JASSEM JACEK, profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
| − | '''JACEK JASSEM''' (ur. 21 X 1951 Kraków), onkolog, radioterapeuta, specjalista biologii molekularnej nowotworów, leczenia raka płuc i piersi, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]]. W latach 1969–1975 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku (po zmianie nazwy: GUMed) i został zatrudniony jako asystent, następnie starszy asystent w Klinice Radioterapii AMG. W 1977 przebywał na sześciotygodniowej praktyce w klinice onkologicznej (Hospital Radiumhemmet) uniwersytetu medycznego (Karolinska Institutet) w Sztokholmie.<br/><br/> | + | '''JACEK JASSEM''' (ur. 21 X 1951 Kraków), onkolog, radioterapeuta, specjalista biologii molekularnej nowotworów, leczenia raka płuc i piersi, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]] (GUMed). W latach 1969–1975 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku (po zmianie nazwy: GUMed) i został zatrudniony jako asystent, następnie starszy asystent w Klinice Radioterapii AMG. W 1977 przebywał na sześciotygodniowej praktyce w klinice onkologicznej (Hospital Radiumhemmet) uniwersytetu medycznego (Karolinska Institutet) w Sztokholmie.<br/><br/> |
Od 1980 doktor na podstawie rozprawy ''Immunoterapia szczepionką BCG chorych na czerniaka złośliwego''. Od 1982 adiunkt, w tym samym roku uzyskał specjalizację II stopnia z zakresu radioterapii onkologicznej. Od 1987, na podstawie dorobku i rozprawy ''Prospektywne wieloośrodkowe badania nad skutecznością leczenia chemicznego i napromieniowania chorych na drobnokomórkowego raka płuc'', doktor habilitowany, od 1988 do 1992 zatrudniony na stanowisku docenta. W 1989–1999 (12 miesięcy) i w 1994 (miesiąc) przebywał na stażu w Holenderskim Instytucie Onkologii (The Netherlands Cancer Institute) w Amsterdamie. Od 1990 do 28 IX 2022 kierownik Kliniki Radioterapii AMG (w 1993 przemianowanej na Klinikę Onkologii i Radioterapii). Od 1992 profesor nadzwyczajny AMG (uczelniany), w 1994 uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie chemioterapii onkologicznej. Był współautorem (wraz ze [[PAPLIŃSKI ZBIGNIEW, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Zbigniewem Paplińskim]]) monografii i podręcznika ''Rak płuc'' (1994). Od 1995 profesor tytularny, od 16 XII 2001 profesor zwyczajny AMG. W 2002 został specjalistą onkologii klinicznej.<br/><br/> | Od 1980 doktor na podstawie rozprawy ''Immunoterapia szczepionką BCG chorych na czerniaka złośliwego''. Od 1982 adiunkt, w tym samym roku uzyskał specjalizację II stopnia z zakresu radioterapii onkologicznej. Od 1987, na podstawie dorobku i rozprawy ''Prospektywne wieloośrodkowe badania nad skutecznością leczenia chemicznego i napromieniowania chorych na drobnokomórkowego raka płuc'', doktor habilitowany, od 1988 do 1992 zatrudniony na stanowisku docenta. W 1989–1999 (12 miesięcy) i w 1994 (miesiąc) przebywał na stażu w Holenderskim Instytucie Onkologii (The Netherlands Cancer Institute) w Amsterdamie. Od 1990 do 28 IX 2022 kierownik Kliniki Radioterapii AMG (w 1993 przemianowanej na Klinikę Onkologii i Radioterapii). Od 1992 profesor nadzwyczajny AMG (uczelniany), w 1994 uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie chemioterapii onkologicznej. Był współautorem (wraz ze [[PAPLIŃSKI ZBIGNIEW, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Zbigniewem Paplińskim]]) monografii i podręcznika ''Rak płuc'' (1994). Od 1995 profesor tytularny, od 16 XII 2001 profesor zwyczajny AMG. W 2002 został specjalistą onkologii klinicznej.<br/><br/> | ||
