w Sobowidzu i Jeziorze koło Elbląga (Thiensdorf) Ephraima Ohlerta (1770 – 4 IX 1824 Thiensdorf). Miał niezamężne córki: Ernestinę Friederikę (1809 – 30 VI 1843 Gdańsk), rentierkę, Anne Anette Elisabeth (1813 Gdańsk – 30 X 1874 Gdańsk) i Wilhelminę (zm. po 1856). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Od 1793 żonaty z Concordią Eleonorą (1772 – 25 IV 1856 Gdańsk), córką pastora w Świerkach (Tansee), kaznodziei w Sobowidzu i Jeziorze koło Elbląga (Thiensdorf) Ephraima Ohlerta (1770 – 4 IX 1824 Thiensdorf). Miał niezamężne córki: Ernestinę Friederikę (1809 – 30 VI 1843 Gdańsk), rentierkę, Anne Anette Elisabeth (1813 Gdańsk – 30 X 1874 Gdańsk) i Wilhelminę (zm. po 1856). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 97 z 26 IV 1856, po s. 1078 (nekrolog żony od córek); nr 98 z 28 IV 1856, s. 1079 (nekrolog żony).<br/> | „Danziger Intelligenzblatt”, nr 97 z 26 IV 1856, po s. 1078 (nekrolog żony od córek); nr 98 z 28 IV 1856, s. 1079 (nekrolog żony).<br/> | ||
Czerniakowski Małgorzata, ''Linde Jan Wilhelm'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. Suplement I, Gdańsk 1998, s. 189.<br/> | Czerniakowski Małgorzata, ''Linde Jan Wilhelm'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. Suplement I, Gdańsk 1998, s. 189.<br/> | ||
| − | + | Löschin Gotthilf M., ''Dr. Johann Wilhelm Linde'', Danzig 1840.<br/> | |
| − | Löschin Gotthilf M., ''Dr. Johann Wilhelm Linde'', Danzig 1840. | + | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation...'', Königsberg 1834, s. 138, 212, 216. <br/> |
| − | Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation..., Königsberg 1834, s.138, 212, 216. <br/> | + | |
Aktualna wersja na dzień 16:12, 21 lip 2024
JOHANN WILHELM LINDE (14 I 1760 Toruń – 16 II 1840 Gdańsk), teolog, pastor kościoła św. Ducha. Syn mistrza ślusarskiego Johanna Beniamina Jacobsena, przybyłego około 1749 do Torunia z Dalarny (Szwecja) oraz poślubionej mu 7 XI 1752 Barbary Anny (4 XII 1732 – 26 XI 1813), córki rzeźbiarza Johanna Antona Langenhahna Starszego (1700 Coburg (Bawaria) – 1757 Toruń). Brat lingwisty Samuela (1771 Toruń – 1847 Warszawa). Od 1772 był uczniem gimnazjum w Toruniu, studiował teologię na uniwersytecie w Lipsku (1778–1781) i Halle (1781–1782), gdzie uzyskał tytuł doktora z teologii.
Od 1782 w Gdańsku, początkowo nauczyciel prywatny, najpierw u gdańskiego radcy Johanna Georga Döringa (1711–1792), następnie Theodosiusa Christiana Frantziusa, od 1786 konrektor szkoły mariackiej. Od wyboru 30 I 1792 do śmierci pastor kościoła św. Ducha, w którym do około 1815 głosił kazania, także w języku polskim. Odrzucał propozycje objęcia wyższych urzędów: pastora gdańskich kościołów św. Trójcy i św. Jana, rektora gimnazjum w Toruniu oraz seniora kościołów w Toruniu i Berlinie. Od 1816 inspektor szkolny dla rejonu Żuław Gdańskich, od 1823 także superintendent tego rejonu. W 1824 doktor honoris causa uniwersytetu w Greifswaldzie za prace literackie (publikowane m.in. w „Danziger Abendzeitung” („Gdańska Gazeta Wieczorna”)), od 1825 superintendent tego uniwersytetu, w 1836 honorowy obywatel Torunia. Członek m.in. Towarzystwa Biblijnego i Towarzystwa Pokoju. Z uwagi na stan zdrowia w 1836 zrezygnował ze wszystkich funkcji za wyjątkiem stanowiska pastora. Uznanie zdobył swoim przekładem z języka hebrajskiego biblijnej Księgi Mądrości Syracha (Sittenlehre des Jesu Sirach, A.H.Niemeyer, Lepzig, 1782); w 1795 wydał też jej tłumaczenie na grekę. W 1836, z okazji jubileuszu 20-lecia objęcia urzędu inspektora szkolnego, specjalną łacińską mowę Przedstawienie Kościoła Apostolskiego w źródłach Nowego Testamentu wygłosił pastor Carl Joachim Weickhmann.
Od 1793 żonaty z Concordią Eleonorą (1772 – 25 IV 1856 Gdańsk), córką pastora w Świerkach (Tansee), kaznodziei w Sobowidzu i Jeziorze koło Elbląga (Thiensdorf) Ephraima Ohlerta (1770 – 4 IX 1824 Thiensdorf). Miał niezamężne córki: Ernestinę Friederikę (1809 – 30 VI 1843 Gdańsk), rentierkę, Anne Anette Elisabeth (1813 Gdańsk – 30 X 1874 Gdańsk) i Wilhelminę (zm. po 1856).
Bibliografia:
„Danziger Dampfboote”, nr 24 i 25 z 24 i 25 II 1840 (nekrolog).
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 97 z 26 IV 1856, po s. 1078 (nekrolog żony od córek); nr 98 z 28 IV 1856, s. 1079 (nekrolog żony).
Czerniakowski Małgorzata, Linde Jan Wilhelm, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. Suplement I, Gdańsk 1998, s. 189.
Löschin Gotthilf M., Dr. Johann Wilhelm Linde, Danzig 1840.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation..., Königsberg 1834, s. 138, 212, 216.
