GÖTZ EMIL FRIEDRICH I, lekarz, honorowy obywatel Gdańska
< Poprzednie | Następne > |
EMIL FRIEDRICH GÖTZ I (26 VII 1806 Gdańsk – 8 VIII 1858 Kilonia (Kiel)), lekarz, honorowy obywatel miasta Gdańska. Syn Gottfrieda Götza. W 1826 ukończył Gimnazjum Miejskie, studiował medycynę w Heidelbergu i Halle, od 1831 w Halle doktor medycyny. W latach 1832–1833 asystent w klinice uniwersytetu w Halle.
W Gdańsku zatrudniony jako lekarz ubogich, od 1842 lekarz naczelny w Szpitalu Miejskim (Lazarecie przy Bramie Oliwskiej), znalazł środki na rozbudowę szpitala, pozostawił wydane drukiem dotyczące tego szpitala sprawozdania statystyczno–medyczne (w niektórych wypadkach od 1828). Od 14 IX 1833 członek gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, od 1846 Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, aktywnie działał w Stowarzyszeniu Śpiewaczym. Za walkę z epidemią cholery w 1848 (zmarło 689 osób; epidemie 1801–1945) na wniosek Rady Miejskiej z 7 XI 1849 nadano mu honorowe obywatelstwo miasta. W 1853 powołany został na stanowisko profesora patologii i terapii uniwersytetu w Kilonii. Opuścił Gdańsk 13 VIII 1853.
10 II 1838 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Octavią (28 X 1814 Kłajpeda (Memel) – 1 V 1898 Gdańsk), córką kupca Archibalda II Mac Leana (1772–1860). Oprócz syna Emila Friedricha Götza II miał także synów Gottfried Reinholda (15 I 1840 Gdańsk – 19 IV 1910), w 1859 absolwenta gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po 1865 pedagoga, od 1908 rentiera w Gdańsku, i Gerharda (29 VII 1847 Gdańsk – 8 II 1894) oraz córki: Susannę (22 II 1844 Gdańsk – pochowana 12 IV 1882 Gdańsk), od 6 XII 1865 żonę gdańskiego kupca Archibalda III Mac Leana (1832–1911), Augustę (zm. 23 III 1854 Kilonia, w wieku 16 lat) i Marię (1849 Gdańsk – 20 IV 1854 Kilonia). W 1839 mieszkał przy Hundegasse 90 (ul. Ogarna).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, 593, nr 1027/98 (akt zgonu żony).
Altpreuss. Biogr., Bd. 1, s. 219.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 207.