IGLIKOWSKA BARBARA, śpiewaczka, profesor Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej
| < Poprzednie | Następne > |
BARBARA IGLIKOWSKA (1. voto Bragińska) (15 III 1908? Odessa – 18 III 1995 Gdańsk), artystka muzyk, śpiewaczka, profesor Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Gdańsku. Córka lekarza Józefa Chmielnickiego i pianistki Marii z domu Aswadurow. Od ósmego roku życia pobierała naukę muzyki w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Odessie, od 1923 uczennica Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (kurs wyższy w klasie fortepianu Aleksandra Michałowskiego), w latach 1925–1930 odbyła studia wokalne w Konserwatorium Warszawskim w klasie Marii Sankowskiej, w 1928 zdając maturę. Po uzyskaniu dyplomu kontynuowała naukę śpiewu u Stefana Beliny-Skupiewskiego. W 1932, po zdobyciu II nagrody na I Ogólnopolskim Konkursie Śpiewaczym w Warszawie, otrzymała angaż do Opery Warszawskiej jako solistka. Jednocześnie występowała na estradzie oraz w Polskim Radiu. W czasie II wojny światowej przebywała we wsi Danków (województwo Kieleckie).
Od kwietnia 1945 z mężem w Gdańsku, zamieszkała przy ul. Śniadeckich. W latach 1945–1947 nauczycielka śpiewu w Gdańskim Instytucie Muzycznym w Sopocie (początkowo pod nazwiskiem Bragińska), 1947–1971 w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Gdańsku, 1948–1949, 1951–1974, 1976–1994 w gdańskiej PWSM. Jej uczniami byli m.in. Florian Skulski i Stefania Toczyska. W okresie 1949–1951 solistka Opery Poznańskiej, zaproszona tam przez jej dyrektora, Waleriana Bierdiajewa (7 III 1885 Grodno – 28 XI 1956 Warszawa), występowała m.in. jako tytułowa Carmen w operze Bizeta, Olga w „Eugeniuszu Onieginie” Czajkowskiego, Jadwiga w „Strasznym dworze” Moniuszki.
Od 1955 zastępca profesora, od 1965 docent, od 1990 profesor zwyczajny, 1957–1963 dziekan Wydziału Wokalnego gdańskiej PWSM. Wykładała na kursach dla nauczycieli-wokalistów, była członkinią jury ogólnopolskich konkursów, przesłuchań oraz komisji kwalifikacyjnych Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Odznaczona Srebrnym (1956) i Złotym (1964) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim (1971) i Oficerskim (1986) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem X-lecia PRL (1955, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1967), medalem pamiątkowym z okazji 25-lecia Wyzwolenia Gdańska (1975), Zasłużony Działacz Kultury (1971), odebrała m.in. nagrodę wojewody gdańskiego w dziedzinie kultury i nauki za rok 1975.
Od 1948 żona Józefa Iglikowskiego (4 IV 1894 – 25 II 1975), dowódcy wojskowej grupy operacyjnej na Wybrzeżu. Pochowana obok męża na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
