TECHNIKA MORZA I WYBRZEŻA, czasopismo
| < Poprzednie | Następne > |
„TECHNIKA MORZA I WYBRZEŻA”, pismo wydawane w latach 1946–1951, ukazujące się z różną częstotliwością: jako miesięcznik, dwumiesięcznik oraz zeszyty specjalne i dodatki (na przykład „Port Szczecin”). Pierwszy numer wyszedł w październiku 1946 jako „Organ Morskiego Stowarzyszenia Technicznego w Gdańsku. Czasopismo poświęcone odbudowie wybrzeża i portów, żegludze i stoczniom”. Od numeru 1 z 1950 wydawane było jako „Organ N[aczelnej] O[rganizacji] T[echnicznej] poświęcony zagadnieniom budownictwa morskiego, portowego i żeglugi”. Zespół redakcyjny pracował społecznie. Nakład pisma wynosił 1500 egzemplarzy, numer specjalny (XI/XII 1947) – „Porty Morskie Rzeczypospolitej” – 4000 egzemplarzy. Redakcja mieściła się w Gdańsku-Wrzeszczu przy al. Wojska Polskiego 24, a w latach 1948–1951 przy al. Wojska Polskiego 17.
Inicjatywę powstania pisma poparli członkowie Pomorskiego Stowarzyszenia Technicznego, z prezesem zarządu inż. Henrykiem Jenszem na czele (powstało w lutym 1946, w październiku liczyło już 200 członków), a zwłaszcza Komisja Biblioteczno-Wydawnicza, która miała za zadanie wsparcie zarządu w edycji czasopisma. W czerwcu 1946 zarząd podjął decyzję o wydawaniu „Techniki Morza i Wybrzeża”. Pierwszym redaktorem naczelnym został prof. dr inż. Bogumił Hummel, a od 1 I 1947 był nim mgr inż. Stanisław Hückel. Przewodniczącym dziesięcioosobowego kolegium redakcyjnego (do 1950) został inż. Piotr Bomas. W składzie redakcyjnym znaleźli się m.in. inż. Witold Urbanowicz, inż. Witold Tubielewicz, inż. Ignacy Malecki, inż. Witold Staniszkis, a wśród pierwszych autorów – pracownicy Gdańskiego Urzędu Morskiego, Delegatury Rządu dla Spraw Wybrzeża, Marynarki Wojennej, Biura Odbudowy Portów, później często wykładowcy Politechniki Gdańskiej (PG), Politechniki Warszawskiej. W artykule wstępnym do numeru pierwszego Stanisław Hückel napisał, że dotychczas tak specjalistyczny periodyk w Polsce się nie ukazywał – zawarte w nim artykuły miały dotyczyć techniki morza i Wybrzeża, budowy i odbudowy portów, stoczni i okrętów, statków, techniki żeglugi, ogólnych zagadnień techniki właściwych dla specyfiki Wybrzeża.
W 1946 „Technika Morza i Wybrzeża” posiadała następujące działy: „Artykuły”, „Kronika”, „Sprawozdanie”, „Kronika żałobna”, „Z prasy technicznej i przegląd wydawnictw”, „Cenniki materiałów budowlanych” i inne. W 1950: „Oceanografia, mechanika gruntów i nowych technologii”, „Budownictwo morskie i porty”, „Budowa okrętów”, „Żegluga”, „Rybołówstwo”, „Porty rybackie, przemysł rybny”, „Inne zagadnienia”.
W 1950 kolegium redakcyjne zlikwidowano, zostało tylko dwóch redaktorów działowych: Stanisław Szymborski i Witold Urbanowicz oraz redaktor naczelny. Od sierpnia 1950 sekretarzem redakcji była dr Maria Boduszyńska. Ostatni numer czasopisma ukazał się w lutym 1951. Poruszana przez pismo tematyka została włączona do nowo powstałego periodyku „Technika i Gospodarka Morska”.
Bibliografia:
Hückel Stanisław, Inżynierskie wspomnienia, Gdańsk 1981, s. 149–151.
