TAYLOR JACEK, adwokat, polityk
| (Nie pokazano 27 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Jacek_Taylor. | + | [[File:Jacek_Taylor.png|thumb|Jacek Taylor, 2017]] |
| + | [[File: Taylor_Jacek.jpg |thumb| Strona tytułowa ''Naprawdę trzeba było coś zrobić, z Jackiem Taylorem rozmawia Anna Machcewicz'', 2018 ]] | ||
| + | |||
| + | '''JACEK TAYLOR''' (ur. 25 IX 1939 Poznań), adwokat, polityk. Syn Leona (17 I 1913 Kraków – 3 I 2000 Poznań) poznańskiego adwokata oraz sędziego Trybunału Stanu, i Zofii z domu Rubach, bratanek [[TAYLOR KAROL (II), rektor Uniwersytetu Gdańskiego | Karola Taylora]], m.in. rektora [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. W 1962 ukończył Wydział Prawa uniwersytetu w Poznaniu. Po uzyskaniu aplikacji adwokackiej w 1968 rozpoczął w Gdańsku prywatną praktykę zawodową.<br/><br/> | ||
| + | Od 1978 współpracował z opozycją demokratyczną, z [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]] i Komitetem Samoobrony Społecznej KOR. Obrońca opozycjonistów w wytaczanych im procesach (pierwszym przez niego bronionym był [[GWIAZDA ANDRZEJ, działacz polityczny, honorowy obywatel Gdańska | Andrzej Gwiazda]], wśród pozostałych byli m.in. [[KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej | Dariusz Kobzdej]] i Tadeusz Szczudłowski). W jego ówczesnym mieszkaniu na gdańskiej [[ŻABIANKA | Żabiance]] spotykali się np. Jacek Kuroń, Janusz Szpotański i inni.<br/><br/> | ||
| + | W sierpniu 1980 uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]], od września członek [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]]. W grudniu 1980 współzałożyciel Komitetu Obrony Więźniów za Przekonania przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej „S” (od 1989 – prezes), należał do Stowarzyszenia Opieki nad Więźniami „Patronat”. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] od 13 XII 1981 ukrywał się przez kilka miesięcy (ujawnił się po konsultacjach z [[BORUSEWICZ BOGDAN, polityk, honorowy obywatel Gdańska | Bogdanem Borusewiczem]]), następnie był obrońcą w procesach politycznych ([[PROCES GDAŃSKI | proces gdański]], [[PENSON JOANNA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Joanna Penson]]). Adwokat [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]], kilkakrotnie jego obrońca sądowy. W 1987 współzałożyciel Gdańskiego Klubu Politycznego im. [[BĄDKOWSKI LECH, pisarz, dziennikarz, honorowy obywatel Gdańska | Lecha Bądkowskiego]]. W 1989 brał udział w obradach okrągłego stołu w podzespole do spraw reformy prawa i sądów.<br/><br/> | ||
| + | W latach 1989–1992 członek Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, w 1990–1991 członek Politycznego Komitetu Doradczego przy Ministrze Spraw Wewnętrznych. W latach 1990–1991 członek Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie, 1991–1994 członek Unii Demokratycznej (jej przewodniczący w województwie gdańskim i w 1991–1993 członek Prezydium Rady Krajowej), 1991–1993 z ramienia tej partii poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) I kadencji. W okresie 1994–2005 członek Unii Wolności, w 1994–2001 członek jej Rady Krajowej, z ramienia tej partii poseł na Sejm RP II kadencji (1993–1997), bezskutecznie ubiegał się o wybór na posła w 1997. W latach 1998–2002 radny Rady Miasta Sopotu. W rządzie Jerzego Buzka w latach 1997–2001 kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Następnie prokurator w Prokuraturze Apelacyjnej w Gdańsku (2001–2004), od 2004 na emeryturze.<br/><br/> | ||
| + | W latach 2003–2009 zarządzał Fundacją Jana i Jadwigi Nowaków-Jeziorańskich. W 2007 pełnomocnik prezydenta Gdańska i współzałożyciel [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS)| Europejskiego Centrum Solidarności]], w kadencji 2017–2021 członek jego Rady, w kadencji 2021–2025 sekretarz. W lutym 2008 został przedstawicielem ministra Skarbu Państwa w radzie Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie, od kwietnia 2009 członek Rady Nadzorczej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, a od grudnia 2010 − członek Rady Społecznej Rzecznika Praw Obywatelskich. Od 2010 do 2015 członek Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, w 2009–2017 członek Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| + | 2 IX 2000 był wśród redaktorów Karty Powinności Człowieka (zob. [[AREOPAG | Areopag]]). Należał do Społecznego Komitetu Budowy [[POMNIK JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO | pomnika marszałka Józefa Piłsudskiego]]. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011). W 2018 opublikowany został zapis rozmowy ''Naprawdę trzeba było coś zrobić, z Jackiem Taylorem rozmawia Anna Machcewicz'' (Sopot, Wydawnictwo „Arche”). {{author: JG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:40, 16 sie 2023
JACEK TAYLOR (ur. 25 IX 1939 Poznań), adwokat, polityk. Syn Leona (17 I 1913 Kraków – 3 I 2000 Poznań) poznańskiego adwokata oraz sędziego Trybunału Stanu, i Zofii z domu Rubach, bratanek Karola Taylora, m.in. rektora Uniwersytetu Gdańskiego. W 1962 ukończył Wydział Prawa uniwersytetu w Poznaniu. Po uzyskaniu aplikacji adwokackiej w 1968 rozpoczął w Gdańsku prywatną praktykę zawodową.
Od 1978 współpracował z opozycją demokratyczną, z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża i Komitetem Samoobrony Społecznej KOR. Obrońca opozycjonistów w wytaczanych im procesach (pierwszym przez niego bronionym był Andrzej Gwiazda, wśród pozostałych byli m.in. Dariusz Kobzdej i Tadeusz Szczudłowski). W jego ówczesnym mieszkaniu na gdańskiej Żabiance spotykali się np. Jacek Kuroń, Janusz Szpotański i inni.
W sierpniu 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od września członek NSZZ „Solidarność”. W grudniu 1980 współzałożyciel Komitetu Obrony Więźniów za Przekonania przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej „S” (od 1989 – prezes), należał do Stowarzyszenia Opieki nad Więźniami „Patronat”. W stanie wojennym od 13 XII 1981 ukrywał się przez kilka miesięcy (ujawnił się po konsultacjach z Bogdanem Borusewiczem), następnie był obrońcą w procesach politycznych ( proces gdański, Joanna Penson). Adwokat Lecha Wałęsy, kilkakrotnie jego obrońca sądowy. W 1987 współzałożyciel Gdańskiego Klubu Politycznego im. Lecha Bądkowskiego. W 1989 brał udział w obradach okrągłego stołu w podzespole do spraw reformy prawa i sądów.
W latach 1989–1992 członek Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, w 1990–1991 członek Politycznego Komitetu Doradczego przy Ministrze Spraw Wewnętrznych. W latach 1990–1991 członek Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie, 1991–1994 członek Unii Demokratycznej (jej przewodniczący w województwie gdańskim i w 1991–1993 członek Prezydium Rady Krajowej), 1991–1993 z ramienia tej partii poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) I kadencji. W okresie 1994–2005 członek Unii Wolności, w 1994–2001 członek jej Rady Krajowej, z ramienia tej partii poseł na Sejm RP II kadencji (1993–1997), bezskutecznie ubiegał się o wybór na posła w 1997. W latach 1998–2002 radny Rady Miasta Sopotu. W rządzie Jerzego Buzka w latach 1997–2001 kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Następnie prokurator w Prokuraturze Apelacyjnej w Gdańsku (2001–2004), od 2004 na emeryturze.
W latach 2003–2009 zarządzał Fundacją Jana i Jadwigi Nowaków-Jeziorańskich. W 2007 pełnomocnik prezydenta Gdańska i współzałożyciel Europejskiego Centrum Solidarności, w kadencji 2017–2021 członek jego Rady, w kadencji 2021–2025 sekretarz. W lutym 2008 został przedstawicielem ministra Skarbu Państwa w radzie Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie, od kwietnia 2009 członek Rady Nadzorczej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, a od grudnia 2010 − członek Rady Społecznej Rzecznika Praw Obywatelskich. Od 2010 do 2015 członek Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, w 2009–2017 członek Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.
2 IX 2000 był wśród redaktorów Karty Powinności Człowieka (zob. Areopag). Należał do Społecznego Komitetu Budowy pomnika marszałka Józefa Piłsudskiego. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011). W 2018 opublikowany został zapis rozmowy Naprawdę trzeba było coś zrobić, z Jackiem Taylorem rozmawia Anna Machcewicz (Sopot, Wydawnictwo „Arche”).
