FREYMUTH ISIDOR, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
ISIDOR THEODOR FREYMUTH (1 IV 1844 Gdańsk – 15 X 1914 Bonn), lekarz. Studia medyczne ukończył w 1867. W Gdańsku w latach 1870–1907 prowadził praktykę prywatną, jednocześnie od 1870 był lekarzem powiatu miejskiego. W 1876 przeszedł do pracy w Szpitalu Miejskim (Lazarecie przy Bramie Oliwskiej). Od 19 X 1879 do 1907 był naczelnym lekarzem, ordynatorem oddziału internistycznego. W latach 1880–1886 równolegle ponownie lekarz powiatu gdańskiego. Dzięki specjalnemu stypendium Towarzystwa Przyrodniczego odbył kurs w Berlinie u Roberta Kocha w zakresie badań nad bakteriami. Po powrocie z kursu 15 XI 1885, z pomocą asystenta, doktora Poelchena, uruchomił w Gdańsku stację do badań bakteriologicznych. Badał i wygłaszał w Gdańsku wykłady o chorobach nękających miasto, cholerze i grypie, propagował picie mleka jako niezbędnego w odżywianiu organizmu ludzkiego, wskazywał jednocześnie na różnego rodzaju fałszerstwa, którym poddawane było mleko. Od października 1869 był członkiem loży masońskiej „Eugenia” ( wolnomularstwo). Od 1 X 1907 emeryt, pracował jako lekarz prywatny w Sopocie, ostatnie lata spędził w Bonn, pochowany w Gdańsku.
Żonaty był z Anną Lewitz. Ojciec Waltera (ur. 1869), absolwenta w 1888 Gimnazjum Królewskiego (przy Długich Ogrodach/Łąkowej), w 1901 lekarza w Lotaryngii, Arnolda (ur. 1870), absolwenta w 1890 tego samego gimnazjum, w 1901 asesora sądowego w Poznaniu, Carla Ernsta (ur. 20 VIII 1878 Gdańsk) absolwenta w 1896 tego samego gimnazjum, sędziego, Paula (ur. 20 VII 1891 Sopot) absolwenta tego samego gimnazjum w 1900, prawnika, Heleny (ur. 15 XI 1875 Gdańsk), od 6 III 1899 żony bankowca Fritza Liepmanna.
