GRODDECK KARL AUGUST, nadburmistrz Gdańska, były patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
KARL AUGUST GRODDECK (13 IV 1794 Gdańsk – 19 II 1872 Berlin), ► nadburmistrz Gdańska. Syn adwokata ► Balthasara Jacoba Groddecka i Johanny Charlotty. 23 IV 1814, razem z grupą gdańszczan (► Karlem Ludwigiem Duisburgiem, ► Martinem Heinrichem Rathke, Johannem Augustem Richterem), zapisał się na uniwersytet w Getyndze, studiował prawo. Od 1821 pracował w Gdańsku jako adwokat i notariusz. W latach 1825–1850 był członkiem ► Rady Miejskiej. W 1846 zapisał się do ► Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Od 1848 należał do niemieckiej partii konserwatywnej, opowiadającej się za status quo dotychczasowego ustroju Prus. Z jej ramienia w 1848 był deputowanym do Zgromadzenia Narodowego w Berlinie.
Na urząd pierwszego burmistrza został wybrany przez Radę Miejską w listopadzie 1850 po akceptacji jego kandydatury przez władze państwowe. 29 III 1851, po złożeniu przysięgi, został wprowadzony na urząd przez prezydenta gdańskiej rejencji ► Roberta Ludwiga Blumenthala. 31 VII 1853, zgodnie z rozporządzeniem królewskim z 1851, otrzymał prawo używania tytułu nadburmistrza i noszenia złotego łańcucha z medalionem, na którego awersie znajdował się herb miasta, napis „Magistrat zu Danzig” i data 26 III 1343 (początek budowy murów miejskich), a na rewersie – podobizna króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I (łańcucha tego używano do 1920). Przez całą kadencję obowiązki jego zastępcy pełnił burmistrz ► Samuel Friedrich Schumann. Obaj byli ostatnimi kierownikami miejskiej administracji pochodzącymi ze starych gdańskich rodzin. Ich kandydatury na te stanowiska miały poparcie poprzedniego nadburmistrza ► Joachima Heinricha von Weickhmanna, sprzyjającego w polityce kadrowej osobom urodzonym w Gdańsku. Ich następcy do 1939 wywodzili się już z innych terenów ówczesnych Prus czy – po 1871 – Niemiec.
Z racji zajmowanego stanowiska od 1855 był przedstawicielem Gdańska w Pruskiej Izbie Panów (Preußisches Herrenhaus), będącej izbą wyższą pruskiego parlamentu (Landtag). Po zakończeniu kadencji nadburmistrza (w końcu grudnia 1862) w styczniu 1863 wyjechał do Berlina, gdzie mieszkał do śmierci.
Mieszkał do 1862 i do 1850 miał kancelarię adwokacką we własnej kamienicy przy Brotbänkengasse 25 (ul. Chlebnicka). Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy od 1822 z Henriettą Pauliną Elmirą z domu Hecker (zm. 1 XI 1853 Gdańsk), ponownie od 10 I 1863 z panną Elisabeth Peters, którą poślubił w Berlinie. Córka Sofia Elwira (1824 Gdańsk – 20 VII 1884 Gdańsk) była żoną pułkownika Emila Augusta Petersa (ich syn Max Peters w 1884 służył jako lejtnant w 128. pułku piechoty), syn Karl Theodor (19 IV 1826 Gdańsk – 1885) pracował jako lekarz w kurorcie Bad Kösen (od 1 I 2010 dzielnica miasta Naumburg, Saksonia-Anhalt).
Do 1945 jego imię nosiła obecna ul. Radna na ► Dolnym Mieście.
Bibliografia:
Die Matrikel der Georg-August-Universität zu Göttingen 1734–1837, Bd. 1, Hildesheim und Leipzig 1937, s. 531.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 257, 3 XI 1853, s. 2639 (nekrolog żony); nr 9, 12 I 1863, s. 134 (ogłoszenie o ślubie w Berlinie).
„Danziger Zeitung”, 21 II 1872, wydanie wieczorne, podana data zgonu.
