MEISSNER JOHANN HEINRICH, rzeźbiarz
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Johann Heinrich Meissner, Wenus, lata 60. XVIII wieku.JPG|thumb|Johann Heinrich Meissner, ''Wenus'', lata 60. XVIII wieku]][[File:Johann Heinrich Meissner, Omfale, lata 60. XVIII wieku.JPG|thumb|Johann Heinrich Meissner, ''Omfale'', lata 60. XVIII wieku]] | [[File:Johann Heinrich Meissner, Wenus, lata 60. XVIII wieku.JPG|thumb|Johann Heinrich Meissner, ''Wenus'', lata 60. XVIII wieku]][[File:Johann Heinrich Meissner, Omfale, lata 60. XVIII wieku.JPG|thumb|Johann Heinrich Meissner, ''Omfale'', lata 60. XVIII wieku]] | ||
'''JOHANN HEINRICH MEISSNER''' (1701 Królewiec – 8 V 1770 Gdańsk), rzeźbiarz późnego baroku, jeden z najbardziej ówcześnie znanych artystów w tej części Europy. W Gdańsku od 1726, początkowo z pracownią przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]], od 1755 na [[DŁUGIE OGRODY | Długich Ogrodach]]. Wykonywał prace w drewnie, kamieniu, kości słoniowej, hebanie, orzechu i w marmurze. Specjalizował się w małych formach, statuetkach wyobrażających ludzi, postacie biblijne, mitologiczne i alegoryczne, chociaż w rodzinnym mieście najbardziej był znany z posągu króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I z zamku królewieckiego, w Gdańsku zaś z rzeźby Augusta III (zaginiona), która stanęła w 1755 w [[DWÓR ARTUSA |Dworze Artusa]].<br/><br/> | '''JOHANN HEINRICH MEISSNER''' (1701 Królewiec – 8 V 1770 Gdańsk), rzeźbiarz późnego baroku, jeden z najbardziej ówcześnie znanych artystów w tej części Europy. W Gdańsku od 1726, początkowo z pracownią przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]], od 1755 na [[DŁUGIE OGRODY | Długich Ogrodach]]. Wykonywał prace w drewnie, kamieniu, kości słoniowej, hebanie, orzechu i w marmurze. Specjalizował się w małych formach, statuetkach wyobrażających ludzi, postacie biblijne, mitologiczne i alegoryczne, chociaż w rodzinnym mieście najbardziej był znany z posągu króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I z zamku królewieckiego, w Gdańsku zaś z rzeźby Augusta III (zaginiona), która stanęła w 1755 w [[DWÓR ARTUSA |Dworze Artusa]].<br/><br/> | ||
| − | Rzeźbił | + | Rzeźbił m.in. na potrzeby [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP) (ambona, statua św. Rajnolda), [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]] (prospekt do małych [[ORGANY KOŚCIOŁA ŚW. JANA | organów]]) i [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]] (rzeźby w stalli rady kościelnej), |
| − | w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej]] w Oliwie zachował się wykonany przez niego piaskowy obelisk (sarkofag, herb i biust) Georga von Hülsena (1673–1737), podkomorzego Augusta II Mocnego, ufundowany w 1760 przez jego synów. Wykonywał także ołtarze, ambony i inne wyposażenia świątyń. Na ambonie w kościele NMP, wykonanej w 1764 przez stolarza Gottlieba Lemma i ozdobionej rzeźbami i płaskorzeźbami | + | w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej]] w Oliwie zachował się wykonany przez niego piaskowy obelisk (sarkofag, herb i biust) Georga von Hülsena (1673–1737), podkomorzego Augusta II Mocnego, ufundowany w 1760 przez jego synów. Wykonywał także ołtarze, ambony i inne wyposażenia świątyń. Na ambonie w kościele NMP, wykonanej w 1764 przez stolarza Gottlieba Lemma i ozdobionej przez niego rzeźbami i płaskorzeźbami, zachował się do czasu jej zniszczenia w 1945 jeden z nielicznych w Gdańsku herbów polskich (inne w czasach hitlerowskich usuwano z miejsc publicznych). Wykonał także figury dla ołtarza głównego katedry we Fromborku. Sięgał często po tematykę mitologiczną osadzoną w klasycyzmie, w której obecne były wątki erotyczne (Wenus).<br/><br/> |
| − | Wykonywał również prace na potrzeby patrycjatu gdańskiego, głównie zdobienia [[PRZEDPROŻA | przedproży]]. Jedno z nich znajdowało się przy ul. Korzennej 43, w XIX wieku przeniesione koło kamienicy na Długim Targu 45 (obok Dworu Artusa), gdzie znajduje się do dziś; inne zaś zdobi Dom Schlütera przy ulicy Piwnej 1. Wykonał figury do fontanny w Dworze II w [[STRZYŻA | Strzyży]], posiadłości gdańskiego kupca Franza Rottenburga. Zachowały się | + | Wykonywał również prace na potrzeby patrycjatu gdańskiego, głównie zdobienia [[PRZEDPROŻA | przedproży]]. Jedno z nich znajdowało się przy ul. Korzennej 43, w XIX wieku przeniesione koło kamienicy na Długim Targu 45 (obok Dworu Artusa), gdzie znajduje się do dziś; inne zaś zdobi Dom Schlütera przy ulicy Piwnej 1. Wykonał figury do fontanny w Dworze II w [[STRZYŻA | Strzyży]], posiadłości gdańskiego kupca Franza Rottenburga. Zachowały się m.in. trzy kontrakty z 1742 i 1743, jakie na wykonanie do 1745 10 rzeźb ogrodowych w rezydencji przy Długich Ogrodach 9 zawarł z nim starosta bratiański Tomasz Czapski. Do 1945 w zbiorach gdańskiego [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiego]] przechowywany był pionek do gry w warcaby, z wyrzeźbioną podobizną króla Augusta III i po drugiej stronie z widokiem Gdańska. <br/><br/> |
| − | Od 1726 mąż Anny Marii Giesebrecht, z którą miał sześcioro dzieci. Według niektórych przekazów zmarł w ubóstwie z powodu rozrzutnego trybu życia. Pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA | | + | Od 1726 mąż Anny Marii Giesebrecht, z którą miał sześcioro dzieci. Według niektórych przekazów zmarł w ubóstwie z powodu rozrzutnego trybu życia. Pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA | cmentarzu Bożego Ciała]]. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 17:32, 19 paź 2023
JOHANN HEINRICH MEISSNER (1701 Królewiec – 8 V 1770 Gdańsk), rzeźbiarz późnego baroku, jeden z najbardziej ówcześnie znanych artystów w tej części Europy. W Gdańsku od 1726, początkowo z pracownią przy kościele św. Katarzyny na Starym Mieście, od 1755 na Długich Ogrodach. Wykonywał prace w drewnie, kamieniu, kości słoniowej, hebanie, orzechu i w marmurze. Specjalizował się w małych formach, statuetkach wyobrażających ludzi, postacie biblijne, mitologiczne i alegoryczne, chociaż w rodzinnym mieście najbardziej był znany z posągu króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I z zamku królewieckiego, w Gdańsku zaś z rzeźby Augusta III (zaginiona), która stanęła w 1755 w Dworze Artusa.
Rzeźbił m.in. na potrzeby kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP) (ambona, statua św. Rajnolda), kościoła św. Jana (prospekt do małych organów) i kościoła św. Trójcy (rzeźby w stalli rady kościelnej),
w kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej w Oliwie zachował się wykonany przez niego piaskowy obelisk (sarkofag, herb i biust) Georga von Hülsena (1673–1737), podkomorzego Augusta II Mocnego, ufundowany w 1760 przez jego synów. Wykonywał także ołtarze, ambony i inne wyposażenia świątyń. Na ambonie w kościele NMP, wykonanej w 1764 przez stolarza Gottlieba Lemma i ozdobionej przez niego rzeźbami i płaskorzeźbami, zachował się do czasu jej zniszczenia w 1945 jeden z nielicznych w Gdańsku herbów polskich (inne w czasach hitlerowskich usuwano z miejsc publicznych). Wykonał także figury dla ołtarza głównego katedry we Fromborku. Sięgał często po tematykę mitologiczną osadzoną w klasycyzmie, w której obecne były wątki erotyczne (Wenus).
Wykonywał również prace na potrzeby patrycjatu gdańskiego, głównie zdobienia przedproży. Jedno z nich znajdowało się przy ul. Korzennej 43, w XIX wieku przeniesione koło kamienicy na Długim Targu 45 (obok Dworu Artusa), gdzie znajduje się do dziś; inne zaś zdobi Dom Schlütera przy ulicy Piwnej 1. Wykonał figury do fontanny w Dworze II w Strzyży, posiadłości gdańskiego kupca Franza Rottenburga. Zachowały się m.in. trzy kontrakty z 1742 i 1743, jakie na wykonanie do 1745 10 rzeźb ogrodowych w rezydencji przy Długich Ogrodach 9 zawarł z nim starosta bratiański Tomasz Czapski. Do 1945 w zbiorach gdańskiego Muzeum Miejskiego przechowywany był pionek do gry w warcaby, z wyrzeźbioną podobizną króla Augusta III i po drugiej stronie z widokiem Gdańska.
Od 1726 mąż Anny Marii Giesebrecht, z którą miał sześcioro dzieci. Według niektórych przekazów zmarł w ubóstwie z powodu rozrzutnego trybu życia. Pochowany na cmentarzu Bożego Ciała.
