GÖTZ EMIL FRIEDRICH I, lekarz, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
EMIL FRIEDRICH GÖTZ I (26 VII 1806 Gdańsk – 8 VIII 1858 Kilonia (Kiel)), lekarz, honorowy obywatel miasta Gdańska. Syn Gottfrieda Götza. W 1826 ukończył Gimnazjum Miejskie, studiował medycynę w Heidelbergu i Halle, od 1831 doktor medycyny. W latach 1832–1833 asystent w klinice uniwersytetu w Halle. W Gdańsku zatrudniony jako lekarz ubogich, od 1842 lekarz naczelny w Szpitalu Miejskim (Lazarecie przy Bramie Oliwskiej), znalazł środki na rozbudowę szpitala, pozostawił wydane drukiem dotyczące tego szpitala sprawozdania statystyczno–medyczne (w niektórych wypadkach od 1828). W 1846 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Za walkę z epidemią cholery w 1848 (zmarło 689 osób; epidemie 1801–1945) na wniosek Rady Miejskiej z 7 XI 1849 nadano mu honorowe obywatelstwo miasta. W 1853 powołany został na stanowisko profesora patologii i terapii uniwersytetu w Kilonii. Opuścił Gdańsk 13 VIII 1853.
10 II 1838 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Octavią (28 X 1814 Kłajpeda (Memel) – 1 V 1898 Gdańsk), córką kupca Archibalda II Mac Leana (1772–1860). Oprócz syna Emila Friedricha Götza II miał także synów Gottfried Reinholda (15 I 1840 Gdańsk – 19 IV 1910), w 1859 absolwenta gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po 1865 pedagoga, od 1908 rentiera w Gdańsku, i Gerharda (29 VII 1847 Gdańsk – 8 II 1894) oraz córki: Susannę (22 II 1844 Gdańsk – pochowana 12 IV 1882 Gdańsk), od 6 XII 1865 żonę gdańskiego kupca Archibalda III Mac Leana (1832–1911), Augustę (zm. 23 III 1854 Kilonia, w wieku 16 lat) i Marię (1849 Gdańsk – 20 IV 1854 Kilonia). W 1839 mieszkał przy Hundegasse 90 (ul. Ogarna).
