LIÉVIN ALBERT KARL LUDWIG, lekarz, radny
| < Poprzednie | Następne > |
ALBERT KARL LUDWIG LIÉVIN (23 V 1810 Paderborn, Nadrenia Północna-Westfalia – 25 VI 1881 Gdańsk), lekarz, radny miasta Gdańska. Syn Jacques’a Alberta (1773 Nadrenia – 1830 Gdańsk), inspektora podatkowego w Gdańsku i Anny Marii z domu Schulzen. W latach 1819–1826 uczył się w Kwidzynie, w 1830 ukończył Gimnazjum Miejskie. Studiował medycynę na uniwersytecie w Berlinie, Heidelbergu i Halle, gdzie w 1834 uzyskał tytuł doktora medycyny. Po egzaminie państwowym od lipca 1836 lekarz prywatny w Gdańsku.
Walczył o podniesienie stanu sanitarnego Gdańska, zabiegał o założenie nowoczesnych wodociągów ze zdrową wodą oraz centralnej miejskiej kanalizacji. W szkołach średnich prowadził pogadanki na temat zdrowego trybu życia, konieczności przestrzegania higieny w życiu codziennym i sposobów właściwego odżywiania się. Przyjaciel i doradca nadburmistrza Leopolda Wintera. W latach 1859–1881 członek gdańskiej Rady Miejskiej. Zasłużył się w walce z epidemiami cholery w Gdańsku w latach 60. i 70. XIX wieku. W prasie medycznej publikował artykuły na temat przyczyn cholery i sposobów jej zwalczania. W 1868 ogłosił pracę Danzig und die Cholera, opartą na zweryfikowanych przez siebie rejestrach zachorowań i śmiertelności, wykazując związek między epidemią cholery a stanem sanitarnym miasta. W 1871 opublikował obszerne sprawozdanie Die Mortalität in Danzig während der Jahre 1863 bis 1869 (Umieralność w Gdańsku w latach 1863–1869). W 1880, podczas 53 Zjazdu Przyrodników i Lekarzy Niemieckich w Gdańsku, rozdał swoją publikację Danzig in naturwissenschaftlicher und medizinischer Beziehung (Gdańsk pod względem naukowym i medycznym), w której wyliczał, że już samo wprowadzeniu kanalizacji spowodowało znaczące zmniejszenie śmiertelności. Działacz Towarzystwa Przyrodniczego, w latach 1856–1860 jego dyrektor; w 1846 należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Od 1844 właściciel kamienicy przy Hundegasse 36 (ul. Ogarna) z oficyną przy Hintergasse 21 (ul. Za Murami), w 1874 mieszkał we Wrzeszczu.
25 VII 1839 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z panną Marią (23 VI 1818 Gdańsk – 9 IV 1865 Gdańsk), córką kupca i armatora Friedricha Hoenego.
Doczekał się licznego potomstwa. Najstarszy syn Albert (3 X 1843 Gdańsk – 22 X 1898 Sopot) po maturze w średniej szkole św. Jana w 1863 i studiach rolniczych został agronomem; pochowano go na cmentarzu w Sopocie (zostawił synów Waltera i Fritza). Kolejny syn, Fritz Hans, żył zaledwie kilka miesięcy (27 II 1847 Gdańsk – 26 X 1847 Gdańsk). Heinrich (1850 Gdańsk – 1923 Sopot) był lekarzem oraz członkiem Rady Miejskiej. Z córek: Anna (ur. 30 I 1842 Gdańsk) od 22 III 1863 była żoną doktora filozofii, wówczas gdańskiego pedagoga (zob. szkoła św. Jana, Szkoła Średnia dla Dziewcząt im. Wiktorii) Karla Johanna Lauberta (1824–1899), po 1869 w Niemczech; Augusta (ur. 13 IX 1845 Gdańsk) 12 VII 1870 poślubiła właściciela ziemskiego z okolic Ankum w Dolnej Saksonii; Sara (ur. 17 X 1848 Gdańsk) była żoną Waltera Böhma, administratora majątku ziemskiego koło Kartuz; Lina (ur. 11 IX 1852 Gdańsk) 10 VIII 1879 została żoną sędziego Ralfa Theodora Franka; Emilia (ur. 21 VI 1860 Gdańsk) 6 II 1879 wyszła za mąż za właściciela ziemskiego z okolic Morąga Hermana Augusta Kocha.
