GÖTZ EMIL FRIEDRICH II, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
EMIL FRIEDRICH GÖTZ II (18 IV 1855 Kilonia (Kiel) – 4 VII 1926 Gdańsk), lekarz. Syn Emila Friedricha Götza I. W 1874 zdał maturę, do 1879 studiował medycynę na uniwersytecie w Würzburgu i uzyskał doktorat na uniwersytecie w Kilonii. Po rocznej służbie wojskowej w charakterze lekarza wojskowego, od 1880 był asystentem w Zakładzie Psychiatrycznym w Szlezwiku, od października 1881 asystentem w Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu w Wiedniu.
Jesienią 1882 otworzył w Gdańsku prywatną praktykę. 3 V 1883, chociaż był protestantem, rozpoczął pracę w katolickim szpitalu Najświętszej Marii Panny, gdzie był zatrudniony przez 43 lata. Początkowo asystent dr Eduarda Hildebrandta, od 1895 ordynator oddziału wewnętrznego. W 1902 otrzymał tytuł tajnego radcy sanitarnego (Geheimer Sanitätsrat). W czasie I wojny światowej kierował w szpitalu NMP zmienionym na lazaret wojskowy, za ratowanie rannych żołnierzy odznaczony został Medalem Czerwonego Krzyża (Rote Kreuz-Medaille) i Krzyżem Żelaznym na Biało-Czarnej Wstędze (Eisernes Kreuz am weiß-schwarzen Bande).
W okresie 1892–1926 mieszkał przy Langer Markt 14 (Długi Targ), tam też znajdował się jego gabinet prywatny. Był właścicielem willi we Wrzeszczu przy Parkenweg 1 (ul. Pawłowskiego), którą w 1916 sprzedał Arturowi Jünckemu. 17 IV 1888 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Klarą Agnes Caroliną (8 X 1864 Jeziorno koło Sztumu – po 1939), córką właściciela ziemskiego Hermanna von Flottwella. Miał ośmioro dzieci, z których absolwentami Gimnazjum Królewskiego (odpowiednio w 1908 i 1912) byli dr Adalbert Friedrich (21 IX 1890 Gdańsk – 1939), lekarz, prowadzący w Gdańsku prywatną praktykę i Archibald Friedrich (ur. 19 XII 1893 Gdańsk), w latach 1921–1928 urzędnik bankowy w Gdańsku.
Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu Zbawiciela ( Cmentarze na terenie Śródmieścia. Zaroślak).
