SÓJKA ZYGMUNT, profesor Instytutu Morskiego w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
ZYGMUNT SÓJKA (24 IX 1921 Warszawa – 16 III 2016 Gdańsk), ekonomista. W latach 1931–1932 uczęszczał do gimnazjum oo. Jezuitów w Wilnie, a następnie uczył się w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Tadeusza Czackiego w Warszawie, które ukończył w 1937. Do 1939 kontynuował naukę w prywatnym liceum św. Wojciecha w Warszawie, gdzie zdał maturę. Podczas wojny przebywał w Wilnie; został przyjęty na pierwszy rok studiów na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego. Na życie zarabiał między innymi jako konferansjer. W listopadzie 1939 zapisał się na kursy sztuki teatralnej, następnie występował w wileńskim teatrze rewiowym Rewia, gdzie recytował wiersze polskich poetów. Po zamknięciu uniwersytetu przez władze wileńskie w grudniu 1939 dorabiał jako nauczyciel, a w 1940 rozpoczął naukę w wileńskiej szkole muzycznej, brał też udział w słuchowiskach radiowych.
Od lipca 1945 w Gdańsku, w październiku tego roku podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej (PG), które musiał przerwać z powodu wypadku. W lutym 1946 został pierwszym spikerem w rozgłośni gdańskiej Polskiego Radia ( Radio Gdańsk), gdzie był również lektorem i aktorem radiowym. Brał udział w życiu kulturalnym miasta, występując między innymi podczas „Wieczorów poezji i prozy polskiej” (od drugiego programu, zorganizowanego 16 X 1945).
W 1946 rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Gdyni, z siedzibą w Sopocie. We wrześniu 1949 podjął pracę naukowo-badawczą w Instytucie Bałtyckim, który w 1950 połączono z nowo powstałym Morskim Instytutem Technicznym. W instytucji tej, od 1956 noszącej nazwę Instytutu Morskiego w Gdańsku, pracował do 1981. Zajmował się tam problemami polskiej doktryny i polityki morskiej, był między innymi twórcą koncepcji 12 zrealizowanych nowych typów jednostek dla polskiej floty handlowej oraz prognoz i programu rozwoju transportu morskiego.
W 1960 w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie (zob. Uniwersytet Gdański) otrzymał stopień doktora nauk ekonomicznych. W 1964 wydał, będącą jego pracą habilitacyjną, książkę Statek optymalny. Ekonomiczne przesłanki założeń inwestycyjnych, a rok później otrzymał stopień docenta nauk ekonomicznych transportu. W marcu 1971 został profesorem nadzwyczajnym nauk ekonomicznych, a w czerwcu 1979 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Wykładał między innymi na Wydziale Inżynieryjno-Ekonomicznym Politechniki Szczecińskiej (1967–1969), Wydziale Zarządzania i Ekonomii PG oraz na Wydziale Administracyjnym Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni (1984–1991), następnie na Wydziale Zarządzania i Marketingu w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie (1996–2002) i na Wydziale Studiów Europejskich Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej (od 1999). W latach 1992–2004 był prezesem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku (zob. Narodowe Muzeum Morskie). Współautor (ze Zbigniewem Kasprzykiem) publikacji Polska polityka morska (1986).
W 1957 był w gronie osób starających się o powstanie w Gdańsku Klubu Katolików Wybrzeża „Ancora”. W 1988 był członkiem pierwszego zarządu powstałego wówczas Klubie Inteligencji Katolickiej w Gdańsku. Odznaczony Medalem Prezydenta Miasta Gdańska (2011). Pochowany na cmentarzu w Sobieszewie.