| − | Od 1996 przewodniczący Środkowoeuropejskiej Grupy Onkologicznej (CEEOG), w latach 2000–2002 członek zarządu Europejskiego Towarzystwa Radioterapii Onkologicznej (ESTRO), 2001–2003 (jako pierwszy z polskich naukowców) przewodniczący Grupy Raka Piersi Europejskiej Organizacji do Badań nad Rakiem (EORTC), następnie członek Zarządu EORTC i skarbnik. Założyciel i przewodniczący (od 2004) Stowarzyszenia Gdańskiej Onkologii. Od 2007 przewodniczący Komitetu Spraw Międzynarodowych (IAC) Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO). Od 2013 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności (Wydział Lekarski). W latach 2014–2016 członek Zarządu European Society of Medical Oncology (ESMO). Założyciel (2014) i od 2018 prezes Polskiej Ligi Walki z Rakiem. W latach 2015–2024 przewodniczący Zespołu do spraw Wdrażania Strategii Walki z Rakiem w Polsce, w 2017–2018 przewodniczący Tobacco Control and Smoking Cessation Committee przy Międzynarodowym Towarzystwie do Badań nad Rakiem Płuca (IASLC). Członek Polskiego Towarzystwa Onkologicznego. <br/><br/> | + | Od 1996 przewodniczący Środkowoeuropejskiej Grupy Onkologicznej (CEEOG), w latach 2000–2002 członek zarządu Europejskiego Towarzystwa Radioterapii Onkologicznej (ESTRO), 2001–2003 (jako pierwszy z polskich naukowców) przewodniczący Grupy Raka Piersi Europejskiej Organizacji do Badań nad Rakiem (EORTC), następnie członek Zarządu EORTC i skarbnik. Założyciel i przewodniczący (od 2004) Stowarzyszenia Gdańskiej Onkologii. Od 2007 przewodniczący Komitetu Spraw Międzynarodowych (IAC) Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO). Od 2013 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności (Wydział Lekarski). W latach 2014–2016 członek Zarządu European Society of Medical Oncology (ESMO). Założyciel (2014) i od 2018 prezes Polskiej Ligi Walki z Rakiem. W latach 2015–2024 przewodniczący Zespołu do spraw Wdrażania Strategii Walki z Rakiem w Polsce, w 2017–2018 przewodniczący Tobacco Control and Smoking Cessation Committee przy Międzynarodowym Towarzystwie do Badań nad Rakiem Płuca (IASLC). Członek Polskiego Towarzystwa Onkologicznego. Od 2024 doktor honoris causa Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. <br/><br/> |
| − | Laureat nagrody prezydenta Wiednia za innowacje w onkologii, siedmiokrotnie nagradzany przez Ministra Zdrowia Rzeczypospolitej Polskiej. W 2005 otrzymał nagrodę premiera Rzeczypospolitej Polskiej za wybitny dorobek naukowy. W 2009 wyróżniony Nagrodą Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody miasta Gdańska]]) i zdobywca tytułu Człowieka Roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” (nagroda dla osób, które przyczyniły się do rozsławienia Pomorza). W 2011 otrzymał tytuł Wybitnego Polaka, przyznawany przez kapitułę godła promocyjnego Teraz Polska za budowę autorytetu i wizerunku Polski w świecie. Autor projektu ustawy (wprowadzonej z łagodzącymi zmianami 15 XI 2010) o całkowitym zakazie palenia papierosów w miejscach publicznych, uhonorowany za to w 2011 tytułem Lider Roku w Ochronie Zdrowia – Zdrowie Publiczne w XII edycji konkursu Sukces Roku w Ochronie Zdrowia. W 2014 w rankingu Pulsu Medycyny uznany został (wraz z kardiochirurgiem prof. Marianem Zembalą) za najbardziej wpływową osobę w polskiej medycynie i ochronie zdrowia. Odznaczony | + | Laureat nagrody prezydenta Wiednia za innowacje w onkologii, siedmiokrotnie nagradzany przez Ministra Zdrowia Rzeczypospolitej Polskiej. W 2005 otrzymał nagrodę premiera Rzeczypospolitej Polskiej za wybitny dorobek naukowy. W 2009 wyróżniony Nagrodą Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody miasta Gdańska]]) i zdobywca tytułu Człowieka Roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” (nagroda dla osób, które przyczyniły się do rozsławienia Pomorza). W 2011 otrzymał tytuł Wybitnego Polaka, przyznawany przez kapitułę godła promocyjnego Teraz Polska za budowę autorytetu i wizerunku Polski w świecie. Autor projektu ustawy (wprowadzonej z łagodzącymi zmianami 15 XI 2010) o całkowitym zakazie palenia papierosów w miejscach publicznych, uhonorowany za to w 2011 tytułem Lider Roku w Ochronie Zdrowia – Zdrowie Publiczne w XII edycji konkursu Sukces Roku w Ochronie Zdrowia. W 2014 w rankingu Pulsu Medycyny uznany został (wraz z kardiochirurgiem prof. Marianem Zembalą) za najbardziej wpływową osobę w polskiej medycynie i ochronie zdrowia. Odznaczony m.in. Srebrnym (1995) i Złotym (2001) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2003). Wyróżniony Medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (2008), dwukrotnie Złotą Honorową Odznaką Fundacji „Promocja Zdrowia” (2000, 2007). W 2015, podczas Światowego Kongresu Raka Płuc w Denver, wyróżniony nagrodą Josepha Cullena. Laureat nagrody Orła Pomorskiego. W 2023 uhonorowany [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]].<br/><br/> |
Autor książki ''Zatrzymane w biegu'' (2020), dziennika opisującego głównie własną walkę z chorobą nowotworową, stwierdzoną w 2018. | Autor książki ''Zatrzymane w biegu'' (2020), dziennika opisującego głównie własną walkę z chorobą nowotworową, stwierdzoną w 2018. | ||
| − | + | Od 1975 mąż [[JASSEM EWA, profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego| Ewy Jassem]], profesora GUMedu, ojciec Anny (ur. 1978), Joanny (ur. 1983) po mężu Bobowicz, doktora w Klinice Neonatologii GUMed i Adama (ur. 1992). {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | |
Aktualna wersja na dzień 14:07, 24 maj 2024
JACEK JASSEM (ur. 21 X 1951 Kraków), onkolog, radioterapeuta, specjalista biologii molekularnej nowotworów, leczenia raka płuc i piersi, profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego (GUMed). W latach 1969–1975 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku (po zmianie nazwy: GUMed) i został zatrudniony jako asystent, następnie starszy asystent w Klinice Radioterapii AMG. W 1977 przebywał na sześciotygodniowej praktyce w klinice onkologicznej (Hospital Radiumhemmet) uniwersytetu medycznego (Karolinska Institutet) w Sztokholmie.
Od 1980 doktor na podstawie rozprawy Immunoterapia szczepionką BCG chorych na czerniaka złośliwego. Od 1982 adiunkt, w tym samym roku uzyskał specjalizację II stopnia z zakresu radioterapii onkologicznej. Od 1987, na podstawie dorobku i rozprawy Prospektywne wieloośrodkowe badania nad skutecznością leczenia chemicznego i napromieniowania chorych na drobnokomórkowego raka płuc, doktor habilitowany, od 1988 do 1992 zatrudniony na stanowisku docenta. W 1989–1999 (12 miesięcy) i w 1994 (miesiąc) przebywał na stażu w Holenderskim Instytucie Onkologii (The Netherlands Cancer Institute) w Amsterdamie. Od 1990 do 28 IX 2022 kierownik Kliniki Radioterapii AMG (w 1993 przemianowanej na Klinikę Onkologii i Radioterapii). Od 1992 profesor nadzwyczajny AMG (uczelniany), w 1994 uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie chemioterapii onkologicznej. Był współautorem (wraz ze Zbigniewem Paplińskim) monografii i podręcznika Rak płuc (1994). Od 1995 profesor tytularny, od 16 XII 2001 profesor zwyczajny AMG. W 2002 został specjalistą onkologii klinicznej.
