GRABOWSKI WITOLD, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku, patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
WITOLD GRABOWSKI (30 VI 1902 Lwów – 9 VII 1963 Gdańsk) lekarz ze specjalizacją z radiologii, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG), patron gdańskiej ulicy. Będąc gimnazjalistą jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej. Po jej zakończeniu, w 1920 podjął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie, od 1925 doktor wszechnauk lekarskich. Asystent w Zakładzie Farmakologii Doświadczalnej, następnie w Zakładzie Anatomii Patologicznej tego uniwersytetu. Po usilnych staraniach został asystentem w lwowskiej Klinice Chorób Wewnętrznych, kierowanej przez Romana Renckiego. Od 1935 docent radiologii w oparciu o rozprawę Wpływ naświetlań promieniami Rentgena na przebieg zapalenia urazowego i proces gojenia, był jednym z pierwszych i najmłodszych docentów tej specjalności w Polsce.
Podczas II wojny światowej przebywał we Lwowie pracując w różnych podmiotach leczniczych, oraz pomagając ukrywać się osobom pochodzenia żydowskiego. W 1944 powołany do służby wojskowej w Wojsku Polskim. W 1945 zdemobilizowany, został kierownikiem Kliniki Radiologii i Radioterapii Akademii Medycznej we Wrocławiu (AMW). Od stycznia 1946 profesor nadzwyczajny (tytularny) radiologii, w AMW był dziekanem Wydziału Lekarskiego. W latach 1949–1951 był prezesem Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego.
W Gdańsku od 1951, 23 sierpnia zatrudniony został w Katedrze Radiologii AMG, od 1 X 1951 do śmierci był kierownikiem Katedry i Zakładu Radiologii (zlokalizowanych w budynku nr 5 przy ul. Dębinki 5). Zorganizował oddział radioterapii (budynek nr 4 przy ul Dębinki). W latach 1953–1963 był prorektorem AMG. Prowadził zajęcia z radiologii dla studentów czwartego roku Wydziału Lekarskiego. Wyjeżdżał na staże naukowe do największych ośrodków radiologicznych w Europie, między innymi do Berlina, Paryża, Wiednia i Strasburga. Autor między innymi pierwszej monografii o technikach rentgenowskich dla techników elektroradiologii oraz skryptu Anatomia radiologiczna. Był jednym z ostatnich zajmujących się jednocześnie problemami rentgenodiagnostyki i radioterapii. Interesował się badaniem przewodu pokarmowego, patologią dróg żółciowych, histerosalpingografią, rentgenodiagnostyką otiatryczną, diagnostyką pylicy płuc, metodami leczenia białaczek, wpływem promieni X na gojenie się złamań kości i stanów zapalnych, metodami leczenia chorób tarczycy. Już w 1928 zwrócił uwagę na wartość biopsji przeprowadzanej pod ekranem rentgenowskim.
Był członkiem między innymi komitetu redakcyjnego czasopisma „Polski Przegląd Radiologiczny”, Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej dla Pracowników Nauki. Należał do Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego, którego w dniu śmierci był wiceprzewodniczącym. Odznaczony Srebrnym i Złotym (1938) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderem Odrodzenia Polski (1954), odznaką „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia”, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955).
Zmarł nagle podczas pełnienie obowiązków służbowych. Pochowany 12 VII 1963 na cmentarzu Srebrzysko w Kwaterze Profesorów. Od 19 IV 1977 patron ulicy w Gdańsku- Chełmie.
Bibliografia:
Billewicz Olgierd, Witold Grabowski profesor nadzwyczajny Katedry i Zakładu Radiologii AM w Gdańsku, „Annales Academiae Gedanensis”, t. 25, 1995, supl. 4 s. 89-90.
Sieńkowski Eugeniusz, Dzieje Akademii Medycznej w Gdańsku (1945–1995), Gdańsk 1995, s. 29, 86, 87.
Witold Grabowski, zebrał i opracował Jerzy Bogdan Kos, „Medium. Gazeta Dolnośląskiej Izby Lekarskiej”, nr 1 (246), 2011, s. 17.
Zielonko Joanna, 70-lecie Zakładu Radiologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Historia i osiągnięcia, „Annales Academiae Gedanensis”, t. 46, 2016, s. 33-44.
