STOCZNIA DANZIG-KÖNIGLICHE MASCHINENBAUINSPEKTION
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''STOCZNIA DANZIG-KÖNIGLICHE MASCHINENBAUINSPEKTION''' (Danzig Maschinenbauinspektion), | + | [[File:Stocznia_Danzig_Konigliche_MaschinenBauinspektion.jpg|thumb|Budowa lodołamacza „Gardenga” w [[STOCZNIA KLAWITTERA| Stoczni Klawittera]], 1904, w Gdańsku pracował do 1919, wywieziony do Niemiec]] |
| + | |||
| + | '''STOCZNIA DANZIG-KÖNIGLICHE MASCHINENBAUINSPEKTION''' (Danzig Maschinenbauinspektion), obecnie [[GÓRKI ZACHODNIE | Górki Zachodnie]]. Po powstaniu w 1840 Wisły Śmiałej, przy wzmagającym się ruchu turystycznym i dążeniu do dostępności portu gdańskiego w okresie zimowym (do czego skłaniało pojawienie się nowych parowych statków wykorzystywanych w charakterze holowników i lodołamaczy), od lat 70. XIX wieku rozważano ewentualność założenia na terenie obecnych Górek Zachodnich państwowej rzecznej stoczni remontowej dla jednostek korzystających dotychczas z usług prywatnych stoczni Gdańska i Elbląga. <br/><br/> | ||
| + | Z rąk prywatnych do 1874 wykupiony został teren przy wiślanej śluzie w [[PŁONIA WIELKA | Płoni Wielkej]]. Plany budowy u ujścia Wisły stoczni remontowej przygotowano w 1887, w 1888 wybudowano tu (na obszarze Górek Zachodnich) warsztaty szkutniczo-mechaniczne i remontowe, z podłużnym wyciągiem mechanicznym umożliwiającym obsługę jednostek o nośności do 300 ton. Urządzono też tzw. port zimowy dla lodołamaczy, holowników i innych jednostek. Wszystko to pozostawało w dyspozycji Königliche Preußische Weichsel-Strombauverwaltung (Zarządu Regulacji Wisły) z siedzibą w Gdańsku, dysponującego do I wojny światowej 13 lodołamaczami (zbudowanymi w gdańskich stoczniach Schichaua, Devrienta i Klawittera, z nazwami od dopływów Wisły, czwarty w kolejności budowania „Ferse” – „Wierzyca”, istnieje nadal ([[STOCZNIA DEVRIENTA | stocznia Devrienta]])), 31 parowcami i pogłębiarkami, jednostką specjalną do prac podwodnych. Po powstaniu przekopu Wisły (1895) bazą statków stała się Przegalina. W Górkach Zachodnich pozostała stocznia remontowa.<br/><br/> | ||
| + | W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] stocznia przekazana została [[RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Radzie Portu i Dróg Wodnych]]. Remontowała statki należące do Rady i podległe jej urządzenia portowe. Zatrudniała około 200 pracowników stałych i do 50 sezonowych. <br/><br/> | ||
| + | W 1945 zniszczona; odbudowę rozpoczęto 9 maja, od 14 czerwca jako Stocznia nr 11 pozostawała pod zarządem [[STOCZNIE PO 1945. ZJEDNOCZENIE STOCZNI POLSKICH | Zjednoczenia Stoczni Polskich]] z siedzibą w Gdańsku, które przekazało ją Zarządowi Dróg Wodnych (następnie [[STOCZNIA WISŁA | Stocznia Wisła]]). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:08, 30 mar 2023
STOCZNIA DANZIG-KÖNIGLICHE MASCHINENBAUINSPEKTION (Danzig Maschinenbauinspektion), obecnie Górki Zachodnie. Po powstaniu w 1840 Wisły Śmiałej, przy wzmagającym się ruchu turystycznym i dążeniu do dostępności portu gdańskiego w okresie zimowym (do czego skłaniało pojawienie się nowych parowych statków wykorzystywanych w charakterze holowników i lodołamaczy), od lat 70. XIX wieku rozważano ewentualność założenia na terenie obecnych Górek Zachodnich państwowej rzecznej stoczni remontowej dla jednostek korzystających dotychczas z usług prywatnych stoczni Gdańska i Elbląga.
Z rąk prywatnych do 1874 wykupiony został teren przy wiślanej śluzie w Płoni Wielkej. Plany budowy u ujścia Wisły stoczni remontowej przygotowano w 1887, w 1888 wybudowano tu (na obszarze Górek Zachodnich) warsztaty szkutniczo-mechaniczne i remontowe, z podłużnym wyciągiem mechanicznym umożliwiającym obsługę jednostek o nośności do 300 ton. Urządzono też tzw. port zimowy dla lodołamaczy, holowników i innych jednostek. Wszystko to pozostawało w dyspozycji Königliche Preußische Weichsel-Strombauverwaltung (Zarządu Regulacji Wisły) z siedzibą w Gdańsku, dysponującego do I wojny światowej 13 lodołamaczami (zbudowanymi w gdańskich stoczniach Schichaua, Devrienta i Klawittera, z nazwami od dopływów Wisły, czwarty w kolejności budowania „Ferse” – „Wierzyca”, istnieje nadal ( stocznia Devrienta)), 31 parowcami i pogłębiarkami, jednostką specjalną do prac podwodnych. Po powstaniu przekopu Wisły (1895) bazą statków stała się Przegalina. W Górkach Zachodnich pozostała stocznia remontowa.
W okresie II Wolnego Miasta Gdańska stocznia przekazana została Radzie Portu i Dróg Wodnych. Remontowała statki należące do Rady i podległe jej urządzenia portowe. Zatrudniała około 200 pracowników stałych i do 50 sezonowych.
W 1945 zniszczona; odbudowę rozpoczęto 9 maja, od 14 czerwca jako Stocznia nr 11 pozostawała pod zarządem Zjednoczenia Stoczni Polskich z siedzibą w Gdańsku, które przekazało ją Zarządowi Dróg Wodnych (następnie Stocznia Wisła).
