REYGER GOTTFRIED, botanik, astronom
| < Poprzednie | Następne > |
GOTTFRIED REYGER (Reiger, Reiher, Reyher) (4 XI 1704 Gdańsk – 29 X 1788 Gdańsk), botanik, astronom, dyrektor gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Wnuk Gottfrieda Reygera, syn kupca Gottfrieda (około 1675 Gdańsk – pochowany 27 II 1744 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)), po studiach we Frankfurcie nad Odrą od 13 VI 1702 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), prowizora (świeckiego zarządcy majątkiem) kościoła NMP, i poślubionej mu 30 V 1702 Anny Concordii (1 X 1679 – pochowana 13 XII 1742 w kościele NMP), córki lekarza Sigismunda Schultza. Brat Sigismunda (chrzest 19 VII 1709 – pochowany 6 VII 1768 w kościele NMP), Johanna Arnolda (chrzest 17 VIII 1710) i Dorothei Constantii (chrzest 22 IX 1715). Bratanek burmistrza Friedricha Reygera.
Uczeń szkoły mariackiej, w kwietniu 1720 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, 1722–1726 studiował prawo na uniwersytecie w Halle, odwiedzał uniwersytety we Frankfurcie nad Odrą, Dreźnie, Lipsku, Getyndze i Marburgu. Odbył podróż edukacyjną po Holandii, Francji i Anglii. Po powrocie do w 1729 Gdańska, raz jeszcze, w 1735 odbył podróż geograficzno-przyrodniczą, tym razem po po Rzeczypospolitej. W 1738 został zarządca kościoła Zbawiciela i szpitala św. Gertrudy.
Osiadł w nabytej (wspólnie z bratem stryjecznym Johannem Gottfriedem Reygerem) w 1780 posiadłości na Oruni (zob. Park Oruński), oddając się badaniom przyrodniczym i organizując tam naukowe spotkania gdańskich uczonych. Zajmował się również meteorologią, badaniami klimatu, astronomią (obserwacje prowadził w Bramie Zielonej), autor m.in. pracy o zmianach pogody w Gdańsku Die Beschaffenheit der Witterung in Danzig: vom Jahr 1722 bis 1769 beobachtet, nach ihren Veränderungen und Ursachen erwogen, und mit dem Wetter an andern Orten verglichen (zob. szerzej obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne).
W 1743 współzałożyciel gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, którego był sekretarzem, w 1753 i 1760 był jego dyrektorem i reorganizatorem (powołał do życia wydziały, grupujące osoby o podobnych zainteresowaniach, sam przewodził Wydziałowi Przyrodniczemu) i któremu testamentem zapisał 3000 guldenów. Autor wielu prac naukowych, zwłaszcza dotyczących flory okolic Gdańska, badał wpływ klimatu na rozwój roślin (zwłaszcza kwitnienia), pierwszy badacz, który na terenie Rzeczypospolitej stosował systematykę Linneusza. Autor m.in. Tentamen florae Gedanensis (1764–1766), Die um Danzig wild wachsenden Pflanzen (1768). Wydał m.in. ponownie, ulepszoną i poszerzoną, pracę Jacoba Theodora Kleina o ptakach (Jacob Theodor Klein ... Verbesserte und vollständigere Historie der Vögel, herausgegeben von Gottfried Reyger..., 1760). Zbierał obrazy starych mistrzów niemieckich, zlicytowane po jego śmierci. Testamentem ustanowił fundację na rzecz nauki. Rodziny nie założył. Pochowany w kościele NMP w rodzinnym grobie pod płytą nr 106. Na nadzwyczajnym posiedzeniu Towarzystwa Przyrodniczego 2 IV 1789, poświęcionym jego pamięci, pochwałę zmarłego (z jego obszernym życiorysem) wygłosił Ephraim Philipp Blech (Lobrede auf G. Reyger).
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 405.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 303.
Przybylak Rajmund, Filipiak Janusz, Oliński Piotr, Obserwacje meteorologiczne Gottfrieda Reygera w Gdańsku w latach 1722–1769 i ich przydatność do badań zmian klimatu, „Przegląd Naukowy – Inżynieria i Kształtowanie Środowiska” nr 66, 2014.
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 81.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 393.
