SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Sandgrube)

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 32 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
−
'''SZPITAL MIEJSKI''', Lazaret przy Sandgrube 9/15 (Lazarett in der Sandgrube (ul. Rogaczewskiego)), założony jako szpital miejski 1885/1886 i nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna dla obszaru Gd., mająca odciążyć Lazaret przy Bramie Oliwskiej, traktowany jako jego oddział. Powstał w miejscu wywłaszczonego z końcem 1874 ogrodnictwa Antona Rathkego. Oddany do użytku 21 XII 1887, z ogrodem rekreacyjnym dla pacjentów, centr. ogrzewaniem, gazowym oświetleniem i bieżącą wodą. Wybudowany przez firmę q Hermanna Prochnowa. W czteropiętrowym budynku gł. znajdowały się po 2 sale z 16 łóżkami na każdej kondygnacji i pokoje pojedyncze. Na i piętrze była sala operacyjna. Obok budynku głównego wydzielono osobne budynki dla chorych zakaźnie, dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi i położnictwo. Dysponował 220 łóżkami, posiadał pracownię rentgenowską, mikrobiologiczną, poliklinikę zaopatrującą chorych ambulatoryjnie (zwłaszcza – nieodpłatnie – ubogich). Wiosną 1911 przeniesiony do nowej siedziby przy Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) i połączony ze q Szpitalem Miejskim. W opuszczonych budynkach ulokowano, działający dotychczas przy ul. Garncarskiej, miejski zakład opieki społ. (niżej), oraz miejskie przychodnie specjalistyczne i polikliniki. Budynek został zniszczony w marcu 1945. {{author: }}ASZ  z Ordynatorzy lazaretu przy Sandgrube z Oddział chirurgiczno-ginekologiczny Szpitala Miejskiego przy Sandgrube [[Category: Encyklopedia]]
+
[[File:Szpitale_1793-1945_(002).jpg|thumb|Szpital Miejski, Lazaret przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego), przełom XIX i XX wieku]]
 +
[[File:SZPITAL_MIEJSKI,_Lazaret_przy_Sandgrube.jpg|thumb|Szpital Miejski, Lazaret przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego), początek XX wieku]]
 +
[[File:1_Lazaret_przy_Sandbrube.jpg |thumb|Były Szpital Miejski przy Sandgrube (ul. Rogaczewskigo) po zniszczeniach z marca 1945]]
 +
[[File: 2_Lazaret_przy_Sandgrube.jpg |thumb| Były Szpital Miejski przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego) po zniszczeniach z marca 1945]]
 +
[[File: Szpital_Lazaret.jpg |thumb| Po odbudowie, bez skrzydeł bocznych]]
 +
[[File:2_Szpital_Miejski_(Lazaret_przy_Sandgrube).JPG|thumb|Siedziba Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w dawnym budynku Szpitala Miejskiego, 2019]]
 +
 