Od 1996 przewodniczący Środkowoeuropejskiej Grupy Onkologicznej (CEEOG), w latach 2000–2002 członek zarządu Europejskiego Towarzystwa Radioterapii Onkologicznej (ESTRO), 2001–2003 (jako pierwszy z polskich naukowców) przewodniczący Grupy Raka Piersi Europejskiej Organizacji do Badań nad Rakiem (EORTC), następnie członek Zarządu EORTC i skarbnik. Założyciel i przewodniczący (od 2004) Stowarzyszenia Gdańskiej Onkologii. Od 2007 przewodniczący Komitetu Spraw Międzynarodowych (IAC) Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO). Od 2013 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności (Wydział Lekarski). W latach 2014–2016 członek Zarządu European Society of Medical Oncology (ESMO). Założyciel (2014) i od 2018 prezes Polskiej Ligi Walki z Rakiem. W latach 2015–2024 przewodniczący Zespołu do spraw Wdrażania Strategii Walki z Rakiem w Polsce, w 2017–2018 przewodniczący Tobacco Control and Smoking Cessation Committee przy Międzynarodowym Towarzystwie do Badań nad Rakiem Płuca (IASLC). Członek Polskiego Towarzystwa Onkologicznego. Od 2024 doktor honoris causa Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.
Laureat nagrody prezydenta Wiednia za innowacje w onkologii, siedmiokrotnie nagradzany przez Ministra Zdrowia Rzeczypospolitej Polskiej. W 2005 otrzymał nagrodę premiera Rzeczypospolitej Polskiej za wybitny dorobek naukowy. W 2009 wyróżniony Nagrodą Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska) i zdobywca tytułu Człowieka Roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” (nagroda dla osób, które przyczyniły się do rozsławienia Pomorza). W 2011 otrzymał tytuł Wybitnego Polaka, przyznawany przez kapitułę godła promocyjnego Teraz Polska za budowę autorytetu i wizerunku Polski w świecie. Autor projektu ustawy (wprowadzonej z łagodzącymi zmianami 15 XI 2010) o całkowitym zakazie palenia papierosów w miejscach publicznych, uhonorowany za to w 2011 tytułem Lider Roku w Ochronie Zdrowia – Zdrowie Publiczne w XII edycji konkursu Sukces Roku w Ochronie Zdrowia. W 2014 w rankingu Pulsu Medycyny uznany został (wraz z kardiochirurgiem prof. Marianem Zembalą) za najbardziej wpływową osobę w polskiej medycynie i ochronie zdrowia. Odznaczony m.in. Srebrnym (1995) i Złotym (2001) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2003). Wyróżniony Medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (2008), dwukrotnie Złotą Honorową Odznaką Fundacji „Promocja Zdrowia” (2000, 2007). W 2015, podczas Światowego Kongresu Raka Płuc w Denver, wyróżniony nagrodą Josepha Cullena. Laureat nagrody Orła Pomorskiego. W 2023 uhonorowany Medalem św. Wojciecha.
Autor książki Zatrzymane w biegu (2020), dziennika opisującego głównie własną walkę z chorobą nowotworową, stwierdzoną w 2018.
Od 1975 mąż Ewy Jassem, profesora GUMedu, ojciec Anny (ur. 1978), Joanny (ur. 1983) po mężu Bobowicz, doktora w Klinice Neonatologii GUMed i Adama (ur. 1992).
