ZARĘBSKI ANDRZEJ, działacz opozycji demokratycznej, menedżer
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''ANDRZEJ MIROSŁAW ZARĘBSKI''' (7 VII 1957 Gdynia – 22 III 2023 Gdańsk), polityk, menedżer. Syn Mirosława (18 III 1931 – 4 VII 1994 Gdynia) i Barbary (30 III 1931 – 20 IV 2020 Gdynia). Po ukończeniu w 1980 Instytutu Filologii Polskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] nauczyciel języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 62 w [[GÓRKI ZACHODNIE | Górkach Zachodnich]]. Działacz opozycji „przedsierpniowej”, angażował się w akcje Studenckiego Komitetu Solidarności. Współzałożyciel i autor pierwszej deklaracji ideowej Niezależnego Zrzeszenia Studentów, redaktor pisma „Reduta”. W marcu 1981 redaktor, następnie redaktor naczelny Serwisu Informacyjnego [[BIURO INFORMACJI PRASOWEJ NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” | Biura Informacji Prasowej NSZZ „Solidarność”]].<br/><br/> | '''ANDRZEJ MIROSŁAW ZARĘBSKI''' (7 VII 1957 Gdynia – 22 III 2023 Gdańsk), polityk, menedżer. Syn Mirosława (18 III 1931 – 4 VII 1994 Gdynia) i Barbary (30 III 1931 – 20 IV 2020 Gdynia). Po ukończeniu w 1980 Instytutu Filologii Polskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] nauczyciel języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 62 w [[GÓRKI ZACHODNIE | Górkach Zachodnich]]. Działacz opozycji „przedsierpniowej”, angażował się w akcje Studenckiego Komitetu Solidarności. Współzałożyciel i autor pierwszej deklaracji ideowej Niezależnego Zrzeszenia Studentów, redaktor pisma „Reduta”. W marcu 1981 redaktor, następnie redaktor naczelny Serwisu Informacyjnego [[BIURO INFORMACJI PRASOWEJ NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” | Biura Informacji Prasowej NSZZ „Solidarność”]].<br/><br/> | ||
13 XII 1981 internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, zwolniony 2 XII 1982. Od 1983 do 1986 prowadził z ojcem sklep pasmanteryjno-odzieżowy, będąc zarazem członkiem redakcji podziemnego [[PRZEGLĄD POLITYCZNY | „Przeglądu Politycznego”]], wokół którego zaczęło się skupiać środowisko gdańskich liberałów. W latach 1986–1988 zastępca, następnie dyrektor remontowo-budowlanej firmy Corina, spółki-córki [[SPÓŁDZIELNIA PRACY USŁUG WYSOKOŚCIOWYCH „ŚWIETLIK” | Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Gdańsk”]]. W 1989 korespondent „Tygodnika Solidarność”, w 1990 szef działu politycznego [[GAZETA GDAŃSKA (II) | „Gazety Gdańskiej”]], współpracownik [[TELEWIZJA POLSKA GDAŃSK | Telewizji Polskiej Gdańsk]].<br/><br/> | 13 XII 1981 internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, zwolniony 2 XII 1982. Od 1983 do 1986 prowadził z ojcem sklep pasmanteryjno-odzieżowy, będąc zarazem członkiem redakcji podziemnego [[PRZEGLĄD POLITYCZNY | „Przeglądu Politycznego”]], wokół którego zaczęło się skupiać środowisko gdańskich liberałów. W latach 1986–1988 zastępca, następnie dyrektor remontowo-budowlanej firmy Corina, spółki-córki [[SPÓŁDZIELNIA PRACY USŁUG WYSOKOŚCIOWYCH „ŚWIETLIK” | Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Gdańsk”]]. W 1989 korespondent „Tygodnika Solidarność”, w 1990 szef działu politycznego [[GAZETA GDAŃSKA (II) | „Gazety Gdańskiej”]], współpracownik [[TELEWIZJA POLSKA GDAŃSK | Telewizji Polskiej Gdańsk]].<br/><br/> | ||
