JERSZOW GENNADIJ, artysta–rzeźbiarz
| < Poprzednie | Następne > |
GENNADIJ JERSZOW (Giennadij Jerszow, Геннадій Олексійович Єршов) (ur. 12 VII 1967 Czernihów (Ukraina)), artysta–rzeźbiarz, jubiler, fotografik, pedagog. Syn Ołeksija, lekarza i Walentyny, pochodzącej z Gdańska polskiej artystki-plastyka. Brat Dmitrija. W latach szkolnych (1974–1982) uprawiał gimnastykę i judo, jednocześnie kończąc klasę gitary basowej w trzyletniej szkole muzycznej. Ukończył Bazowe Liceum Medyczne (1982–1986) w Czernihowie, zdobywając dyplom felczera. Pracując w zawodzie rozpoczął karierę artystyczną, rzeźbiąc w drewnie i tworząc biżuterię, brał udział w regionalnych wystawach. W latach 1986–1988 uczył się rzeźby i rysunku u Georgija Husida w Kijowie.
Od 1988 studiował w Lwowskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej u prof. Emanuila Myśko, praktyczne doświadczenie w tworzeniu dzieł monumentalnych zdobywał pracując u Anatolija Galiana. Od 1991 studiował na Wydziale Rzeźby w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni profesora Wasyla Borodaja i akademika Walerego Szwecowa. Studia ukończył w 1995, pracą dyplomową było wykonanie pomnika „Świętego Księcia Michaiła i Bojara Fedora” w kościele św. Michaiła i Fedora w Czernihowie.
W 1995 założył pierwszą na Ukrainie prywatną firmę „GaleriaFART”, zajmującą się budową pomników. W latach 1996–1999 odbył staż asystencki i studia doktoranckie w Narodowej Akademii Sztuk Wizualnych i Architektury w Kijowie, zakończone dysertacją doktorską Odnowienie świadomości narodowej zasobami rzeźby monumentalnej. W latach 1999–2000 był starszym wykładowcą na Wydziale Sztuk Pięknych Narodowego Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki w Czernihowie.
W 2000, jako repatriant, uzyskał polskie obywatelstwo, od 2001 wraz z rodziną zamieszkał w Gdańsku. Od 2001 prowadzi tu własną pracownię rzeźby, w latach 2003–2004 był nauczycielem rzeźby i metaloplastyki w Zespole Szkół Plastycznych w Gdyni–Orłowie.
Pracuje w stylu realistycznym, tworzy rzeźbiarskie portrety (głowy i popiersia) i niewielkie figurki artystów i naukowców, postaci życia religijnego i polityków, między innymi prezydenta RP Lecha Wałęsy (2013, eksponowany w pracowni w Gdańsku), papieża Jana Pawła II (2014, w siedzibie Radia Maryja w Toruniu), patriarchy Ukrainy Filareta, protestanckiego pastora Romana Jana Pawlasa (2008, Tomaszów Mazowiecki), Stanisława Moniuszki (2007, w gdańskiej Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki, Fryderyka Chopina (2007, w foyer Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku), gruzińskiego reżysera Gurama Petriaszwiliego, angielskiego piosenkarza i kompozytora Kena Hensleya (lidera zespołu Uriah Heep; 2014, w domu muzyka w Alicante (Hiszpania)), Andrzeja Ceynowy (2009, Gdańsk), Bronisławy i Wacława Niżyńskich w Teatrze Wielkim w Warszawie (2012), artystów: Ewhena Karasa, Wlada Dimwona, Juri Oliszkewycza (USA), kobiet „Olga”, „Barbara”, „Anastasia”, a także swoich dzieci „Wanda” i „Ostap” (2004, Gdańsk).
