MUZEUM KRYMINALISTYKI WYDZIAŁU PRAWA I ADMINISTRACJI UNIWERSYTETU GDAŃSKIEGO

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Tabliczka przy wejściu na Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego
Wejście do Muzeum Kryminalistyki na Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego

MUZEUM KRYMINALISTYKI WYDZIAŁU PRAWA I ADMINISTRACJI UNIWERSYTETU GDAŃSKIEGO (UG), placówka muzealna mieszcząca się w budynku Wydziału Prawa i Administracji UG (Gdańsk-Oliwa, ul. Jana Bażyńskiego 6), przechowująca i udostępniająca do zwiedzania zbiory z zakresu kryminalistyki, medycyny sądowej oraz dziedzin pokrewnych, prowadząca w tym zakresie działalność edukacyjną i naukową.

W 1983 rektor UG prof. Bronisław Rudowicz podpisał porozumienie z dyrektorem Muzeum Historycznego Miasta Gdańska Mirosławem Glińskim, na którego mocy Pracownia Kryminalistyki Wydziału Prawa i Administracji UG, prowadzona przez dra Jerzego Wnorowskiego, otrzymała bazę lokalową w pomieszczeniach Katowni i Wieży Więziennej. Dostrzeżono wówczas możliwość połączenia podstawowej działalności Pracowni Kryminalistyki z organizacją Muzeum Wieży Więziennej i Katowni z eksponowaniem kryminaliów i dawnej broni będących w posiadaniu Pracowni.

Z uwagi na przystąpienie przez Muzeum Historii Miasta Gdańska do tworzenia we wspomnianych obiektach Muzeum Bursztynu, w 2001 Pracownię Kryminalistyki wraz z jej zbiorami przeniesiono do nowo wybudowanego gmachu Wydziału Prawa i Administracji UG, gdzie jedno ze skrzydeł na pierwszym piętrze przeznaczono na potrzeby muzeum. Eksponaty muzealne służyły początkowo przede wszystkim edukacji studentów Wydziału Prawa i Administracji UG. 28 VI 2012 utworzono Muzeum Kryminalistyki, szerszemu gronu odbiorców udostępnione na początku 2013.

W zbiorach Muzeum Kryminalistyki znajdują się m.in.: materiały poświęcone Pawłowi Tuchlinowi, seryjnemu mordercy, na którym wykonano ostatnią w Gdańsku i przedostatnią w Polsce karę śmierci (m.in. narzędzia zbrodni, którymi popełniał zbrodnie, szubienicę wykorzystaną podczas jego egzekucji); eksponaty z zakresu medycyny sądowej utrwalone w formalinie (np. organy z ranami postrzałowymi i zniekształcone płody, których wady doprowadziły do śmierci matki); naturalna mumia ludzka z czasów nowożytnych, którą odkryto w Gdańsku w latach 80. XX w.; kolekcja broni i amunicji (pozyskanych przez Pracownię Kryminalistyki UG m.in. przy okazji wykonywania ekspertyz w postępowaniach karnych – balistyki sądowej); przedmioty służące do popełniania czynów zabronionych oraz pochodzące z przestępstw, w tym sfałszowane banknoty i monety; przedmioty zarekwirowane osadzonym w zakładach karnych i aresztach śledczych. W korytarzu prowadzącym do głównej sali Muzeum umieszczono gabloty z fotografiami z miejsc największych gdańskich tragedii z ostatniej ćwierci XX w., jak katastrofa promu na Motławie w 1975, katastrofa autobusu w Kokoszkach w 1994 czy eksplozja gazu w wieżowcu w Strzyży w 1995. JBG










Bibliografia:
Informacje Jana Czeczki, przewodnika Muzeum Kryminalistyki.
Wnorowski Jerzy, Pracownia Kryminalistyki, „Gdańskie Studia Prawnicze” 2010, t. 23, s. 197–202.
https://muzeum.prawo.ug.edu.pl
https://old.ug.edu.pl/49165/uroczyste otwarcie muzeum kryminalistyki na uniwersytecie gdanskim

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania