FERBER NATHANAEL GOTTFRIED, burmistrz Gdańska
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File: Nathanael_G._Ferber.jpg |thumb| Gratulacje Nathanaela Gottfrieda Ferbera dołączone do drukowanej dysputy odbytej pod kierunkiem profesora [[WILLENBERG SAMUEL FRIEDRICH, profesor Gimnazjum Akademickiego | Samuela Friedricha Willenberga]] przez Andreasa Gottlieba Pegelaua (ojca przyszłego burmistrza [[PEGELAU JOHANN GOTTLIEB, burmistrz Gdańska | Johanna Gottlieba]])]] |
| − | '''NATHANAEL GOTTFRIED FERBER''' (13 IV 1688 Gdańsk – 17 VII 1755 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska | + | '''NATHANAEL GOTTFRIED FERBER''' (13 IV 1688 Gdańsk, chrzest 29 tego miesiąca w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) – 17 VII 1755 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]], [[RADA MIEJSKA | rajcy]] i [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] królewskiego w Gdańsku [[FERBER JOHANN NATHANAEL, rajca, burgrabia| Johanna Nathanaela Ferbera]]. W listopadzie 1703 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. W 1709 wyjechał na studia do Lipska, w 1713 kontynuował je w Strassburgu. Po powrocie, 6 I 1719 razem z bratem Johannem Ernstem, otrzymali kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Pełnił w latach 1719–1723 funkcję przewodniczącego rady przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele]] i [[SZPITAL ŚW. BARBARY | szpitalu św. Barbary]], od 1719 mistrz [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]].<br/><br/> |
| − | + | Od 1723 był ławnikiem, od 1733 conseniorem, od 1733 rajcą, w 1734 sędzią. Od 1746 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1748, 1749 i 1753, drugiego w 1747 i 1752, trzeciego w 1746, 1751 i 1755, czwartego w 1750 i 1754. W 1735 i 1741 (jako rajca) oraz w 1754 (jako burmistrz) pełnił funkcję [[BURGRABIOWIE| królewskiego burgrabiego]] w Gdańsku. <br/><br/> | |
| − | Od 1723 był ławnikiem, od 1733 | + | |
W związku z drugą elekcją na króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego, jego schronieniem się w Gdańsku, wycofaniem się popierających go wojsk francuskich i wskutek [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-saskie]], 22 VI 1734 wszedł w skład delegacji gdańskiej na rozmowy z dowodzącym przybyłymi pod Gdańsk wojskami rosyjskimi (wspierającymi kontrkandydata do tronu polskiego Augusta III) feldmarszałkiem Burkhardem Christophem Münnichem. Rozmowy takie toczył następnie także z przedstawicielami strony saskiej, doprowadziły one do podpisania aktu kapitulacji Gdańska 7 VII 1734. <br/><br/> | W związku z drugą elekcją na króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego, jego schronieniem się w Gdańsku, wycofaniem się popierających go wojsk francuskich i wskutek [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-saskie]], 22 VI 1734 wszedł w skład delegacji gdańskiej na rozmowy z dowodzącym przybyłymi pod Gdańsk wojskami rosyjskimi (wspierającymi kontrkandydata do tronu polskiego Augusta III) feldmarszałkiem Burkhardem Christophem Münnichem. Rozmowy takie toczył następnie także z przedstawicielami strony saskiej, doprowadziły one do podpisania aktu kapitulacji Gdańska 7 VII 1734. <br/><br/> | ||
| − | W końcu maja 1750, wspólnie z burmistrzem [[REYGER FRIEDRICH, burmistrz Gdańska | Friedrichem Reygerem]], reprezentował Gdańsk w rozmowach z królem polskim Augustem III w Warszawie w kwestii treści deklaracji królewskiej w sprawie skarg gdańszczan na Radę Miasta, złożonych 10 II 1750. Według ordynacji królewskiej z 20 VII 1750 skargi te należało definitywnie rozstrzygnąć. W czasie tego sporu był za przyjęciem ordynacji z zastrzeżeniem praw i wolności Gdańska. Został członkiem trzyosobowej komisji Rady Miasta, która miała wystąpić przed przybyłymi do Gdańska kanclerzami i sądem asesorskim (12 XII 1751). Zadaniem przybyłych było zmuszenie Rady Miasta do przyjęcia bez zastrzeżeń owej ordynacji królewskiej. Wyrok