 +
'''SZPITAL MIEJSKI''', Lazaret przy Sandgrube 9/15 (Lazarett in der Sandgrube (ul. Rogaczewskiego)), założony jako szpital miejski na przełomie 1885/1886 i nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna dla obszaru Gdańska, mająca odciążyć Lazaret przy Bramie Oliwskiej, traktowany jako jego oddział. Powstał w miejscu wywłaszczonego z końcem 1874 roku ogrodnictwa [[RATHKE ANTON, ogrodnik | Antona Rathkego]]. Oddany do użytku 21 XII 1887, z ogrodem rekreacyjnym dla pacjentów, centralnym ogrzewaniem, gazowym oświetleniem i bieżącą wodą. Wybudowany przez firmę [[PROCHNOW JOHANN HEINRICH HERMANN, mistrz budowlany | Hermanna Prochnowa]]. <br/><br/>
 +
W czteropiętrowym budynku głównym znajdowały się po dwie sale z szesnastoma łóżkami na każdej kondygnacji i pokoje pojedyncze. Na I piętrze była sala operacyjna. Obok budynku głównego wydzielono osobne budynki dla chorych zakaźnie, dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi i położnictwo. Dysponował 220 łóżkami, posiadał pracownię rentgenowską, mikrobiologiczną, poliklinikę zaopatrującą chorych ambulatoryjnie (zwłaszcza – nieodpłatnie – ubogich). Przyjmował także chorych psychicznie przed przekazaniem ich do Prowincjonalnego Zakładu dla Psychicznie Chorych. Współpracował z pogotowiem ratunkowym (Unfallstation) oraz zakładem opieki społecznej, położonym na posesji szpitala (Arbeits- und Siechenhaus). Miał wspólny zarząd z [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | lazaretem przy Bramie Oliwskiej]], za to odrębnego ordynatora i pięciu lekarzy. Jego kierownictwo powierzono chirurgowi dr. [[BAUM GEORG WILHELM, lekarz | Georgowi Wilhelmowi Baumowi]] (1836–1896), a po jego niespodziewanej śmierci – prof. dr. [[BARTH ARTUR, lekarz | Arturowi Barthowi]] (1858–1927). Opiekę pielęgniarską sprawowały [[DIAKONISY | diakonisy ewangelickie]]. <br/><br/>
 +
Wiosną 1911 został przeniesiony do nowej siedziby przy Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) i połączony ze [[SZPITAL MIEJSKI WE WRZESZCZU | Szpitalem Miejskim]]. W opuszczonych budynkach ulokowano, działający dotychczas przy ul. Garncarskiej, [[MIEJSKI ZAKŁAD OPIEKI SPOŁECZNEJ| Miejski Zakład Opieki Społecznej]] oraz miejskie przychodnie specjalistyczne i polikliniki. {{author: ASZ}} <br/><br/>
 +
{| class="tableGda"
 +
|-
 +
|+ Ordynatorzy Szpitala Miejskiego przy Sandgrube
 +
| 1887–1896
 +
| dr [[BAUM GEORG WILHELM, lekarz | Georg Wilhelm Baum]] (oddział chirurgiczny)
 +
|-
 +
| 1896–1911
 +
| prof. dr [[BARTH ARTUR, lekarz | Arthur Barth]] (oddział chirurgiczny)
 +
|-
 +
| class="authorEgTab" | {{author: MrGl}}
 +
|}
 +
{| class="tableGda"
 +
|-
 +
|+ Pacjenci oddziału chirurgiczno-ginekologicznego Szpitala Miejskiego przy Sandgrube – ruch chorych
 +
|-
 +
! Rok
 +
! Stan na 1 kwietnia
 +
! Przyjęci w ciągu roku
 +
! Wypisani w ciągu roku
 +
! Zmarli w ciągu roku
 +
! Stan na 31 marca
 +
|-
 +
| 1887
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| 96*
 +
|-
 +
| 1892
 +
| 179
 +
| 2036
 +
| 1843
 +
| 181
 +
| 191
 +
|-
 +
| 1894
 +
| 148
 +
| 1944
 +
| 1762
 +
| 161
 +
| 169
 +
|-
 +
| 1895
 +
| 169
 +
| 2015
 +
| 1910
 +
| 132
 +
| 142
 +
|-
 +
| 1896
 +
| 142
 +
| 2001
 +
| 1849
 +
| 160
 +
| 134
 +
|-
 +
| 1897
 +
| 142
 +
| 2001
 +
| 1849
 +
| 160
 +
| 134
 +
|-
 +
| 1910
 +
| 191
 +
| 3131
 +
| 2930
 +
| 196
 +
| 196**
 +
|-
 +
| class="authorEgTab" | *Chorzy przeniesieni ze szpitala przy Bramie Oliwskiej. <br/> **Chorzy zostali przeniesieni do nowego szpitala przy ul. Dębinki. <br/> {{author: MrGl}}
 +
|} <br/> Na zespół architektoniczny szpitala składały się: budynek główny z dwoma niewielkimi skrzydłami bocznymi, ujmującymi dziedziniec, oraz trzy inne budynki, znajdujące się w głębi działki. Główny gmach wybudowano na wydłużonym planie, z ryzalitami w części środkowej i w skrajnych osiach. Nakrywały go wysokie dachy ceramiczne, a elewacja części środkowej flankowana była wieżyczkami mieszczącymi klatki schodowe, zwieńczonymi hełmami. Budowlę wzniesiono w formach nawiązujących do niemieckiej architektury renesansowej. W marcu 1945 budynek został częściowo zburzony (utracił boczne skrzydła). W zachowanej części centralnej w tym samym roku uruchomiono tymczasowy szpital zakaźny ([[SZPITALE 1945–2010 | szpitale 1945–2010]]), następnie - po remoncie, ze zmianami w elewacjach (między innymi usunięto zwieńczenia wieżyczek schodowych) - w 1949 przekazano w użytkowanie [[REGIONALNA DYREKCJA LASÓW PAŃSTWOWYCH (RDLP) W GDAŃSKU | Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku]]. {{author: WS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]

Aktualna wersja na dzień 09:34, 23 cze 2023

Szpital Miejski, Lazaret przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego), przełom XIX i XX wieku
Szpital Miejski, Lazaret przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego), początek XX wieku
Były Szpital Miejski przy Sandgrube (ul. Rogaczewskigo) po zniszczeniach z marca 1945
Były Szpital Miejski przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego) po zniszczeniach z marca 1945
Po odbudowie, bez skrzydeł bocznych
Siedziba Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w dawnym budynku Szpitala Miejskiego, 2019

