MAĆKOWIAK EMILIA, prezeska Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
EMILA MAĆKOWIAK (ur. 6 V 1933 Brześć nad Bugiem), inicjatorka i organizatorka powstania Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Gdańsku. Córka Wojciecha Malinowskiego (12 IV 1899 Sowińce, woj. łódzkie – 16 IV 1940 Kalinin (Twer), Rosja) uczestnika wojny polsko-rosyjskiej, kaprala artylerii, przodownika Policji Państwowej, podoficera Marynarki Wojennej we Flotylli Pińskiej w wojnie obronnej 1939, jeńca obozu w Ostaszkowie, zamordowanego przez NKWD, odznaczonego „Medalem za Wojnę 1918–1921”, oraz Nadziei z domu Gorbacz (3 IX 1907 Brześć nad Bugiem – 5 XII 1970 Gdańsk).
W czasie II wojny światowej z matką i bratem, m.in. w obawie przed wywiezieniem na Syberię, ukrywała się w na Polesiu. Od kwietnia 1945 mieszkała w Zbuczynie, Łodzi i Pabianicach, gdzie w 1953 ukończyła Gimnazjum i Liceum Handlowe. W latach 1953–1956 pracowała w Zarządzie Miejskim w Pabianicach, Wojskowej Komendzie Rejonowej w Pabianicach, Pabianickich Zakładach Przemysłu Odzieżowego „Pabia”, Technikum Statystycznym w Łodzi, Miejskim Zarządzie Budownictwa Mieszkalnego w Pabianicach, Zakładach Odzieżowych w Łodzi.
Od 1956 w Gdańsku. Pracowała w gdańskim oddziale warszawskiego Biura Dozoru Dźwignic, w gdańskim II Oddziale Obsługi Ratalnej Sprzedaży Powszechnej Kasy Oszczędności, Biurze Konstrukcyjno-Technologicznym Maszyn i Urządzeń Budowlanych w Gdańsku, Zakładach Energetycznych w Gdańsku, Wojskowym Przedsiębiorstwie Handlowym w Gdańsku, w Przedsiębiorstwie Geologicznym Budownictwa Wodnego „Hydrogeo” w Gdańsku, skąd na emeryturę przeszła w 1989. W latach 1990–2004 pracowała w redakcji „Gwiazdy Morza” i Video Studio Gdańsk.
W sierpniu 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, była członkiem Komitetu NSZZ „Solidarność” Regionu Gdańskiego, Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego Stoczni Gdańskiej. W latach 80. XX wieku uczestniczyła w kolportażu nielegalnych wydawnictw i ulotek w Trójmieście, w 1985–1989 inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa. Współzałożycielka Klubu Inteligencji Katolickiej (KIK) w Gdańsku. W 1988 inicjatorka i organizatorka powstania Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Gdańsku przy kościele św. Mikołaja, w latach 1990–2011 pełniła funkcję prezesa, od 2012 prezes honorowy. Była współzałożycielką Federacji Rodzin Katyńskich w Warszawie, w latach 2006–2008 pełniła funkcję Przewodniczącej Rady.
Autorka publikacji, wywiadów w mediach o zbrodni katyńskiej, w tym Prawda, pamięć i pojednanie. Gdańska Rodzina Katyńska 1988-2011 (Pelplin 2019). Redaktorka monografii Ocaleni z niepamięci. Losy polskich jeńców wojennych z obozów NKWD w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (Gdańsk 2001).
W 2014 laureatka Nagrody Honorowej „Świadek Historii”, przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowe oddział w Gdańsku. Odznaczona między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011) oraz Złotym Medalem „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej” (1996), medalem „Pro Memoria” (2005), Medalem Prezydenta Miasta Gdańska, medalem „20-lecia Samorządności Gdańskiej” (2011).
Żona Zygmunta (1 IV 1934 Pabianice – 27 XII 1984 Gdańsk), celnika, matka Anny Wolańskiej (ur. 29 VIII 1959 Gdańsk) politologa, pracownika Komisji Krajowej Region Gdański Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”.
