GRUENER MAŁGORZATA, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
MAŁGORZATA GRUENER (Grüner; 5 I 1923 Wilno – 30 V 2008 Gdańsk), profesor ► Politechniki Gdańskiej (PG), specjalistka z dziedziny korozji, ochrony i technologii betonu, chemii budowlanej, budownictwa. Córka Henryka Oskara (28 V 1887 Moskwa – 10 VI 1978 Gdańsk), ziemianina, inżyniera leśnika, głównego leśniczego majątku Żemłosław pod Wilnem, od 1942 pracownika Dyrekcji Lasów w Gdańsku-Oliwie, po 1945 Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie, od 1949 – w Gdańsku), od 1952 na emeryturze, i Anny Margarety (25 II 1892 Subbath (obecnie Subates, Łotwa) – 17 XII 1978 Gdańsk) z domu Vierhuff, nauczycielki języków obcych i muzyki.
Pobierała nauki w Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Wilnie, maturę uzyskała w tajnym nauczaniu. W początkach II wojny światowej przebywała w Żemłosławiu pod Wilnem, od 1941 w Topolnie koło Świecia nad Wisłą, następnie w Chełmnie, od 1943 mieszkała w Gdańsku, gdzie od tego roku studiowała w ► Technische Hochschule Danzig. Od 1 X 1945 kontynuowała studia na PG, na Wydziale Chemicznym, ukończyła je w 1949 jako magister inżynier chemik. W 1950 absolwentka w trybie eksternistycznym Miejskiej Średniej Szkoły Muzycznej w Gdańsku (► Zespół Szkół Muzycznych).
W latach 1945–1993 pracownik PG. Była jedną z pierwszych pracownic PG, od 1 V 1945 uczestniczyła w jej odbudowie, współpracowała przy tłumaczeniu niemieckiej dokumentacji dotyczącej zabytków Gdańska dla Katedry Historii Architektury na Wydziale Architektury oraz dla Pracowni Konserwatorskiej w Gdańsku (► Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków). Na Wydziale Budownictwa Lądowego uzyskała w 1969 doktorat, a w 1984 habilitację. Od 1986 pracowała na stanowisku docenta, od 1991 profesor PG, od 1991 profesor tytularny. W latach 1950–1970 była kierowniczką laboratorium chemicznego w Zakładzie Żelbetnictwa na Wydziale Budownictwa Lądowego.
Autorka m.in. pracy Korozja i ochrona betonu (1983). Jako twórca lub współtwórca uzyskała dziewięć patentów krajowych, 27 europejskich (dotyczyły one na przykład nowej metody prac iniekcyjnych do uszczelniania skał i gruntów, preparatów uszlachetniających tworzywa cementowe, preparatu Injectol). Autorka orzeczeń m.in. w sprawie korozji betonu dla Siarkopolu (Gdańska Fabryka Kwasu Siarkowego) i wytrzymałości falochronu dla ► Portu Północnego. Biegła sądowa w zakresie ochrony betonu i żelbetu, ich korozji. Członek wielu rad oraz organizacji naukowych w kraju: Koła Chemików PG, Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (PZITB), Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk.
Odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1984), odznaką ► „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, uhonorowana Nagrodą im. prof. Władysława Danileckiego, przyznawaną przez Komitet Trwałości Budowli Zarządu Głównego PZITB (1997). Pochowana na ► cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Gruener Małgorzata, Moje pierwsze lata w Gdańsku 1945-1950, „Pismo PG”, nr 5, 2008, s. 29–33.
Złota Księga Nauk Technicznych, Gliwice 2003, s. 116.