Tworząc monumentalne rzeźby religijne współpracuje z kościołami: katolickim, greckokatolickim, prawosławnym i protestanckim. Używa brązu, ceramiki, srebra. Stworzył program utrwalenia postaci i wydarzeń historycznych z XVII–XVIII wieku oraz szereg projektów poświęconych bohaterom narodowym. Gipsowa figura Iwana Mazepy, odlana w brązie, była na Ukrainie pierwszym pomnikiem poświęconym temu hetmanowi (2009), stworzył pomnik „Pisarz” w 900-lecie zjazdu książąt Rusi Kijowskiej w Lubeczu (1997), pomnik Petro Prokopowycza koło Baturyna (2008), płaskorzeźbę św. Antoniego Pieczerskiego w Lubeczu (2011).
Wystawiał między innymi w Soborze Świętych Borysa i Gleba w Czernihowie (1994, 2014), Domu Związku Artystów Plastyków Ukrainy w Kijowie (1997), Muzeum Historii Bukaresztu (Muzeul de Istorie şi Artă al Municipiului Bucureşti, 1998), Narodowym Banku Ukrainy w Kijowie (1998), Muzeum Historycznym Miasta Gdańska (2004), Muzeum Diecezjalnym w Pelplinie (2005), Związku Polskich Artystów Plastyków w Gdańsku (2017). Uczestnik projektu trzech polskich i trzech ukraińskich artystów Wojna rozdała wszystkim role – jaka jest Twoja?, prowadzonego pod patronatem Fundacji „Wspólnota Gdańska”, którego efektem był plener rzeźb wykonanych z buczyny z lasów dębogórskich, w których toczyły się radziecko-niemieckie walki w kwietniu 1945, prezentowany 14–15 X 2022 na terenach postoczniowych.
W Gdańsku znajdują się wykonane przez niego: tablica ks. Eugeniusza Dutkiewicza na fasadzie budynku Hospicjum jego imienia (2003), stacje Drogi Krzyżowej w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (2006), pomnik Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza (2009), stacje Drogi Krzyżowej w kościele Podwyższenia Krzyż Świętego (2010), pomnik „Jeden drugiego brzemiona noście” w Parku im. Jana Pawła II na Zaspie (2010), dystynktorium kanonickie Kapituły Kolegiackiej Staroszkockiej ( kościół św. Ignacego, 2011), pomnik ks. Henryka Jankowskiego (2012), Pomnik Św. Włodzimierza (2015), Pomnik Ofiar Stanu Wojennego (2016). Autor projektu niezrealizowanego pomnika Arthura Schopenhauera, wykonanego społecznie dla Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk” (2014).
Poza Gdańskiem znajdują się między innymi: pomnik „Pamięci Czarnobyla” w Czernihowie (1996), popiersie Tarasa Szewczenki w parku Herastrau w Bukareszcie (1998), popiersie Tarasa Szewczenki na Placu Uniwersytetu w Czernihowie (2006), stacje Drogi Krzyżowej w kościele św. Antoniego w Toruniu (2008), Krzyż Ofiar Wielkiego Głodu na Ukrainie w Warszawie (2009), fontanna „Róże” w Tarnobrzegu (2009), sarkofag biskupów pelplińskich w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie (2017).
Członek Narodowego Związku Artystów Ukrainy (1995), Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk” (0d 2012). W 2014 założył razem z dziećmi „Fundację Atelier Jerszow”, która promuje artystów polskich i ukraińskich.
Laureat prestiżowej nagrody w ogólnozwiązkowym konkursie dla artystów amatorów przyznawanej w Związku Radzieckim „Mały medal laureata” w Liwadii (1985), III nagrody w konkursie na pomnik Jana Heweliusza w Gdańsku (2005), medalu honorowego prymasa Józefa Glempa „Pro Opere Politissima Arte Perfecto” (2010), odznaki honorowej „Złoty klejnot rodziny Mazepa”.
Trzykrotnie żonaty, z Heleną z domu Powidajło (1989–1990), ojciec zamieszkałego we Lwowie syna Filipa (ur. 1989), wielokrotnego mistrza Europy w kickboxingu, po raz drugi (1994–2014) z Olgą z domu Kajrod, ojciec Wandy (ur. 1995) i Ostapa (Eustafija; ur. 1998), po raz trzeci od 2022 z Anastasiją Spiciną.
