KURECKA MARIA, pisarka, patronka gdańskiej ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
MARIA KURECKA (Kurecka-Wirpszowa) (20 VII 1920 Płock – 10 I 1989 Berlin), pisarka, tłumaczka, patronka gdańskiej ulicy. W latach 1921–1939 mieszkała w Gdańsku, gdzie jej ojciec Aleksander, obywatel II Wolnego Miasta Gdańska (WMG), pracował w spedycji międzynarodowej (właściciel Warta Speditions GmbH), był wspólnikiem m.in. od 1926 Polskiej Agencji Morskiej z Gdyni, od 1934 Bałtyckiego Banku Komisyjnego SA w Gdańsku i od 1939 ostatnim prezesem Polskiego Klubu Morskiego. Jej matką była Janina z Waśniewskich, nauczycielka.
W 1939 zdała maturę w Liceum Sióstr Niepokalanek w Szymanowie. Po wybuchu II wojny światowej i konfiskacie przez Niemców domu ojca przy Parkweg 1 (ul. Pawłowskiego) (zginął osadzony w grudniu 1940 w Dachau), jako obywatelka WMG w roku akademickim 1939/1940 przebywała w Berlinie i Lipsku, gdzie uzyskała dyplom lingwistyczny z języka angielskiego w szkole Dr. Nagel Schule. Od września 1940 w Warszawie, pracowała w Starostwie Powiatowym Warszawskim, następnie w dyrekcji Polskiego Monopolu Zapałczanego (PMZ). Od 1941 studentka polonistyki na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Uczestniczka powstania warszawskiego (pielęgniarka), opuściła miasto we wrześniu 1944 w eskorcie ludności cywilnej do obozu przejściowego w Pruszkowie, skąd zbiegła. Pracowała kolejno w biurze fabryki zapałek w Błoniu pod Warszawą, a od lutego 1945 w dyrekcji PMZ w Krakowie. W 1946, już z mężem, ponownie w Warszawie, gdzie urodził się ich syn. W latach 1947–1955 mieszkała w Szczecinie, gdzie prowadziła audycje w Rozgłośni Szczecińskiej Polskiego Radia. Od 1955 do 1970 ponownie mieszkała w Warszawie, podróżowała do Danii i Szwecji, w związku ze stypendium duńskiego Ministerstwa Kultury otrzymane na pracę nad monografią J. Ch. Andersena (1965).
Debiutowała w 1948 na łamach „Wiadomości Literackich” jako tłumaczka Dżumy Alberta Camusa. Z mężem (od 1945), muzykiem, poetą, prozaikiem, krytykiem Witoldem Wirpszą (4 XII 1918 Odessa – 16 IX 1985 Berlin) tłumaczyła Doktora Faustusa Tomasza Manna. W 1957 w Warszawie, tłumaczyła utwory Hermanna Hessego (Grę szklanych paciorków i Demiana), opowiadania T. Manna i inne. Autorka powieściowej biografii Hansa Christiana Andersena (1965), eseju o sztuce przekładu Diabelne tarapaty (1970).
W 1970 wyjechała z mężem do Austrii (Wiedeń), następnie do Szwajcarii (Lucerna) i Berlina Zachodniego, gdzie ukończyła studia romanistyczne na Wolnym Uniwersytecie (1982). Współpracowała m.in. z Radiem Wolna Europa i paryską „Kulturą”. W 1967 otrzymała nagrodę tłumaczy niemieckiej Akademie für Sprache und Dichtung w Darmstadt. 30 X 2008 Rada Miasta Gdańska nadała jej imię ulicy na Łostowicach. Matka Aleksandra (28 II 1946 Kraków – 15 X 2024 Warszawa), poety, redaktora, krytyka literackiego, eseisty, tłumacza (ps. Leszek Szaruga), wykładowcy historii literatury na Uniwersytecie Szczecińskim, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie i na Uniwersytecie Warszawskim, w 2000 habilitowanego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie rozprawy Państwo - historia – literatura.
Oboje małżonkowie zostali pierwotnie pochowani na cmentarzu Ruhleben w Berlinie. W kilka lat po śmierci matki ich syn zadecydował o przeniesieniu grobów rodziców do Polski, gdzie spoczęli na nowym cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej w Warszawie.
