LEWICKI JAN, działacz turystyczny i społeczny
| < Poprzednie | Następne > |
JAN LEWICKI (ur. 28 VIII 1939 Warszawa), działacz turystyczny i społeczny. Syn Tadeusza (1888–1942), właściciela ziemskiego, oraz Marii z domu Janiszewskiej (24 VII 1908 – 1 X 1984 Gdańsk), m.in. naczelniczki działu ekonomicznego w Izbie Rzemieślniczej w Gdańsku. Brat Teresy, po mężu Wargan (22 VIII 1936 – 15 III 2018 Gdańsk), laborantki medycznej. Matka przybyła do Gdańska w maju 1945, kilka miesięcy później dzieci. Rodzina zamieszkała przy ul. Czarnej (obecnie ul. Zator-Przytockiego) w Gdańsku-►Wrzeszczu, w 1947 przekwaterowana została do mieszkania przy ul. Mickiewicza. Od 1946 do 1953 uczęszczał we Wrzeszczu do Szkoły Podstawowej nr 18, następnie do ► Technikum Budowalnego, do ► IV Liceum Ogólnokształcącego, od 1955 do Technikum Ekonomicznego w Sopocie, w którym w 1960 uzyskał maturę.
Od 15 XII 1960 do 1962 pracował jako inwentaryzator w Przedsiębiorstwie Upowszechniania Prasy i Książki „Ruch”, od lutego 1962 do czerwca 1965 jako referent w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej. 11 VI 1965 do emerytury pracował w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego (BPBK), początkowo na stanowisku asystenckim. W 1. połowie lat 70. XX w. odbył kurs analizy efektywności ekonomicznej w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, po którym został samodzielnym specjalistą. Do jego obowiązków należało przygotowanie kart inwestycji, prowadzenie wycen oraz sporządzanie analiz efektywności ekonomicznej przedsięwzięć. Następnie został kierownikiem Zespołu Marketingu; w zakres jego obowiązków wchodziło pozyskiwanie ofert w ramach przetargów publicznych oraz wycena prac projektowych. Od 2010 na emeryturze, pozostał czynny zawodowo do 2015. Zasiadał w Radzie Nadzorczej Biura Projektów Budownictwa Komunalnego SA (Biuro zakończyło działalność w 2022).
Jednocześnie od 7 II 1975 do 31 XII 1983 pracował jako specjalista ds. wycen projektowych w Zakładzie Inwestycji i Budownictwa Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Od 20 V 1987 do 30 XII 1990 był specjalistą ds. wyceny w Centrum Techniki Budownictwa CET-Bud. Od 2 V 1990 do 1995 pełnił funkcję koordynatora ds. finansowych w Przedsiębiorstwie Rewaloryzacji Zabytków Kajetana Myka, odpowiedzialnego za iluminacje m.in. Jasnej Góry, zamku na Wawelu, Westerplatte. Od 1 VI 1993 do 25 I 1999 współpracował z Gdańskim Przedsiębiorstwem Energetyki Cieplnej jako specjalista ds. wyceny i weryfikacji kosztów.
Od wiosny 1958 członek Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK). Pod koniec nauki w Technikum Ekonomicznym pełnił funkcję prezesa koła szkolnego. Od 1962 członek ► Klubu Turystów Pieszych „Bąbelki”, wieloletni członek Zarządu. W 1968 otrzymał uprawnienia organizatora turystyki, w 1969 przodownika turystyki pieszej na województwo gdańskie. W 1981 został przodownikiem I stopnia, w 2009 Komisja Turystyki Pieszej Zarządu Głównego PTTK nadała mu tytuł Honorowego Przodownika Turystyki Pieszej. W 1988 wszedł w skład Komisji Kół, Oddziałów Zakładowych i Osiedlowych Zarządu Głównego, w latach 1997–2005 był jej przewodniczącym.
