LIS BOGDAN, radny, poseł, honorowy obywatel miasta Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
BOGDAN LIS (ur. 10 XI 1952 Gdańsk), działacz polityczny, radny Gdańska, poseł na Sejm Rzeczpospolitej Polskiej honorowy obywatel miasta Gdańska. Syn Józefa i Władysławy. W 1970 ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową Zarządu Portu Mechanizatorów Przeładunku, w 2007 ukończył Liceum Ogólnokształcące przy Centrum Kształcenia Ustawicznego im. marszałka Józefa Piłsudskiego w Gdańsku. W latach 1967–1971 pracował w Zarządzie Portu Gdańsk, od kwietnia 1972 do października 1991 w Zakładach Okrętowych Urządzeń Elektrycznych i Automatyki Elmor.
W grudniu 1970 uczestniczył w gdańskich protestach robotniczych; w okresie stanu wojennego zwolniony z pracy (po 1990 okres ten wliczono do ciągłości pracy). Od 1978 działacz Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. 15 VIII 1980 współorganizator strajku w Elmorze, przewodniczący Komitetu Strajkowego, następnie wiceprzewodniczący Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej im. Lenina; od września 1980 w Solidarności, wiceprzewodniczący Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego Gdańsk, członek Krajowej Komisji Porozumiewawczej, w lipcu 1981 delegat na I Wojewódzki Zjazd Delegatów Regionu Gdańskiego, członek Prezydium Zarządu Regionu, delegat na Pierwszy (I) Krajowy Zjazd Delegatów, członek Komisji Krajowej.
Po wprowadzeniu 13 XII 1981 stanu wojennego ukrywał się, zwolniony z pracy. 22 IV 1982 współzałożyciel Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej „Solidarności”, zajmował się z jej ramienia koordynacją współpracy z zagranicą; w maju 1982 współzałożyciel Regionalnej Komisji Koordynacyjnej „Solidarności” Gdańsk. 8 VI 1984 aresztowany, przetrzymywany w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów, zwolniony 8 XII 1984; 28 I 1985 śledztwo zostało umorzone. 13 II 1985 ponownie aresztowany (z Władysławem Frasyniukiem i Adamem Michnikiem) w Gdańsku po jawnym spotkaniu działaczy Solidarności z Lechem Wałęsą ( proces gdański); skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku na 2,5 roku więzienia; po rewizji wyrok zmniejszono do dwóch lat. Osadzony w Zakładzie Karnym w Barczewie, zwolniony 11 IX 1986. W latach 1986–1987 członek Tymczasowej Rady „Solidarności”, w 1987–1989 Krajowej Komisji Wykonawczej „Solidarności”; w kwietniu 1988 aresztowany, skazany przez kolegium do spraw wykroczeń na trzy miesiące aresztu; osadzony w Zakładzie Karnym w Braniewie, po czterech tygodniach zwolniony. W sierpniu 1988 uczestnik strajku w Kopalni Węgla Kamiennego „Manifest Lipcowy” jako przedstawiciel Krajowej Komisji Wykonawczej.
Od 18 XII 1988 członek Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym Solidarności Lechu Wałęsie. W 1989 uczestnik obrad okrągłego stołu w zespole do spraw reform politycznych. W 1989 członek Tymczasowego Zarządu Regionu Gdańskiego „Solidarności”. W okresie 1989–1991 z okręgu gdańskiego senator Rzeczypospolitej Polskiej (RP) z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” (Senat I kadencji), w wyborach otrzymał 459.085 głosów, najwięcej spośród kandydatów do Senatu z tego okręgu. W Senacie był wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych. W 1990 delegat na Wojewódzki Zjazd Delegatów Regionu Gdańskiego, delegat na Krajowy Zjazd Delegatów, członek Prezydium Komisji Krajowej. Od 1992 właściciel firmy termoizolacyjnej. W 1997–2005 należał do Unii Wolności, od 1998 członek Rady Krajowej, a od 2003 Zarządu Głównego. W 2001 bezskutecznie ubiegał się o mandat posła na Sejm RP (otrzymał 637 głosów). W latach 2005–2009 w Partii Demokratycznej, od 2009 w Stronnictwie Demokratycznym (SD). W 1998–2002 radny województwa pomorskiego.
W 2007–2011 poseł na Sejm RP IV kadencji z listy Lewica i Demokraci (z okręgu gdańskiego), w 2008 współzałożyciel Demokratycznego Koła Poselskiego (od 2009 pod nazwą DKP SD), po jego rozwiązaniu w czerwcu 2011 poseł niezrzeszony. W latach 2000–2007 prezes Fundacji Centrum Solidarności (zrezygnował po objęciu mandatu poselskiego). Od 2000 honorowy obywatel miasta Gdańska. W kadencji 2017–2021 wiceprzewodniczący Rady Europejskiego Centrum Solidarności, w kadencji 2021-2025 przewodniczący.
W 1990 odznaczony przez prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2006 odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Wielkim OOP, w 2004 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, w 2005 Medal 25-lecia Solidarności.