| − | W latach 1990–1993 | + | W latach 1990–1993 jeden z zalożycieli [[KONGRES LIBERALNO-DEMOKRATYCZNY | Kongresu Liberalno-Demokratycznego]] (KLD). Po desygnowaniu w 1991 [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF, ekonomista, premier | Jana Krzysztofa Bieleckiego]] na premiera przez [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsę]] objął funkcję rzecznika prasowego rządu (14 I 1991 – 26 XII 1991), w październiku 1991 wybrany posłem na Sejm RP z Ziemi Zielonogórskiej, z listy KLD. Zasiadał w Komisjach Kultury i Środków Przekazu, Polityki Społecznej, w Komisji Nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego, oraz podkomisji do spraw ustalenia odpowiedzialności osób odpowiedzialnych za stan wojenny. Współautor pierwszej ustawy o radiofonii i telewizji, członek sejmowej komisji kultury. W okresie 1993–1999 członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, m.in. sekretarz rady. Od 1999 niezależny doradca na rynku mediów elektronicznych. Autor książki ''Między Grudniem a grudniem. Zapiski z internowania'' (2022).<br/><br/> |
| − | Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2021). Mieszkał w Warszawie i w Gdańsku. | + | Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2021). Mieszkał w Warszawie i w Gdańsku. Z małżeństwa z Aleksandrą ojciec Grażyny (ur. 1979) i Izabeli (ur. 1981), z małżeństwa z Joanną z domu Gwizdalską ojciec Katarzyny (ur. 1985) i Julii (ur. 1993). Zmarł w szpitalu [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]], pochowany 25 III 2023 w rodzinnym grobie na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 09:52, 29 gru 2023
,_1981.JPG)
ANDRZEJ MIROSŁAW ZARĘBSKI (7 VII 1957 Gdynia – 22 III 2023 Gdańsk), polityk, menedżer. Syn Mirosława (18 III 1931 – 4 VII 1994 Gdynia) i Barbary (30 III 1931 – 20 IV 2020 Gdynia). Po ukończeniu w 1980 Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego nauczyciel języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 62 w Górkach Zachodnich. Działacz opozycji „przedsierpniowej”, angażował się w akcje Studenckiego Komitetu Solidarności. Współzałożyciel i autor pierwszej deklaracji ideowej Niezależnego Zrzeszenia Studentów, redaktor pisma „Reduta”. W marcu 1981 redaktor, następnie redaktor naczelny Serwisu Informacyjnego Biura Informacji Prasowej NSZZ „Solidarność”.
13 XII 1981 internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, zwolniony 2 XII 1982. Od 1983 do 1986 prowadził z ojcem sklep pasmanteryjno-odzieżowy, będąc zarazem członkiem redakcji podziemnego „Przeglądu Politycznego”, wokół którego zaczęło się skupiać środowisko gdańskich liberałów. W latach 1986–1988 zastępca, następnie dyrektor remontowo-budowlanej firmy Corina, spółki-córki Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Gdańsk”. W 1989 korespondent „Tygodnika Solidarność”, w 1990 szef działu politycznego „Gazety Gdańskiej”, współpracownik Telewizji Polskiej Gdańsk.
W latach 1990–1993 jeden z zalożycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego (KLD). Po desygnowaniu w 1991 Jana Krzysztofa Bieleckiego na premiera przez Lecha Wałęsę objął funkcję rzecznika prasowego rządu (14 I 1991 – 26 XII 1991), w październiku 1991 wybrany posłem na Sejm RP z Ziemi Zielonogórskiej, z listy KLD. Zasiadał w Komisjach Kultury i Środków Przekazu, Polityki Społecznej, w Komisji Nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego, oraz podkomisji do spraw ustalenia odpowiedzialności osób odpowiedzialnych za stan wojenny. Współautor pierwszej ustawy o radiofonii i telewizji, członek sejmowej komisji kultury. W okresie 1993–1999 członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, m.in. sekretarz rady. Od 1999 niezależny doradca na rynku mediów elektronicznych. Autor książki Między Grudniem a grudniem. Zapiski z internowania (2022).
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2021). Mieszkał w Warszawie i w Gdańsku. Z małżeństwa z Aleksandrą ojciec Grażyny (ur. 1979) i Izabeli (ur. 1981), z małżeństwa z Joanną z domu Gwizdalską ojciec Katarzyny (ur. 1985) i Julii (ur. 1993). Zmarł w szpitalu Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, pochowany 25 III 2023 w rodzinnym grobie na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
