WOJEWÓDZKI WŁADYSŁAW, działacz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego
| < Poprzednie | Następne > |
WŁADYSŁAW KAZIMIERZ WOJEWÓDZKI (27 VI 1920 Poniatowo koło Żuromina, województwo warszawskie – 20 VII 2017 Iława), działacz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK), redaktor naczelny kwartalnika „Jantarowe Szlaki”. Syn Kazimierza (zm. 1942) i Maria z domu Maciejewskiej. Od 1924 do listopada 1939 mieszkał z rodzicami w Toruniu. W sierpniu 1939 wstąpił jako ochotnik do 63. Toruńskiego Pułku Piechoty, w kampanii wrześniowej tego roku walczył na trasie Toruń – Żychlin. Po ucieczce z niewoli powrócił do Torunia. Po wysiedleniu w listopadzie 1939 rodzina przeniosła się do Warszawy.
W 1941 zdał maturę na tajnych kompletach w Liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Od 1940 członek Związku Walki Zbrojnej–Armii Krajowej (ZWZ-AK), pseudonim „Kaszub”. W 1942 ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych AK, plutonowy podchorąży. Prowadził szkolenia z topografii, walk ulicznych, małego sabotażu i nauce o broni dla członków AK, Szarych Szeregów, Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa. W styczniu 1943 awansowany do stopnia podporucznika, 23 IX 1944 porucznika. Od 1 sierpnia do 4 października 1944 walczył w powstaniu warszawskim, w zgrupowaniu kompanii „Grażyna”. Brał udział w walkach na Woli i w Śródmieściu, m.in. o Pocztę Główną przy Placu Napoleona, kościół św. Krzyża i Komendę Policji na Krakowskim Przedmieściu. Po kapitulacji przebywał w obozach Stalag XI B
Fallingbostel (Dolna Saksonia, Niemcy), KL Bergen Belsen (Dolna Saksonia, Niemcy), Oflag II D Gross Born (Kłomino, gmina Borne Sulinowo, woj. zachodniopomorskie), Stalag X B Sandbostel (Dolna Saksonia, Niemcy). Po wyzwoleniu 29 IV 1945 powrócił do Polski 1 sierpnia tego roku.
Od 20 IX 1945 do 31 V 1946 służył w Wojsku Polskim, w I Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza w Bolesławcu. W latach 1946–1949 pracował jako kierownik Ekspozytury w Państwowej Centrali Handlowej w Toruniu, w 1949–1951 był kierownikiem działu handlowego w Centrali Spółdzielni Mleczarsko-Jajczarskiej w Toruniu. Aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa (UB), od 3 IX 1950 do 17 II 1951 więziony w Bydgoszczy. Od maja 1951 do kwietnia 1952 pracował jako kierownik sekcji boksu w Głównym Komitecie Kultury Fizycznej (GKKF) w Warszawie. Był kierownikiem zgrupowania polskiej kadry pięściarzy w Cetniewie przed Igrzyskami Olimpijskimi w Helsinkach (1952). W latach 1952–1959 ponownie był kierownikiem działu administracyjno-handlowego w Zakładach Jajczarsko-Drobiarskich w Toruniu. W Gdańsku od 1960, do 1965 był kierownikiem działu administracyjno-handlowego w gdańskich Zakładach Jajczarsko-Drobiarskich. W 1965 ukończył I stopień studiów zaocznych na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1968 studia zaoczne II stopnia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1965 pracował w Gdańskich Zakładach Gastronomicznych, a od 1977 w Powszechnej Spółdzielni Spożywców (PSS) „Społem” w Gdańsku. Był kierownikiem zakładów gastronomicznych: „Gedania” (ul. Długa), „Pod Wieżą” (ul. Piwna), „Cristal” w Gdańsku-Wrzeszczu, „Alga” w Sopocie. Od 1 X 1984 na emeryturze.
Od 1 VII 1960 członek Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK), w 1969 prezes Zarządu Okręgu PTTK w Gdańsku. W latach 1972–1990 przewodniczący Komisji Odznaczeń Zarządu Okręgu PTTK, w 1982–1986 członek Kapituły Odznaczeń Zarządu Głównego PTTK w Warszawie, w 1985–1990 przewodniczący Sądu Koleżeńskiego Zarządu Wojewódzkiego PTTK w Gdańsku. Od 1966 członek Okręgowej Komisji Turystyki Kajakowej (OKTK) PTTK w Gdańsku, w 1967–1969 przewodniczący OKTK, w 1971–1976 wiceprzewodniczący OKTK. W latach 1961–1981 organizował i prowadził wędrowne wczasy kajakowe PTTK na szlakach Krutyni i jezior mazurskich. Od 1966 posiadał uprawnienia przodownika turystyki kajakowej I stopnia. Od 1980 autor artykułów zamieszczanych w piśmie PTTK „Jantarowe Szlaki”, w latach 1987–1994 redaktor naczelny tego kwartalnika.
Odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy (1944), Krzyżem Walecznych (1944), Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1946), Medalem za Warszawę 1939–1945 (1946), Krzyżem Partyzanckim (1959), Warszawskim Krzyżem Powstańczym (1983), odznaką Batalionu AK „Harnaś” (1983), Złotą Odznaką PTTK (1971), odznaką TKKF (1971), Złotą Odznaką „Za zasługi w Upowszechnianiu Sportu, Wychowania Fizycznego i Turystyki” (1972), Złotą Odznaką „Zasłużony Działacz Turystyki” (1980) oraz odznakami „Za Zasługi dla Gdańska” (1972) i „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1981). Od 2000 kapitan, od 2007 major Wojska Polskiego.
Od 2012 mieszkał w Iławie. Żonaty był od 18 V 1946 z Haliną z domu Doubrawa, ojciec Andrzeja (ur. 1947). Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Iławie, ul. Piaskowa.
Bibliografia:
Źródła:
Wojewódzki Władysław Kazimierz, Życiorys, Gdańsk 2002 (maszynopis), Zbiory Regionalnej Pracowni Krajoznawczej (RPK) PTTK w Gdańsku, sygn. VI 1617.
Wojewódzki Władysław Kazimierz, Harnasie. Wspomnienia z Powstania Warszawskiego, Gdańsk 2007 (maszynopis), RPK PTTK w Gdańsku, sygn. VI 1675.
Wojewódzki Władysław Kazimierz, Wspomnienia z wędrownych wczasów kajakowych na szlaku Krutyni, „Jantarowe Szlaki”, 1993, nr 4 (230), s. 44-46.
Literatura:
Szukalski Jerzy, Władysław Kazimierz Wojewódzki, „Jantarowe Szlaki”, 1995, nr 2 (236), s. 38-40.
Świerk Paulina, Władysław Kazimierz Wojewódzki, w: Żyją i działają wśród nas. Biografie działaczy PTTK województwa pomorskiego, t. 1, Gdańsk 2016, s. 42-47.
Władysław Kazimierz Wojewódzki, w: Warszawskie dzieci poszły w bój. Sylwetki powstańców, red. B. Adamczyk, Gdańsk 1998.
