WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ

< Poprzednie

Następne >

Budynek Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej, ok. 1950

WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ. Początki Wydziału są związane z utworzeniem Wydziału Inżynierii Lądowej na podstawie dekretu Rady Ministrów z 24 v 1945 o przekształceniu Politechniki Gdańskiej w polską państwową szkołę akademicką. Organizatorem Wydziału był prof. Karol Pomianowski, były profesor Politechniki Lwowskiej i Warszawskiej, hydrotechnik, który został pierwszym dziekanem. Władze uczelni podjęły decyzję, zaakceptowaną przez Ministerstwo Oświaty, o utworzeniu Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. Było to spowodowane zwiększeniem dostępu do morza i poszerzoną granicą morską oraz znaczeniem budownictwa wodnego śródlądowego i morskiego. Rozporządzeniem Ministra Oświaty z 16 III 1946 (z mocą obowiązującą od 1 X 1945) powołano Katedry: Matematyki, Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowli, Żelbetnictwa i Ustrojów Żelbetowych, Ustrojów Żelaznych i Drewnianych, Teorii Mostów i Budowy Mostów Stalowych, Budowy Mostów Żelbetowych, Dróg i Robót Ziemnych, Kolejnictwa, Budowy Kolei Żelaznych, Kanalizacji, Wodociągów, Melioracji, Hydrauliki i Hydrologii oraz Budowy Zapór, Jazów i Zakładów o Sile Wodnej, Regulacji Rzek, Potoków i Budowy Kanałów Spławnych, Budownictwa Morskiego i Portów, Budowy Lotnisk, Hangarów i Boisk, Miernictwa i Kartografii. Od chwili utworzenia Wydział posiadał uprawnienia doktoryzowania w dyscyplinie budownictwo, od 1960 habilitowania w dyscyplinie budownictwo, od 1989 doktoryzowania w dyscyplinie inżynieria środowiska.

Na podstawie Zarządzenia Ministra Szkolnictwa Wyższego z 12 III 1952 Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej podzielono na dwa: Wydział Budownictwa Lądowego i Wydział Budownictwa Wodnego. Oba wydziały łączono ze sobą później dwukrotnie, w 1969 (wraz z Wydziałem Architektury) jako Wydział Budownictwa i Architektury i 1 IX 2004 jako Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska.

Przed połączeniem w 2004 Wydział Budownictwa Wodnego przechodził liczne zmiany w nazewnictwie. Obowiązujące nazwy to kolejno: Instytut Hydrotechniki (1969–1971) (funkcjonował na Wydziale Budownictwa i Architektury), Instytut Hydrotechniki na prawach Wydziału (1971–1982), Wydział Hydrotechniki (1982–1995), Wydział Inżynierii Środowiska (1995–2000), Wydział Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska (2000–2004), Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska (od 2004). Zmiany nazw przechodził przed 2004 także Wydział Budownictwa Lądowego, funkcjonował jako Wydział Budownictwa i Architektury (1969–1971), Wydział Budownictwa Lądowego (1971–1999), Wydział Inżynierii Lądowej (1999–2004). W 1969–1971 na obu działających wówczas wydziałach zlikwidowano katedry i zastąpiono je zakładami tworzącymi instytuty, które z kolei tworzyły wydziały.

Na Wydziale Budownictwa Wodnego kształcono inżynierów i magistrów inżynierów na dwóch kierunkach: budownictwo wodne (od 1952) ze specjalnościami: budownictwo wodne śródlądowe, budownictwo morskie, geologia inżynierska, inżynieria sanitarna (od 1956) ze specjalnościami: inżynieria komunalna, inżynieria wodno-melioracyjna na studiach dziennych. Od lat 60. XX w. kształcono na dwóch kierunkach: budownictwo ze specjalnościami: budownictwo wodne i morskie, wodno-melioracyjne, hydrotechniczne (wodne, śródlądowe, morskie), inżynierię środowiska ze specjalnościami: inżynieria komunalna, zaopatrzenie w wodę i unieszkodliwianie ścieków i odpadów. Od 1994 kształcono na kierunku geotechnika, inżynieria środowiska ze specjalnościami: inżynieria sanitarna, gospodarka wodna (od 1986), od 2003 kształcono na dwóch kierunkach: budownictwo z czterema specjalnościami: budownictwo wodne i morskie, geotechnika, budownictwo komunalne i sanitarne, geodezja inżynieryjna i wycena nieruchomości; inżynieria środowiska z dwoma specjalnościami: inżynieria sanitarna, inżynieria wodna.

W 1956 uruchomiono studia wieczorowe na kierunku: Inżynieria (Środowiska, Komunalna) specjalność urządzenia sanitarne. Instytut Hydrotechniki, wspólnie z Instytutem Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, prowadził studia doktoranckie z: geotechniki (od 1979) i z podstaw hydrauliki (od 1980). Z inicjatywy prof. Eugeniusza Dembickiego utworzono działające w latach 1993–2001 studium doktoranckie „Geotechnika w budownictwie i ochronie środowiska”. W 2001 Wydział Inżynierii Lądowej uruchomił Środowiskowe Studium Doktoranckie dla dwóch Wydziałów: Inżynierii Lądowej i Architektury w zakresie specjalności: konstrukcje budowlane, inżynieria transportu, architektura i urbanistyka.

W latach 1952–1954, dzięki staraniom prof. Romualda Cebertowicza, wybudowano nowy gmach Wydziału Budownictwa Wodnego i przyległą do gmachu halę Laboratorium Wodnego, należącą wówczas do największych laboratoriów we Europie. Absolwenci Wydziału z zakresu: geotechniki, budownictwa hydrotechniki, inżynierii środowiska byli zaangażowani w realizację dużych inwestycji budowlanych w Trójmieście i w województwie pomorskim: m.in.: w Gdańsku (budowa trasy mjr. Sucharskiego, Mostu III Tysiąclecia im. Jana Pawła II, oceny stanu technicznego twierdzy w Wisłoujściu, Gdańskiego Centrum Muzyczno-Kongresowego, budynku Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Spichlerzach (Wyspie Spichrzów), budowy estakady na Trasie Kwiatkowskiego w Gdyni. W 1998 Wydział przystąpił do programu TEMPUS opracowano nowy program kształcenia studentów, zgodny z wytycznymi krajów Unii Europejskiej. Wprowadzono system punktów kredytowych, co umożliwiło możliwość studiów na innych uczelniach w krajach Unii Europejskiej.

Na Wydziale Budownictwa Lądowego istniały dwa systemy kształcenia: pięcioletni magisterski ze specjalnościami: inżynieria komunikacyjna, konstrukcje budowlane i inżynierskie, technologia i organizacja budownictwa oraz trzy- i półletnie inżynierskie ze specjalnościami inżynieria komunikacyjna, budownictwo ogólne, organizacja i zarządzanie w budownictwie, a także czteroletnie inżynierskie dla pracujących ze specjalnościami: inżynieria ruchu kolejowego (wieczorowe) oraz konstrukcje budowlane i inżynierskie (zaoczne).

Po połączeniu obu Wydziałów w 2004 na WILIŚ funkcjonowały Katedry: Budownictwa i Inżynierii Materiałowej, Geodezji, Geotechniki i Inżynierii Wodnej, Inżynierii Transportowej, Inżynierii Sanitarnej konstrukcji Inżynierskich, Mechaniki Budowli, Technologii w Inżynierii Środowiska, Wytrzymałości Materiałów i Inżynierii Budowlanej studenci kształceni na kierunku: budownictwo i geodezja, kartografia, inżynieria odzysku surowców i energii, inżynieria środowiska i transport. W 2024 funkcjonowały Katedry: Budownictwa i Inżynierii Materiałowej, Geodezji i Geotechniki, Inżynierii Wodnej, Inżynierii Budowlanej, Inżynierii Transportowej, Inżynierii Sanitarnej, Konstrukcji Inżynierskich, Mechaniki Budowli, Technologii i Inżynierii Środowiska, Wytrzymałości Materiałów. WP