wydali 4 II 1752. Był jednym z tych, którzy ostatecznie 13 V 1752 zawarli porozumienie z przedstawicielem króla, wicekomisarzem palowym w Gdańsku, Antonem von | + | W końcu maja 1750, wspólnie z burmistrzem [[REYGER FRIEDRICH, burmistrz Gdańska | Friedrichem Reygerem]], reprezentował Gdańsk w rozmowach z królem polskim Augustem III w Warszawie w kwestii treści deklaracji królewskiej w sprawie skarg gdańszczan na Radę Miasta, złożonych 10 II 1750. Według ordynacji królewskiej z 20 VII 1750 skargi te należało definitywnie rozstrzygnąć. W czasie tego sporu był za przyjęciem ordynacji z zastrzeżeniem praw i wolności Gdańska. Został członkiem trzyosobowej komisji Rady Miasta, która miała wystąpić przed przybyłymi do Gdańska kanclerzami i sądem asesorskim (12 XII 1751). Zadaniem przybyłych było zmuszenie Rady Miasta do przyjęcia bez zastrzeżeń owej ordynacji królewskiej. Wyrok wydali 4 II 1752. Był jednym z tych, którzy ostatecznie 13 V 1752 zawarli porozumienie z przedstawicielem króla, wicekomisarzem palowym w Gdańsku, Antonem von Leubnitzem. <br/><br/> |
| − | + | 25 V 1719 w kościele NMP ożenił się z Constantią (1685 – pochowana 6 V 1705 tamże), córką [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor| Samuela Schelwiga]]. Pozostawił jedynego syna Johanna Samuela (20 VII 1720 Gdańsk – 22 VIII 1786 Gdańsk), absolwenta Gimnazjum Akademickiego (1737), studenta w Królewcu (1740) i Lipsku (1742), od 1765 ławnika, od 19 II 1756 posiadającego kupieckie obywatelstwo gdańskie, od 1777 rajcy gdańskiego, żonatego od 26 II 1756 z Joanną Augustyną (12 VII 1736 – 8 VI 1802), córką [[WEICKHMANN GOTTLIEB GABRIEL von, burmistrz Gdańska | Gottlieba Gabriela Weickhmanna]]. Linia tej rodziny Ferberów zakończyła się na dwóch ochrzczonych w kościele NMP córkach Johanna Samuela: Johannie Auguście (8 VII 1757 – 10 X 1803, pochowana 18 tego miesiąca wraz z mężem), od 27 IX 1778 żony wdowca Karla Ernsta von Broen (chrzest 7 V 1732 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] – pochowany tamże 8 III 1792 w grobie rodzinnym nr 90), któremu urodziła siedmioro dzieci, oraz Constantii Florentynie (chrzest 18 II 1759 – pochowana 4 III 1814 w grobie nr 19 w kaplicy św. Baltazara (obecnie Ferberów) w kościele NMP), od 1795 żonie późniejszego senatora [[SCHMIDT JOHANN EPHRAIM, senator | Johanna Ephraima Schmidta]]. <br/><br/> | |
| − | Pozostawił jedynego syna Johanna Samuela (20 VII 1720 Gdańsk – 22 VIII 1786 Gdańsk), absolwenta Gimnazjum Akademickiego (1737), studenta w Królewcu (1740) i Lipsku (1742), od 1765 ławnika, od 1777 rajcy gdańskiego, żonatego od 26 II 1756 z Joanną Augustyną (12 VII 1736 – 8 VI 1802), córką [[WEICKHMANN GOTTLIEB GABRIEL von, burmistrz Gdańska | | + | Pochowany 31 VII 1755 w kościele NMP. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 440, 443. <br/> | ||
| + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 278.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 99, 169; 4, 488.<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Ferber Nataniel Gotfryd'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement I, Gdańsk 1998, s. 79.<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 95. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:42, 13 lis 2024
NATHANAEL GOTTFRIED FERBER (13 IV 1688 Gdańsk, chrzest 29 tego miesiąca w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) – 17 VII 1755 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn ławnika, rajcy i burgrabiego królewskiego w Gdańsku Johanna Nathanaela Ferbera. W listopadzie 1703 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. W 1709 wyjechał na studia do Lipska, w 1713 kontynuował je w Strassburgu. Po powrocie, 6 I 1719 razem z bratem Johannem Ernstem, otrzymali kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Pełnił w latach 1719–1723 funkcję przewodniczącego rady przy kościele i szpitalu św. Barbary, od 1719 mistrz Kwartału Wysokiego.