SZPITAL MIEJSKI, Lazaret przy Sandgrube 9/15 (Lazarett in der Sandgrube (ul. Rogaczewskiego)), założony jako szpital miejski na przełomie 1885/1886 i nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna dla obszaru Gdańska, mająca odciążyć Lazaret przy Bramie Oliwskiej, traktowany jako jego oddział. Powstał w miejscu wywłaszczonego z końcem 1874 roku ogrodnictwa Antona Rathkego. Oddany do użytku 21 XII 1887, z ogrodem rekreacyjnym dla pacjentów, centralnym ogrzewaniem, gazowym oświetleniem i bieżącą wodą. Wybudowany przez firmę Hermanna Prochnowa.

W czteropiętrowym budynku głównym znajdowały się po dwie sale z szesnastoma łóżkami na każdej kondygnacji i pokoje pojedyncze. Na I piętrze była sala operacyjna. Obok budynku głównego wydzielono osobne budynki dla chorych zakaźnie, dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi i położnictwo. Dysponował 220 łóżkami, posiadał pracownię rentgenowską, mikrobiologiczną, poliklinikę zaopatrującą chorych ambulatoryjnie (zwłaszcza – nieodpłatnie – ubogich). Przyjmował także chorych psychicznie przed przekazaniem ich do Prowincjonalnego Zakładu dla Psychicznie Chorych. Współpracował z pogotowiem ratunkowym (Unfallstation) oraz zakładem opieki społecznej, położonym na posesji szpitala (Arbeits- und Siechenhaus). Miał wspólny zarząd z lazaretem przy Bramie Oliwskiej, za to odrębnego ordynatora i pięciu lekarzy. Jego kierownictwo powierzono chirurgowi dr. Georgowi Wilhelmowi Baumowi (1836–1896), a po jego niespodziewanej śmierci – prof. dr. Arturowi Barthowi (1858–1927). Opiekę pielęgniarską sprawowały diakonisy ewangelickie.

Wiosną 1911 został przeniesiony do nowej siedziby przy Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) i połączony ze Szpitalem Miejskim. W opuszczonych budynkach ulokowano, działający dotychczas przy ul. Garncarskiej, Miejski Zakład Opieki Społecznej oraz miejskie przychodnie specjalistyczne i polikliniki. ASZ

Ordynatorzy Szpitala Miejskiego przy Sandgrube
1887–1896 dr Georg Wilhelm Baum (oddział chirurgiczny)
1896–1911 prof. dr Arthur Barth (oddział chirurgiczny)
MrGl
Pacjenci oddziału chirurgiczno-ginekologicznego Szpitala Miejskiego przy Sandgrube – ruch chorych
Rok Stan na 1 kwietnia Przyjęci w ciągu roku Wypisani w ciągu roku Zmarli w ciągu roku Stan na 31 marca
1887 96*
1892 179 2036 1843 181 191
1894 148 1944 1762 161 169
1895 169 2015 1910 132 142
1896 142 2001 1849 160 134
1897 142 2001 1849 160 134
1910 191 3131 2930 196 196**
*Chorzy przeniesieni ze szpitala przy Bramie Oliwskiej.
**Chorzy zostali przeniesieni do nowego szpitala przy ul. Dębinki.
MrGl

Na zespół architektoniczny szpitala składały się: budynek główny z dwoma niewielkimi skrzydłami bocznymi, ujmującymi dziedziniec, oraz trzy inne budynki, znajdujące się w głębi działki. Główny gmach wybudowano na wydłużonym planie, z ryzalitami w części środkowej i w skrajnych osiach. Nakrywały go wysokie dachy ceramiczne, a elewacja części środkowej flankowana była wieżyczkami mieszczącymi klatki schodowe, zwieńczonymi hełmami. Budowlę wzniesiono w formach nawiązujących do niemieckiej architektury renesansowej. W marcu 1945 budynek został częściowo zburzony (utracił boczne skrzydła). W zachowanej części centralnej w tym samym roku uruchomiono tymczasowy szpital zakaźny ( szpitale 1945–2010), następnie - po remoncie, ze zmianami w elewacjach (między innymi usunięto zwieńczenia wieżyczek schodowych) - w 1949 przekazano w użytkowanie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku. WS
Źródło „https://gdansk.gedanopedia.pl/index.php?title=SZPITAL_MIEJSKI_(Lazaret_przy_Sandgrube)&oldid=122398”
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania