OSIEDLE WOJSKA POLSKIEGO
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Zaplanowane jako zwarta urbanistycznie całość, wraz ze szkołą podstawową, przedszkolem, żłobkiem, świetlicą i klubem robotniczym; obiekty handlowo-usługowe skupione wokół wytyczonego jako swoisty rynek prostokątnego placu (pl. Wojska Polskiego, obecnie pl. Generała Maczka). Osiedle składało się z rozmieszczonych symetrycznie bloków mieszkalnych o trzech–czterech kondygnacjach, z mieszkaniami dwu- lub trzyizbowymi, wyposażonymi w centralne ogrzewanie zasilane z osiedlowej kotłowni. Osiedle powstało zgodnie z socjalistyczną organizacją pracy (maksymalna mechanizacja produkcji gotowych elementów i samej pracy, potokowe metody pracy, socjalistyczna rywalizacja pracy – robotnicy składali ślubowania i przyjmowali oficjalne zobowiązania do wytężonej pracy).<br/><br/> | Zaplanowane jako zwarta urbanistycznie całość, wraz ze szkołą podstawową, przedszkolem, żłobkiem, świetlicą i klubem robotniczym; obiekty handlowo-usługowe skupione wokół wytyczonego jako swoisty rynek prostokątnego placu (pl. Wojska Polskiego, obecnie pl. Generała Maczka). Osiedle składało się z rozmieszczonych symetrycznie bloków mieszkalnych o trzech–czterech kondygnacjach, z mieszkaniami dwu- lub trzyizbowymi, wyposażonymi w centralne ogrzewanie zasilane z osiedlowej kotłowni. Osiedle powstało zgodnie z socjalistyczną organizacją pracy (maksymalna mechanizacja produkcji gotowych elementów i samej pracy, potokowe metody pracy, socjalistyczna rywalizacja pracy – robotnicy składali ślubowania i przyjmowali oficjalne zobowiązania do wytężonej pracy).<br/><br/> | ||
Pierwsze budynki oddano wiosną 1953; latem otwarto pierwsze sklepy; w 1954 oddano piętnastoizbową szkołę podstawową (Szkoła Podstawowa nr 44). Pierwotnych planów nie zrealizowano w pełni, między innymi nie powstał gmach domu społecznego, nie urządzono wszystkich zieleńców. Kształt i charakter urbanistyczny osiedla dobrze zachowany. {{author: JWas}} <br /><br /> | Pierwsze budynki oddano wiosną 1953; latem otwarto pierwsze sklepy; w 1954 oddano piętnastoizbową szkołę podstawową (Szkoła Podstawowa nr 44). Pierwotnych planów nie zrealizowano w pełni, między innymi nie powstał gmach domu społecznego, nie urządzono wszystkich zieleńców. Kształt i charakter urbanistyczny osiedla dobrze zachowany. {{author: JWas}} <br /><br /> | ||
| − | Powołana w | + | Powołana w 1955 [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 44 | Szkoła Podstawowa nr 44]] mieściła się w lewym skrzydle budynku przy ul. Nowotki 8 (obecnie ul. Wilka-Krzyżanowskiego). Prawe skrzydło, po przeniesieniu w 1955 z ul. Sobieskiego 18, zajmowało [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcące]]. W 1962 liceum przeprowadzono na ul. Bażyńskiego 1A, gdzie funkcjonowało do 1970, kiedy to budynek przejął powstający [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytet Gdański]]. LO powróciło wówczas na ul. Nowotki, ale do lewego skrzydła budynku, SP nr 44 znalazła zaś siedzibę na ul. Lumumby (obecnie ul. Jagiellońska). Od 1962 do 2002 w prawym skrzydle działała [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 66 | Szkoła Podstawowa nr 66]] (od 1 IX 1999 do 2017 także [[GIMNAZJUM NR 1 | Gimnazjum nr 1]]). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 15:27, 25 paź 2022
OSIEDLE WOJSKA POLSKIEGO (zwane osiedlem przy al. Wojska Polskiego), osiedle robotnicze w Strzyży, powstałe w latach 1952–1955 w ramach Grunwaldzkiej Dzielnicy Mieszkaniowej, równolegle między innymi z osiedlem Roosevelta, na niezabudowanym obszarze o powierzchni 10,8 ha między al. Wojska Polskiego (stąd nazwa) i ul. Chrzanowskiego oraz ul. Żeglarską i ul. Sychty (nowe ulice: Glinki i Fitelberga).
Zaplanowane jako zwarta urbanistycznie całość, wraz ze szkołą podstawową, przedszkolem, żłobkiem, świetlicą i klubem robotniczym; obiekty handlowo-usługowe skupione wokół wytyczonego jako swoisty rynek prostokątnego placu (pl. Wojska Polskiego, obecnie pl. Generała Maczka). Osiedle składało się z rozmieszczonych symetrycznie bloków mieszkalnych o trzech–czterech kondygnacjach, z mieszkaniami dwu- lub trzyizbowymi, wyposażonymi w centralne ogrzewanie zasilane z osiedlowej kotłowni. Osiedle powstało zgodnie z socjalistyczną organizacją pracy (maksymalna mechanizacja produkcji gotowych elementów i samej pracy, potokowe metody pracy, socjalistyczna rywalizacja pracy – robotnicy składali ślubowania i przyjmowali oficjalne zobowiązania do wytężonej pracy).
Pierwsze budynki oddano wiosną 1953; latem otwarto pierwsze sklepy; w 1954 oddano piętnastoizbową szkołę podstawową (Szkoła Podstawowa nr 44). Pierwotnych planów nie zrealizowano w pełni, między innymi nie powstał gmach domu społecznego, nie urządzono wszystkich zieleńców. Kształt i charakter urbanistyczny osiedla dobrze zachowany.
Powołana w 1955 Szkoła Podstawowa nr 44 mieściła się w lewym skrzydle budynku przy ul. Nowotki 8 (obecnie ul. Wilka-Krzyżanowskiego). Prawe skrzydło, po przeniesieniu w 1955 z ul. Sobieskiego 18, zajmowało IX Liceum Ogólnokształcące. W 1962 liceum przeprowadzono na ul. Bażyńskiego 1A, gdzie funkcjonowało do 1970, kiedy to budynek przejął powstający Uniwersytet Gdański. LO powróciło wówczas na ul. Nowotki, ale do lewego skrzydła budynku, SP nr 44 znalazła zaś siedzibę na ul. Lumumby (obecnie ul. Jagiellońska). Od 1962 do 2002 w prawym skrzydle działała Szkoła Podstawowa nr 66 (od 1 IX 1999 do 2017 także Gimnazjum nr 1).