Od 1723 był ławnikiem, od 1733 conseniorem, od 1733 rajcą, w 1734 sędzią. Od 1746 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1748, 1749 i 1753, drugiego w 1747 i 1752, trzeciego w 1746, 1751 i 1755, czwartego w 1750 i 1754. W 1735 i 1741 (jako rajca) oraz w 1754 (jako burmistrz) pełnił funkcję królewskiego burgrabiego w Gdańsku.
W związku z drugą elekcją na króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego, jego schronieniem się w Gdańsku, wycofaniem się popierających go wojsk francuskich i wskutek oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-saskie, 22 VI 1734 wszedł w skład delegacji gdańskiej na rozmowy z dowodzącym przybyłymi pod Gdańsk wojskami rosyjskimi (wspierającymi kontrkandydata do tronu polskiego Augusta III) feldmarszałkiem Burkhardem Christophem Münnichem. Rozmowy takie toczył następnie także z przedstawicielami strony saskiej, doprowadziły one do podpisania aktu kapitulacji Gdańska 7 VII 1734.
W końcu maja 1750, wspólnie z burmistrzem Friedrichem Reygerem, reprezentował Gdańsk w rozmowach z królem polskim Augustem III w Warszawie w kwestii treści deklaracji królewskiej w sprawie skarg gdańszczan na Radę Miasta, złożonych 10 II 1750. Według ordynacji królewskiej z 20 VII 1750 skargi te należało definitywnie rozstrzygnąć. W czasie tego sporu był za przyjęciem ordynacji z zastrzeżeniem praw i wolności Gdańska. Został członkiem trzyosobowej komisji Rady Miasta, która miała wystąpić przed przybyłymi do Gdańska kanclerzami i sądem asesorskim (12 XII 1751). Zadaniem przybyłych było zmuszenie Rady Miasta do przyjęcia bez zastrzeżeń owej ordynacji królewskiej. Wyrok wydali 4 II 1752. Był jednym z tych, którzy ostatecznie 13 V 1752 zawarli porozumienie z przedstawicielem króla, wicekomisarzem palowym w Gdańsku, Antonem von Leubnitzem.
25 V 1719 w kościele NMP ożenił się z Constantią (1685 – pochowana 6 V 1705 tamże), córką Samuela Schelwiga. Pozostawił jedynego syna Johanna Samuela (20 VII 1720 Gdańsk – 22 VIII 1786 Gdańsk), absolwenta Gimnazjum Akademickiego (1737), studenta w Królewcu (1740) i Lipsku (1742), od 1765 ławnika, od 19 II 1756 posiadającego kupieckie obywatelstwo gdańskie, od 1777 rajcy gdańskiego, żonatego od 26 II 1756 z Joanną Augustyną (12 VII 1736 – 8 VI 1802), córką Gottlieba Gabriela Weickhmanna. Linia tej rodziny Ferberów zakończyła się na dwóch ochrzczonych w kościele NMP córkach Johanna Samuela: Johannie Auguście (8 VII 1757 – 10 X 1803, pochowana 18 tego miesiąca wraz z mężem), od 27 IX 1778 żony wdowca Karla Ernsta von Broen (chrzest 7 V 1732 w kościele św. Piotra i Pawła – pochowany tamże 8 III 1792 w grobie rodzinnym nr 90), któremu urodziła siedmioro dzieci, oraz Constantii Florentynie (chrzest 18 II 1759 – pochowana 4 III 1814 w grobie nr 19 w kaplicy św. Baltazara (obecnie Ferberów) w kościele NMP), od 1795 żonie późniejszego senatora Johanna Ephraima Schmidta.
Pochowany 31 VII 1755 w kościele NMP.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 440, 443.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 278.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 99, 169; 4, 488.
Zdrenka Joachim, Ferber Nataniel Gotfryd, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement I, Gdańsk 1998, s. 79.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 95.