W 1968 oraz w 2013 współorganizował Ogólnopolskie Zloty Przodowników Turystyki Pieszej, w 1966 oraz 2014 Ogólnopolski Wysokokwalifikowany Rajd Pieszy na terenie województwa pomorskiego. W 2015 był współorganizatorem 55. Ogólnopolskiego Zlotu Przodowników Turystyki Kolarskiej w Sominach. W latach 2004–2014 był jednym ze organizatorów (m.in. z ► Danielem Nazarukiem) Rajdów Pomorskich „Kluka” oraz „Stolemów”, najliczniejszych imprez turystyki kwalifikowanej na Pomorzu. Od 1996 do 2000 był prezesem PTTK Oddziału Gdańskiego im. dr. J. Szukalskiego, w latach 2000–2008 i od 2022 jego skarbnikiem.
Jednocześnie od 1967 organizował krajoznawcze wycieczki piesze i rowerowe, rajdy dla pracowników skupionych wokół organizacji Kultury Fizycznej i Turystyki „Ogniwo”, działającej w strukturach Zrzeszenia Gospodarki Komunalnej, do którego należał jego pracodawca – Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego. W 1977 został członkiem Rady Głównej Organizacji „Ogniwo” oraz pełnił funkcję członka Głównej Komisji Turystyki. W 1978 został przewodniczącym Głównej Komisji Turystyki w Radzie Głównej Kultury Fizycznej i Turystyki „Ogniwo”, która swoim zasięgiem obejmowała cały kraj. Organizował zloty, rajdy, spływy kajakowe, turnieje turystyczne w całym kraju, w których udział wzięło tysiące pracowników przedsiębiorstw budownictwa komunalnego.
Na przełomie lat 70. i 80. XX w., przez ponad dekadę, pełni funkcję prezesa Międzyzakładowego Klubu Kulturalnego „Wieżowiec” z siedzibą przy ul. Hanki Sawickiej (obecnie ul. Uphagena). W jego skład wchodzili pracownicy m.in. Biura Projektów Budownictwa Komunalnego oraz Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych. Klub oferował różnorodne aktywności – turystyczne, teatralne, fotograficzne (klub dysponował własną ciemnią); w jego skład wchodziły sekcje m.in. strzelecka, brydżowa i szachowa.
Odznaczony Srebrnym (1987) i Złotym (2017) Krzyżem Zasługi, Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości (2022), odznakami ► „Za zasługi dla Gdańska” (1982), ► „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1984), „Zasłużony Pracownik Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska” (1978), złotą odznaką za zasługi w upowszechnianiu sportu, wychowania fizycznego i turystyki Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych (1979), srebrną (1977) i złotą (1980) odznaką wojewódzką „Ogniwa”, srebrną (1978) i złotą (1982) odznaką Organizacji Kultury Fizycznej i Turystyki „Ogniwo”, srebrną (1979) i złotą (1985) odznaką PTTK, odznaką „50 lat w PTTK” (2012), odznaką „Za Zasługi dla Turystyki" (2017) oraz srebrną (2017) i złotą (2019) „Zasłużony w Pracy PTTK wśród Młodzieży”. 15 IX 2017 na Walnym Zjeździe PTTK otrzymał godność członka honorowego PTTK.
Od 1971 żonaty był z Antoniną z domu Tokarz (25 V 1943 – 17 III 2019 Gdańsk), geografką, nauczycielką; powtórnie żonaty z Aliną (ur. 1956) technikiem budowlanym, handlowcem. Ojciec Marty Lewickiej (ur. 1972), matematyczki.
Bibliografia:
Informacje Jana Lewickiego.
Dokumentacja PTTK Oddziału im. dr. J. Szukalskiego w Gdańsku.
Daniel Nazaruk, Jan Lewicki – Członek Honorowy PTTK, „Piechur. Wiadomości Komisji Turystyki Pieszej”, Warszawa, nr 61 (96), 2018.
„Wiadomości Projektanta Budownictwa. Miesięcznik Izby Projektowania Budowlanego”, nr 4 (219), Warszawa 2009.
