POBOWSKI GOTTFRIED HEINRICH, rektor, pastor
< Poprzednie | Następne > |
GOTTFRIED HEINRICH THEODOR POBOWSKI (19/28 XI 1773 Gdańsk – 11 IV 1833 Gdańsk), rektor szkoły mariackiej, drugi pastor kościoła św. Barbary. Syn pastora Carla Gottfrieda Pobowskiego. Brak jego wpisu do księgi przyjęć uczniów gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, jednak 23 III 1792 brał udział w gdańskim w dyspucie Abrahama Gottlieba Reyera Commentatio critica in historiam pugnae Davidis cum Goliatho (Krytyczny komentarz do historii walki Dawida z Goliatem) pod kierunkiem Johanna Georga Trendelenburga, zaś jako korzystający z tzw. „stypendium Fischero-Ferberianum” 8 IV 1794, pod kierunkiem Daniela Gralatha prowadził dysputę Theses De Fide Historica Scriptoribus Historiae Sacrae Recentioris Tribvenda, mając za oponentów gdańszczan, późniejszych prawników: Karla Friedricha Benedicta Cosacka jr., Beniamina Gottlieba Braunschweiga i Johanna Samuela Schultza.
W latach 1793–1974, korzystające ze Johanna Gotffrieda Diesseldorfa, studiował teologie w Halle. Po powrocie do Gdańska 13 XII 1798 został zweryfikowany przez Ministerium Duchowne. Od 1806 był rektorem szkoły mariackiej, od 1807 pastorem w Müggenhahl (Rokitnica), od 1809 do śmierci drugim pastorem w kościele św. Barbary.
Bibliografia:
Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter, Dantzig 1810, s. 74.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 64.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 63.