REINICK ROBERT, artysta plastyk, poeta, były patron gdańskiej ulicy

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Robert Reinick, autoportret
Robeert Reinick, 1828
Eduard Julius Bendemann, Portret Roberta Reinicka, 1873
Robert Reinick
Robert Reinick Głowa dziewczynki, 1850
Robert Reinick, Bal Bożonarodzeniowy, litografia Maxa Seegera na podstawie obrazu artysty

ROBERT REINICK (22 II 1805 Gdańsk – 7 II 1852 Drezno), artysta plastyk, poeta, były patron gdańskiej ulicy. Syn kupca Daniela Friedricha Reinicka, brat Friedricha (1795–1857) kupca, Alfreda i Emilii (1801–1883), żony armatora Johanna Friedricha Heina. Po śmierci ojca wraz z bratem Alfredem oddany został przez siostry przyrodnie pod opiekę pastora Abrahama Friedricha Blecha. Nawracająca choroba oczu powodowała przerwy w nauce, w 1825 (w wieku 20 lat) ukończył Gimnazjum Miejskie, w latach 1825–1831 studiował w Królewsko-Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie (Königlich Preussische Akademie der Kunst), m.in. u Carla Josepha Begasa (1794–1854), następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie (Kunstakademie Düsseldorf) pod kierunkiem Friedricha Wilhelma von Schadowa (1788–1862), który w 1926 w düsseldorfskiej akademii utworzył klasę pejzażu. Od 1838 do 1841 mieszkał i pracował we Włoszech, Gdańsk odwiedzał w 1830 i 1835/1835. W latach 1838–1841 odbył podróż po Włoszech, podczas której nasiliła się jego choroba oczu. Nie pomógł pobyt kuracyjny w Gräfenbergu, poprawę przyniósły natomiast odwiedziny okolic Gdańska.

Autor obrazów olejnych i akwarel, pieśni, do których skomponowali melodie m.in. Franz Schubert, Robert Schumann i Johannes Brahms, wierszy i baśni dla dzieci (o korzeniowych ludzikach i ich dumnej księżniczce, o trzech skąpych siostrach i Duchu Ziemi, o złej staruszce) wydanych w 1833 i 1845 (akcja jednej z nich, Silberkindchen, rozgrywa się w Gdańsku). Od 4 I 1844 żonaty był z Marią Emilią (14 VII 1824 Gdańsk – 28 II 1881 Gdańsk), córką gdańskiego doktora medycyny Georga Carla Arendta Berendta i Marianny z domu Reinick. Po ślubie zamieszkał z żoną w Dreźnie, po raz osatni przebywał w Gdańsku w 1849. Zmarł w Dreźnie zmarł śmiercią samobójczą. Wdowa wróciła do Gdańska, w 1881 mieszkała u bratanka, Maximilian Berendta (syna Karla Hermanna Berendta) przy Jopengasse 1 (ul. Piwna), w tym samym roku gdańskiemu Muzeum Miejskiemu przekazała kilka mężowskich obrazów i jego portret autorstwa Eduarda Juliusa Bendemanna.

Na jego rodzinnym domu przy Brotbänkengasse 45 (ul. Chlebnicka) zawieszono tablicę pamiątkową. W 125 rocznicę urodzin, 22 II 1930 w Muzeum Krajowym Historii Gdańska w Pałacu Opatów w Oliwie odbyła się duża wystawa jego prac. Od 1905 jego imię (Robert-Reinick-Weg) nosiła ulica w Gdańsku-Wrzeszczu (Dolnym), od 1945 ul. Saperów. MrGl


























































Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609/ 155, nr 514/81 (akt zgonu żony).
Biblioteka Gdańska PAN, Ms. 1177, 2714, 2718,2723, 2725, 2726 (imiennik z lat 1824–1826, dokumenty, materiały).
„Danziger Dampfboot”, nr 37, 13 II 1852 (nekrolog).
Altpreuss. Biogr., Bd. 2, s. 549.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania