ZWICKER FRIEDRICH II, diakon kościoła św. Bartłomieja
| < Poprzednie | Następne > |
FRIEDRICH ZWICKER II (8 VII 1603 Schadwalde (Szawałd pod Malborkiem) – 31 VIII 1669 Gdańsk), diakon kościoła św. Bartłomieja. Najstarszy syn Friedricha Zwickera I, pastora tego samego kościoła, brat rektora Salomona, lekarza oraz kartografa Daniela oraz pisarza miejskiego Samuela.
W styczniu, wraz bratem Salomonem, zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Obaj, jeszcze jako niepełnoletni, 5 IX 1619 immatrykulowali się na uniwersytecie w Królewcu, pełnoletność uzyskali w czasie studiów, w 1623. Studiował m.in. u Celestyna Myślenty (1588–1653), w Królewcu zostały też opublikowane jego dysputy: Disputatio XVII. Collegii Corporis Doctrinae Prutenicarum Ecclesiarum … Sub Praesidio Coelestini Mislentae … (1625) oraz Disputatio Physica De Resistentia … in celebri Borussorum Academiâ Publicae ventilationi subjicit M. Stephanus Cimdarsus … (1626). Od lutego 1631 diakon w kościele św. Bartłomieja, członek Ministerium Duchownego.
Autora i współautor rozpraw teologicznych, m.in. Formulae Concionatoriae. In Concionibus conscribendis & habendis utiles & necessariae … (1659) oraz epicediów (utworów żałobnych) z powodu śmierci m.in. burmistrza Valentina Bodecka (1635), drugiego pastora kościoła Najświętszej Marii Panny Daniela Dilgera (1645), Johanna i Elisabeth, rodziców pastora kościoła św. Bartłomieja Johanna Fabriciusa (1648), rektora Johanna Maukischa (1669). Wytępował przeciw synkretyzmowi religijnemu (zob. Samuel Weissatius).
10 VIII 1631 w kościele św. Bartłomieja zawarł związek małżeński z Reginą, z kręgu rodziny pastora Michaela Coletusa. Ojciec wcześnie zmarłych Reginy (chrzest 1 XII 1633) i Johanna (chrzest 29 I 1635). Po raz drugi ożenił się około 1647 z Susanne (ur. 1625), córką z czwartego małżeństwa gdańskiego kupca Jakoba Musolffa (około 1581 – pochowany 9 II 1647 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 142) i poślubionej mu 25 II 1624 Susanny (chrzest 3 I 1600 w kościele NMP – pochowana 27 X 1638 tamże w grobie rodzinnym Musolffów). Po raz trzeci bezdzietnie żonaty od 1666 z jej siostrą, Catheriną (pochowana w 1682 w wieku 65 lat w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 339). Zmarł nie pozostawiając dziedzica, jego majątek – na mocy prawa kaduka – zajął instygator królewski Jan Tański.
Jego portret, zaginiony w 1945, umieszczony w górnej części epitafium jego ojca, zawieszony był na ścianie wschodniej kościoła św. Bartłomieja, po prawej stronie ołtarza.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 99.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 54.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf-Schwentine 1986-1992, Bd. 5, 308.