Dziekani Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej 1945–1952

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1945–1947	prof. zw. dr inż. Karol Pomianowski
1947–1949	prof. dr hab. inż. Witold Nowacki
1949–1950	prof. zw. dr inż. prof. dr inż. Bogumił Hummel
1950–1952	prof. dr inż. Władysław Bogucki
WP

Dziekani Wydziału Budownictwa Lądowego 1952–1969

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1952–1954	prof. dr inż. Władysław Bogucki
1954–1956	prof. zw. dr inż. Juliusz Szczygieł
1956–1958	zastępca prof. mgr inż. Jerzy Smoleński
1958–1962	prof. dr inż. Władysław Bogucki
1962–1966	prof. mgr inż. Roman Kazimierczak
1966–1969	prof. dr inż. Tadeusz Szulczyński
WP

Dziekan Wydziału Budownictwa i Architektury

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1969–1971	prof. mgr inż. Roman Kazimierczak
WP

Dziekani Wydziału Budownictwa Lądowego

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1971–1973	prof. dr inż. Tadeusz Szulczyński
1973–1975	doc. dr inż. Jerzy Ziółko (dyrektor Instytutu Budownictwa Lądowego, na prawach Wydziału)
1984–1987	prof. dr hab. inż. Zbigniew Cywiński
1987–1993	doc. dr inż. Czesław Taraszkiewicz
1996–1999	prof. dr hab.inż. Zbigniew Cywiński
WP

Dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1999–2004	prof. dr hab. inż. Ryszard Krystek
WP

Dziekani Wydziału Budownictwa Wodnego

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1952–1953	prof. mgr inż. Wacław Balcerski
1953–1954	prof. dr Zdzisław Pazdro
1954–1955	doc. dr inż. Józef Karwowski
1955–1958	prof. mgr inż. Mieczysław Michalski
1958–1962	doc. mgr inż. Stanisław Szymborski
1962–1964	prof. mgr inż. Władysław Wędziński
1964–1969	prof. dr inż. Józef Karwowski
WP

Dyrektorzy Instytutu Hydrotechniki (na prawach Wydziału)

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1971–1975	prof. dr hab.inż. Eugeniusz Dembicki
1975–1978	doc. dr hab. inż. Bohdan Kozerski
1978–1981	prof. dr hab. inż. Andrzej Tejchman-Konarzewski
1981–1982	doc. dr hab. inż. Bohdan Kozerski
WP

Dziekani Wydziału Hydrotechniki

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1982–1984	dr hab. inż. Bohdan Kozerski
1984–1990	prof. dr hab. inż. Andrzej Tejchman-Konarzewski
1990–1993	prof. dr hab. inż. Adam Żurowski
1993–1995	dr hab. inż. Michał Topolnicki
WP

Dziekani Wydziału Inżynierii Środowiska

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1995	dr hab. inż. Michał Topolnicki
1996–1999	prof. dr hab. inż. Romuald Szymkiewicz
WP

Dziekan Wydziału Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
1999–2004	prof. dr hab. inż. Bohdan Zadroga
WP

Dziekani Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska

Lata pełnienia funkcji	Imię i nazwisko
2004–2008	dr hab. inż. Krzysztof Wilde, prof. PG
2008–2012 i 2012–2016	dr hab. inż. Ireneusz Kreja, prof. PG
2016–2020	prof. dr hab. inż. Krzysztof Wilde
2020–2024	dr hab.inż. Joanna Żukowska, prof. PG
2024–	prof. dr hab.inż. Ewa Wojciechowska
WP

Bibliografia:
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska. Księga jubileuszowa, Gdańsk 2005, s. 27–52.